Κάθε δέκα χρόνια πραγματοποιείται στη χώρα απογραφή πληθυσμού. Παλαιότερα δεν υπήρξε θέμα αμφισβήτησης των σκοπών και των προθέσεων της. Φέτος η πανδημία έχει οδηγήσει πολλούς να κατατάσουν την απογραφή σαν μια νέα “επίθεση του συστήματος κατά της προσωπικής μας ζωής”. Όπως ο εμβολιασμός είναι “η συνωμοσία σκοτεινών κέντρων που τον επιβάλουν ώστε να μας καθυποτάξουν”, έτσι και η απογραφή χαρακτηρίζεται ως κάτι ανάλογο…
Θα προσπαθήσουμε να τοποθετήσουμε ορισμένες ώριμες σκέψεις πάνω σε μια λογική βάση.
Μελετώντας την ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών διαχρονικά, διαπιστώνουμε την παρουσία λοιμών και επιδημιών, όπως και τη μάστιγα της παιδικής θνησιμότητας, που τις ταλαιπωρούσαν ή ακόμη τις αφάνιζαν. Από τον 20ο αιώνα έως τον δικό μας, τον 21ο, αυτές οι επιδημίες σταδιακά υποχωρούσαν και οδηγούσαν την υφήλιο σε υπερπληθυσμό, αύξηση δηλαδή των γεννήσεων, του βιοτικού επιπέδου, αλλά και του προσδόκιμου ζωής. Ο λόγος ήταν οφθαλμοφανής και αυταπόδεικτος. Συντέλεσε -μεταξύ άλλων- η εμφάνιση των εμβολίων, η παρασκευή φαρμάκων, η τεχνολογική πρόοδος στην ιατρική και στον έλεγχο των τροφίμων. Ίσως όλοι μας έχουμε έναν πρόγονο, που νόσησε και απεβίωσε, ακριβώς επειδή δεν είχε την εξελιγμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που παρέχεται στον παρόντα χρόνο.
Οι κοινωνίες πορεύτηκαν και επιβίωσαν χάρη των εμβολίων και της ιατρικής εξέλιξης.
Ασθένειες, όπως η ευλογιά, η χολέρα, η ιλαρά και η πολιομυελίτιδα εξαλήφθηκαν σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου.
Όταν παρήχθηκαν αυτά τα εμβόλια, τα τεχνολογικά και ελεγκτικά μέσα ως προς την ασφάλεια τους δεν ήταν τα σημερινά. Ούτε ήταν τόσο διαδεδομένη η υγειονομική προστασία στα κοινωνικά στρώματα, αλλά και ούτε τόσο εύκολα διαθέσιμα στους πληθυσμούς υπήρξαν τα εφόδια (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά). Η σκέψη της απαγόρευσης και του κλεισίματος της οικονομίας ήταν ανύπαρκτη για τις προηγούμενες γενιές. Πέραν της έλλειψης μαζικής πληροφόρησης, δεν διατίθετο, τότε, η ηλεκτρονική παραγγελία, μήτε η τηλεδιάσκεψη, που σήμερα, κάπως, άμβλυναν τα προβλήματα και τις συνέπειες της παρούσας πανδημίας.
Παρόλα αυτά, τα εμβόλια της τότε τεχνολογικής επεξεργασίας κατάφεραν και επέφεραν εξαφανισμό των επιδημιών και προστασία των πολιτών, ειδικά από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα.
Δυστυχώς ο κορωνοϊός εμφανίστηκε μετά την δεκαετή οικονομική κρίση της πατρίδας μας. Η ατυχία μας μεγάλη και η ταλαιπωρία μας μεγαλύτερη. Η παραφιλολογία, που είχε ξεκινήσει τότε – όσο αναφορά την αιτία και τις εναλλακτικές λύσεις που υπήρχαν για να την ξεπερνούσαμε- έδωσε τη θέση της σήμερα σε υπέρτατο βαθμό στο θέμα της πανδημίας. Η πρωτοφανής για εμάς απαγόρευση κυκλοφορίας, οι αμφίβολες θεωρίες στο διαδίκτυο – και όχι μόνο- και η γοητεία της ανυπακοής και της αντισυστημικότητας οδηγούν το κοινωνικό σύνολο πλέον σε μια απογραφή παράκρουσης και επιφυλακτικότητας, ακόμη και για ζητήματα που έχουν επιλυθεί και εξηγηθεί εδώ και χρόνια. Φαίνεται να ξεχάσαμε την ύπαρξη θανατηφόρων επιδημιών και τώρα να μας φαίνονται όλα ως ένα σχέδιο δόλιας υποδούλωσης μας.
Οι ομάδες των ανθρώπων είναι πάντα δύσπιστες και διστακτικές στο νέο ή και στο ξένο. Εν τέλει όμως, συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα του, το υιοθετούν και το εξελίσουν.
(Ας επιδείξουμε, λοιπόν, λίγο σεβασμό στα νέα παιδιά, που μας εναποθέτουν το δελτίο της απογραφής γυρίζοντας όλη την Περιφέρεια).
