Απογευµατινά χειρουργεία

Η κρίση της πανδηµίας από την covid, παρά του ότι ήταν αναµενόµενη από προειδοποιήσεις του Π.Ο.Υ., επιδείνωσε τις αδυναµίες του υγειονοµικού συστήµατος. Λογικό επακόλουθο τούτου ήταν η καραντίνα που αύξησε την ανεργία. Αντί να εξασφαλίσει η πολιτεία κοινωνική πρόνοια, βρήκε την ευκαιρία να επιβάλει υπερεξουσίες και να διευθετήσει χρονίζουσες καταστάσεις που επηρέασαν τη µείωση των ατοµικών ελευθεριών προς όφελος των παράκεντρων.
Για τον πολίτη αυξήθηκαν οι δαπάνες υγείας, ενώ µειώνονταν του δηµοσίου, η δε πρόσβαση του στις υπηρεσίες των Νοσοκοµείων και Υγειονοµικών κέντρων ήταν ανεπαρκής και αµφιλεγόµενου αποτελέσµατος, επιβεβαιώνετο δε η πρόθεση της εξουσίας για “λιγότερο κράτος” µετατοπίζοντας την αντιµετώπιση βασικών λειτουργικών δαπανών υγείας στις τσέπες των πολιτών.
Η εµφάνιση του Υπ. Υγείας στο κρεβάτι του πρώτου “τυχερού” που του έγινε περίθαλψη σε θεσµοθετηµένα απογευµατινά χειρουργεία και µάλιστα εκτός λίστας, ήταν κάτι ανεδαφικό για τη διαφήµιση µιας πρωτοφανούς πολιτικής. Έχουµε τη νοµιµοποίηση µε κρατική σφραγίδα την εκτός λίστας, επιλογή των ασθενών. Παραβιάζεται η προτεραιότητα των αρρώστων µε ευάλωτο ιατρικό ιστορικό και µετατρέπονται τα δηµόσια χειρουργεία σε ιδιωτικά. Το ευκταίον θα ήταν να δοθούν χρήµατα για την υγεία και όχι “φακελάκια”, να γίνουν προσλήψεις, ν’ ανοίξουν όλα τα χειρουργεία και όχι τα επί πληρωµή απογευµατινά.
Η αντιµετώπιση κατ’ αυτόν τον τρόπο της χρονίζουσας αναµονής των χειρουργικών επεµβάσεων λειτουργεί εις βάρος της πρωινής βάρδιας. ∆ηµιουργεί υποψίες το µέτρο, ότι έτσι εξυπηρετούνται συµφέροντα, δηλώνει ανικανότητα της πολιτείας να φτιάξει τη δηµόσια υγεία ανταλλάσσοντας την από χρόνιες παθογένειες. Η ειδικότητα των αναισθησιολόγων είναι η µόνη στην οποία παρουσιάζονται οι περισσότερες ελλείψεις. Ξεπερνούν το 50% παρά δε του ότι προκηρύσσονται θέσεις, το ενδιαφέρον είναι ελάχιστο έως µηδενικό, ένεκα κυρίως των χαµηλών αποδοχών.
Ο λαός, ο διαµορφωτής της εκάστοτε εξουσίας, αντιδρά αναποτελεσµατικά στον κατάφωρο λαϊκισµό τέτοιων πολιτικών χειρισµών, επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι το 41% παρέχει στο κόµµα τη δυνατότητα να µετέρχεται µεθόδους πλειοψηφικών αυθαιρεσιών. Η κυβέρνηση, µη υπαρχούσης ισχυρής αντιπολιτευτικής αντίδρασης, βρήκε την ευκαιρία µε διατάγµατα και τροπολογίες σε άσχετα νοµοσχέδια, να νοµιµοποιήσει ζητήµατα υπερεξουσιών.
Χρειάζεται ο εκσυγχρονισµός του συστήµατος υγείας, να µην το αποκτούν οι ασθενείς µε επιπλέον χρήµατα ευρισκόµενοι σε αβέβαιη αναµονή.