Είχα τη χαρά να µε επισκεφθεί ο φίλος και µέλος του ∆.Σ. του Ορειβατικού Χανίων, ∆ηµήτρης Ασηµίδης, που συνόδευε µια εξαίρετη και ευγενική κυρία, Γερµανίδα.
Είναι κόρη ενός από τα θύµατα της αεροπορικής τραγωδίας, όταν τον Φεβρουάριο ρου 1975, µεταγωγικό αεροσκάφος της πολεµικής αεροπορίας της Γερµανίας που µετέφερε στρατιωτικούς για εκπαίδευση στο Π.Β.Κ., κατέπεσε στην καταχιόνιστη κορυφή Μαλοτήρα των Λευκών Ορέων. Επέβαιναν, αν θυµάµαι καλά, 40 εκπαιδευόµενοι και το πλήρωµα. Η κυρία ήταν τότε οκτώ χρόνων και ο πατέρας της, ταγµατάρχης, 32 ετών και επικεφαλής της οµάδας προς εκπαίδευση. Είχε πληροφορηθεί ότι ο Χουλιόπουλος, o Πρωτοψάλτης κι εγώ είχαµε φθάσει πρώτοι στον τόπο της τραγωδίας µε πεζοπορία έξι ωρών σε τέσσερα µέτρα χιόνι, από Θέρισο.
Είχε ενδιαφέρον για το χρονικό του συµβάντος, την τότε όψη της περιοχής δυστυχήµατος, κ.λπ. κ.λπ. Επίσης να βρει την χάλκινη τιµητική πινακίδα που, µερικά χρόνια µετά, τοποθέτησε γερµανός πιλότος στην περιοχή. ∆εν την βρήκε και θα επιστρέψει τον Οκτώβρη για άλλη µια προσέγγιση στον τόπο που ο πατέρας thw άφησε την τελευταία του πνοή πριν µισό αιώνα.
Υ.Γ. Υπάρχει µεγάλο αρχείο κειµένων της περιόδου εκείνης κaι µετά, και πολλές φωτογραφίες.
