Ο ΤΟΥΡΚΟΣ πρόεδρος, μεθυσμένος από μια πολύχρονη εξουσία, επιχειρεί δυο πράγματα, πριν ξεκινήσει μια πιθανή “εν τοις πράγμασι” σύγκρουση στην ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο ή νότια της Κρήτης:
– Να εξάψει το θρησκευτικό (ισλαμικό) συναίσθημα των συμπατριωτών του εναντίον των Ορθοδόξων Χριστιανών (ειδικά της χώρας μας). Πώς; Υπονομεύοντας το “κοσμικό” και φιλοδυτικό κληροδότημα του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ). Στόχος του; Να εμφανιστεί αυτός, ο Ερντογαν, ως ο αμεσότερος “διάδοχος” του Μωάμεθ του Πορθητή, του πρώτου Τούρκου κατακτητή της Πόλης και πρωτεργάτη της μετέπειτα Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1453), παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως “κατακτητή”. Πώς; Με την παραβίαση των συνόρων Τουρκίας – Συρίας, τις επιθέσεις στο Ιράκ και το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο. Στους σχεδιασμούς του είναι η άμεση εμπλοκή -έστω και με θερμό επεισόδιο- με Ελλάδα και Κύπρο, ώστε να αλλάξει τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) με την ελπίδα πως θα επεκτείνει τα θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Εστω και με διαπραγματεύσεις. Ηδη το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο για ΑΟΖ που προσπαθεί να νομιμοποιήσει de facto, έχει θέσει σε αμφισβήτηση τόσο την ελληνική όσο και την κυπριακή ΑΟΖ. Βιώνουμε, δυστυχώς με τις πλάτες των “μεγάλων”, έναν στρατιωτικό και πολιτικό τυχοδιωκτισμό ενός εκτός ελέγχου και άρα πολύ επικίνδυνου δικτάτορα. Ο Ερντογάν αντιτίθεται στο κοσμικό κράτος του Ατατούρκ, επειδή επιδιώκει να εδραιώσει στην εξουσία ένα πολιτικό/θρησκευτικό Ισλάμ, ώστε να καταστεί η Τουρκία “ηγέτης” του σουνίτικου Ισλαμισμού στην περιοχή.
– Με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος και τη θρησκευτική φιέστα -με οθωμανικές προεκτάσεις- της περασμένης Παρασκευής και χωρίς την… υποστηρικτική παρουσία άλλων ηγετών του Ισλάμ, επιθυμεί να αποσπάσει την προσοχή των Τούρκων υπηκόων από τα οξύτατα καθημερινά οικονομικά προβλήματα. Τους “προσφέρει” ως αντάλλαγμα(!) μια Τουρκία “δυνατή”, μια ισλαμική υπερδύναμη!
Η παραληρηματική (θρησκευτική και εθνικιστική) καταιγιστική “ρητορική” χαρακτηρίζει κάθε παράφρονα δικτάτορα (Χίτλερ, Παπαδόπουλο, Μουσολίνι κ.ά.). Στόχος τους πάντα ήταν -και είναι- ένας και μοναδικός: ο φανατισμός του πλήθους, ώστε να ακολουθήσει τα σχέδιά τους στην πραγμάτωσή τους – φυσικά με πόλεμο. Ολα αυτά είναι, για την ώρα, ένα ωραίο show για άνοδο της δημοτικότητας του Ερντογάν, αλλά κι ένα πολύ επικίνδυνο “παιχνίδι” για Ελλάδα και Κύπρο. Η βαρβαρότητα σε όλο το φραστικό και εικονικό μεγαλείο της, λίγο πριν λάβει σάρκα και οστά η τελική πράξη (εναρκτήρια της “νέας” εποχής ή η τελευταία της βασιλείας Ερντογάν;). Οσο για τη διεθνή κοινότητα (κυρίως την ευρωπαϊκή), παρακαλουθεί όπως πάντα ως θεατής…
Ο Ερντογάν φίλε μου είναι πρωθυπουργός της Τουρκίας και φυσικά κάνει ότι είναι καλό για την Τουρκία και όχι για την Ελλάδα.Η συνθήκη της Λωζάνης υπογράφηκε μετσ από πόλεμο και ο επόμενος πόλεμος που θα έρθει θα την κστσργησει και θα αντικατασταθεί με μια άλλη συνθήκη, Ο Ερντογάν λοιπόν τι μόνο που έχει να κάνει για να καταργήσει τη συνθήκη της Λωζάνης είναι ένας πολεμος και δεν θα διστάσει να τον κάνει
Ο Δικός μας ο πρωθυπουργός από την άλλη εγινε πρωθυπουργός όχι γιατί το άξιζε αλλά γιατί έχει το επίθετο που έχει, και μέχρι τα τώρα εύρισκε όλες τις πόρτες ανοιχτές μόνο γιατί είναι γιος του Κ Μητσοτάκη .Τώρα όμως που έσφιξαν τα πράγματα δεν βοηθάει πια τι επίθετο του και γι’αυτό, επειδή έχει μάθει να κάνει τα πάντα επικαλούμενος κάποιο όνομα, επικαλείται τη Μέρκελ (που μας μισει και θέλει όλη την Ελλάδα δική της) αλλά αυτή όπως και ο Τραμπ και ο Μακρόν μας έχουν γραμμενους γιατί έτσι και αλλιώς το μερίδιο τους από τους υδρογονάνθρακες θα το παρουν οποίος και αν τους έχει στην κατοχή του.Πολεμις με την Τουρκία λοιπόν θα γίνει γιατί έχει μυριστει ι Ερντογάν ότι ο πρωθυπουργός μας είναι θύμα και ότι δεν έχουμε καμία βοήθεια.