Απογευματινό καφεδάκι…

Απογευματινό καφεδάκι σε φιλικό σπίτι! Πόσο όμορφα ακούγεται η φράση και πόσες ελπιδοφόρες σκέψεις δεν περικλείει, ειδικά αν πρόκειται για επίσκεψη σε σπίτι παλιών, αγαπημένων φίλων! Μεγάλες προσδοκίες σ΄ έναν κόσμο που τον διευθύνουν πια οι μηχανές; Και γιατί όχι; Ειδικά αν στο δρόμο προς τα εκεί βρίσκεται κι η παλιά σου γειτονιά, απ’ όπου σπάνια περνάς; Ξεκινάς λοιπόν και μόλις φτάσεις στον τόπο των αναμνήσεων κόβεις ταχύτητα για ν’ ακούσεις τις γνωστές φωνές, να δεις ξανά αγαπημένα πρόσωπα να προβάλουν στα παραθύρια και να σου γνέφουν, να νοιώσεις πάλι ένα ανέμελο παιδί. Αβίαστα αφήνεσαι να βαδίζεις στον όμορφο δρόμο των νεανικών σου αναμνήσεων, απολαμβάνοντας τη κάθε στιγμή του νοσταλγικού ταξιδιού σου στο τότε, μέχρι που φτάνεις στη γωνιά, στρίβεις, το σκηνικό αλλάζει, και πριν το καλά-καλά το καταλάβεις είχε φτάσεις στο προορισμό σου! Ανοίγει η πόρτα διάπλατα, σε καλωσορίζουν, σε κερνούν, πέφτουν λίγες κουβέντες εισαγωγικές, και μ’ έκπληξη διαπιστώνεις πως χωρίς άλλη καθυστέρηση μπαίνει σε λειτουργία το…πανέξυπνο κουτί! Θες δεν θες κάθεσαι στο καναπεδάκι κοντά στην οικοδέσποινα κι αφοσιώνεσαι στην οθόνη του υπολογιστή της… Πρώτα θα δείτε μπόλικες οικογενειακές φωτογραφίες με τραπέζια και στολισμούς από τις γιορτές. Ύστερα η φίλη με υπερηφάνεια θα σου…επιδείξει τη συλλογή…μπιμπελών της! Όχι στο ράφι επάνω, αλλά στον…«εικονικό» της κόσμο! Μια ποικιλία εντυπωσιακών διακοσμητικών σ’ όλα τα μεγέθη κι αποχρώσεις! Και μια που το μέσο το επιτρέπει θα πεταχτείτε και μέχρι τη…Κίνα να δείτε κι εκεί πολύτιμες πορσελάνες! Ακολουθούν αγαλματίδια αντίκες σε πλατεία της Νίκαιας, μια σειρά εξαιρετικής τέχνης γλυπτά σ’ εξωτικό νησί του Ατλαντικού, δυο ντοκιμαντέρ και άλλα πολλά, όπου η σοφία όλου του κόσμου παρελαύνει μ’ ιλιγγιώδεις ταχύτητες μπρος στα μάτια σου, αλλά αντί να σε αφυπνίσει σε νανουρίζει για τα καλά… Η λαλίστατη οικοδέσποινα έχει πολλά να σου δείξει ακόμα, και μ’ αυτά κι εκείνα πέρασαν δυο ωρίτσες. Άσκημα δεν πέρασες, μένεις όμως με την απορία: Τόσο δύσκολο της ήταν να σηκώσει τα μάτια από τη μηχανή; Να σου δώσει το λόγο, ν’ ακούσει τα προβλήματά σου, να σου πει κι αυτή δυο κουβέντες συμπάθειας; Στον κόσμο μας τον σύγχρονο, χάθηκε μήπως η ψιλοκουβεντούλα; Χάθηκε η ανταλλαγή νέων; Χάθηκε η πραγματική επικοινωνία; Απ΄ ότι φαίνεται ναι, αφού όλα αυτά τα ζεις, τα βιώνεις και τα χαίρεσαι μόνο μέσω μηχανών… Σηκώνεσαι μουδιασμένος, χαιρετάς κι αποχωρείς… Δεν θα γυρίσεις στο σπίτι απ’ τη παλιά σου γειτονιά! Εκείνο το άδολο παιδί του 1955, η χαρούμενη έφηβος του ‘65, ο νέος άνθρωπος του 1976 ο γεμάτος προσδοκίες για έναν καλύτερο κόσμο, επαναστάτησε μέσα σου για τα καλά… Ας μην τον φορτώσεις κι άλλο!!