Απογύμνωση…

Υποχώρησε -λίγο- από την επικαιρικήν οξύτητα, η ασχήμια της υποχρεωτικής απογύμνωσης των μεταναστών στον Έβρο…
Αυτών των ανθρώπων των δίχως ελάχιστο πόρο ζωής στο σύνορο όριο του κόσμου, παρεκτός ένα κουρέλι ίσως στο έρημο και πληγωμένο σώμα…
Ελέχθη κι’ αυτό. Το ορατόν δηλαδή, των τραυμάτων, στα σώματα των εγκαταλελειμμένων και γυμνωμένων από την Άγκυρα (αναφορά Γαλλικού πρακτορείου).
Εγκατελείφθησαν έτσι, στα ελληνικά σύνορα υποχρεωμένοι στην αισχύνη και την ακύρωση της αξιοπρέπειάς τους…
Εντολή να απεκδυθούν και την τελευταία “κλωστή” ως ρούχο, ως ένδυμα ασφαλούς αίσθησης θαλπωρής και σιγουριάς στην ανείπωτη αγωνία κι ερημιά του δίχως πατρίδα ανθρώπου, ελπίδα κι απαντοχή.
Διότι, άλλο βεβαίως πράγμα, τα κινήματα που στοχεύουν στην κατά καιρούς ελεύθερη, “εθελούσια γύμνια” για λόγους προσέγγισης στο βάθος του οικολογικού – φυσικού – τοπίου ως μέρος του Όλου, του φυσικού όλου η ανθρώπινη οντότητα. Ακόμη, η αρχαϊκή άθληση με το σώμα ολόγυμνο, καθώς και η “ελεύθερη” όρχηση με απόλυτη εκγύμνωση των μελών του κορμιού, του φρονήματος και της σκέψης, στον “κινησιακό μονόλογο” με τη γη…
Δίνοντας ο Πολιτισμός την ένδυσή του, “σαρκώθηκε” με την Ιερότητα του Σώματος, και συνομίλησε φιλικά και με αγάπη, με αίσθηση συγγένειας πλέον, που φέρνει τη θέρμη της, ακριβώς, ως την ψυχή…
Ως την ψυχή, η… “υφασμένη παρηγοριά” του θάλπους!
Εκείνη η “κασμίρεια ποιότητα” η “λινή λευκότητα” καθώς και το “κατάσαρκο βαμβάκι” και η “μεταξωτή εκλέπτυνση”!!
Της πολυτέλειας, ως ερμηνεύεται…
Σ’ αυτές τις χαρές μεταλλάχθηκε η υποδοχή των αμήχανων δύσμοιρων και γυμνών ταξιδευτών από τους Έλληνες αρμόδιους.
Τους έντυσαν, τους τόνωσαν τους φιλοξένησαν με την θρέψη της ευλογίας… Τα κατεπείγοντα.
…Περισσότερους από ενενήντα ανθρώπους, άφησαν οι γείτονες, γυμνούς στα σύνορά μας! Ναι, στον Εβρο, μου είπε αναστατωμένος και σοκαρισμένος, φίλος την Κυριακή, που είχε δει μόλις στην T.V., εικόνες συγκλονιστικές!
Γνωστή ως εργαλειοποίηση της δυστυχίας, με χίλιους ανόσιους τρόπους… Αλλά πάμε μακρυά.
Ας μείνουμε στην… ντυμένη αισιοδοξία, που άρχισε να βγάζει τα ρούχα της ένα, ένα, για να σκεπάσει το Αγιο Σώμα το γυμνωμένο… Ώμους, στέρνο, μηρούς… Είχε κι ένα πανωφοράκι ζεστό, για την “ξεγυμνωμένη ανθρωπιά”, είπε.