ΦΙΛΟΙ, συγγενείς ή γνωστοί, γείτονες ή άγνωστοι χάνονται κάθε μέρα στη δίνη της πανδημίας. Τελειώνουν “ήσυχα κι απλά” μόνοι, ή με τους δικούς τους εκ του μακρόθεν.
ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ φιλίες “λήγουν” άδοξα. Ζευγάρια χωρίζουν, πολλοί παντρεύονται και άλλοι απομακρύνονται. Μερικοί αλλάζουν πορεία ζωής.
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ παρέες επιστρέφουν στους οικείους φθινοπωρινούς τους χώρους. Άλλοι, προσγειώνονται ανώμαλα μετά από ένα φευγαλέο καλοκαιρινό όνειρo διακοπών. Τα σχολεία μπήκαν στους ρυθμούς τους όπως όπως, το εμπόριο το ίδιο, η ζωή συνεχίζεται με “υποσχέσεις Θεσσαλονίκης” κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Η παλιά ζωή -λέμε τώρα!- επανέρχεται αργά αργά, με αιφνίδια λοκντάουν…
ΞΑΝΑΧΩΝΟΜΑΣΤΕ σε μια ρουτίνα ανυπόφορη: με τις μάσκες, τα απολυμαντικά, τις αποστάσεις, τα κοινωνικά προβλήματα γύρω οξυμένα, την αυξανόμενη ακρίβεια των πάντων, τις νέες ”σαχλοσειρές” στα κανάλια, τις γκρίνιες για τα δημοτικά πράγματα…
ΜΟΝΟ η άμμος της θάλασσας μένει ίδια. Και τα χαλίκια, με το κύμα να τα δέρνει, και να βγάζουν έναν ήχο μονότονο: άλλοτε βίαιο από τη σύγκρουσή τους με τις νεροσυρμές κι άλλοτε να τραγουδούν το αιώνιο τραγούδι: με τον παφλασμό/φιλί τους.
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ πνέει τα λοίσθια. Σε λίγο μπαίνουμε κι επίσημα σε άλλο ένα “πανδημικό φθινόπωρο”, με την παγκόσμια πολιτική σε αυξανόμενη έξαρση. Θα πάμε σε πρόωρες εκλογές; Τι θα συμβεί με την Τουρκία; Ποιο κόμμα θα επικρατήσει στη Γερμανία; Πώς θα αντιδράσει η Ε.Ε. στην A.UK.US. συμφωνία του Ειρηνικού;
ΦΕΤΟΣ, ίσως για πρώτη φορά μετά από χρόνια, περιδιάβασα πάλι στην αδέσποτη παραλία (Νέα Χώρα, φωτ.) μαζεύοντας χρωματιστές πέτρες, σπασμένα κοχύλια, στεγνούς μικρούς χαριτωμένους ιππόκαμπους: όσα ξεβράζει η θάλασσα μετά από μια σφοδρή κακοκαιρία. Όσα ξεβράζει κάθε εποχή, μετά από πολιτικές θεομηνίες…
ΧΑΝΙΑ, μεταίχμιο καλοκαιριού και φθινοπώρου, μεταίχμιο διεθνών αλλαγών. Στα 2021.
