Ο περουβιανός πρώην πρόεδρος Αλμπέρτο Φουχιμόρι (1990-2000), 85 ετών, αφέθηκε ελεύθερος χθες Τετάρτη από τη φυλακή όπου εξέτιε από το 2009 ποινή κάθειρξης 25 ετών για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, διαπίστωσαν δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου.
Αφού επανήλθε σε ισχύ η χάρη που του δόθηκε το 2017, με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, ο κ. Φουχιμόρι, ο οποίος πάσχει από χρόνια προβλήματα υγείας -καρδιοπάθεια, παθήσεις του αναπνευστικού, του νευρολογικού συστήματος…- βγήκε στις 18:29 (σ.σ. τοπική ώρα· στη 01:29 σήμερα ώρα Ελλάδας) από τη φυλακή Μπαρβαντίγιο, σε εγκατάσταση της αστυνομίας, στο ανατολικό τμήμα της πρωτεύουσας, φορώντας μαύρο κοστούμι, κι επιβιβάστηκε σε γκρι SUV που αναχώρησε αργά, ανάμεσα σε πλήθος υποστηρικτών του που είχαν πάει να τον προϋπαντήσουν.
Η κόρη του Κέικο, τρεις φορές ατυχήσασα υποψήφια για την προεδρία -και τις τρεις φορές, ηττήθηκε στον δεύτερο γύρο-, όπως και ο γιος του Κένχι, επιχειρηματίας, που είχαν ζητήσει άπειρες φορές να αφεθεί ελεύθερος ο πατέρας τους, βρίσκονταν στο πλάι του.
«Οι καρδιές μας έχουν πλημμυρίσει από χαρά. Διότι ο άνθρωπος αυτός είχε φυλακιστεί άδικα», είπε η Νικίτα, υποστηρίκτρια του πρώην προέδρου, μπροστά στη φυλακή.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο διέταξε προχθές Τρίτη την «άμεση» αποφυλάκιση του αμφιλεγόμενου πρώην προέδρου.
Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας του Περού είχε καταδικαστεί στη δίκη για τους θανάτους 25 ανθρώπων σε δυο σφαγές που διαπράχθηκαν από τάγμα θανάτου του στρατού, στο πλαίσιο αυτού που ο ίδιος ο κ. Φουχιμόρι ονόμαζε πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας», οργανώσεων ανταρτών της άκρας αριστεράς (1980-2000).
Η αποφυλάκιση του κ. Φουχιμόρι έγινε παρά την εναντίωση του Διαμερικανικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΔΔΑΔ), που είχε ταχθεί κατά της απελευθέρωσής του με απόφασή του το 2022 και χθες ζήτησε ξανά από τη Λίμα να να «απόσχει από την εκτέλεση» της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου ωσότου να έχει στη διάθεσή του «όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να αναλύσει» εάν και κατά πόσον «τηρούνται» προηγούμενες αποφάσεις του.
Αψηφώντας το ΔΔΑΔ, η πρόεδρος Ντίνα Μπολουάρτε και η κυβέρνησή της έδωσαν πράσινο φως για να αφεθεί ελεύθερος ο προκάτοχός της.
Η Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (APRODEH) από την πλευρά της κατήγγειλε την απόφαση, επισημαίνοντας πως αντίκειται προς προηγούμενες αποφάσεις του ΔΔΑΔ.
Χάρη
Το Συνταγματικό Δικαστήριο -στην απόφαση του οποίου δεν μπορεί να ασκηθεί έφεση- επανέφερε σε ισχύ προεδρική χάρη που είχε δοθεί από πρώην πρόεδρο στον κ. Φουχιμόρι το 2017 προτού ανακληθεί με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυο χρόνια αργότερα.
Είχε ήδη δώσει εντολή τον Μάρτιο του 2022 να αποφυλακιστεί ο κ. Φουχιμόρι. Όμως μερικές εβδομάδες αργότερα, το Διαμερικανικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΔΔΑΔ), με έδρα την Κόστα Ρίκα, αξίωσε το περουβιανό κράτος «να απόσχει» από την εκτέλεση της απόφασης. Η Λίμα, όπου ακόμη κυβερνούσε ο πρόεδρος Πέδρο Καστίγιο, εκλεγμένος με κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, συμμορφώθηκε προς την απόφαση του ΔΔΑΔ.
Ο Αλμπέρτο Φουχιμόρι κυβέρνησε το Περού με σιδηρά πυγμή, προτού αναγκαστεί, αντιμέτωπος με ολοένα μεγαλύτερη πίεση από την αντιπολίτευση, να καταφύγει τον Νοέμβριο του 2000 στην Ιαπωνία, τη χώρα καταγωγής της οικογένειάς του.
Την παραίτησή του την ανακοίνωσε μέσω φαξ.
Αφού εκδόθηκε στο Περού από τη Χιλή το 2007, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε δυο χρόνια αργότερα.
Παρά το αίτημα να τού δοθεί «χάρη» που είχε υποβληθεί το 2017 εξ ονόματος του για τις πράξεις της κυβέρνησής του, ο Αλμπέρτο Φουχιμόρι δεν έπαψε ποτέ να διχάζει τους Περουβιανούς όσο λίγοι πολιτικοί στην ιστορία της χώρας των Άνδεων με κάπου 32 εκατομμύρια κατοίκους.
Για τους υποστηρικτές του, αυτός που είχε το προσωνύμιο «El Chino» («ο Κινέζος») έδωσε ώθηση στην οικονομία του Περού με τις ακραίες φιλελεύθερες πολιτικές του και νίκησε τους αντάρτες των οργανώσεων Φωτεινό Μονοπάτι (μαοϊστές) και Επαναστατικό Κίνημα Τουπάκ Αμάρου (γκεβαριστές).
Άλλοι όμως θυμούνται πάνω απ’ όλα τα σκάνδαλα διαφθοράς και τις αυταρχικές μεθόδους του, που τον οδήγησαν πίσω από τα σίδερα, αφού χαρακτηρίστηκε ηθικός αυτουργός τουλάχιστον δύο σφαγών αμάχων που διαπράχθηκαν από τάγμα θανάτου των ενόπλων δυνάμεων την περίοδο 1991-1992, στο πλαίσιο του πολέμου εναντίον του Φωτεινού Μονοπατιού.
