Στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε και θα έμενε στη λήθη αν ο παπά Γιάννης με πολύ κόπο και προσωπική εργασία δεν αποκάλυπτε τα θεμέλια του αλευρόμυλου, τη χοάνη και τους μυλαύλακες και δεν ξανάφτιαχνε πάλι τον αλευρόμυλο. Χρειάστηκαν προσπάθειες δέκα ετών ώστε να καταφέρει να επανασυστήσει τον αλευρόμυλο του χωριού!
Μας δείχνει πως λειτουργούσε ο αλευρόμυλος. Το νερό οδηγείται από το ποτάμι μέσα από το μυλαύλακο στη “χοάνη” του αλευρόμυλου. Η “χοάνη” έχει μεγάλο ύψος, φαρδιά στο πάνω μέρος και πιο στενή στο κάτω τμήμα της. Όπως μας εξηγούν η τεχνοτροπία είναι καθαρά Ενετική και υπάρχουν σημάδια της παλιάς κατασκευής. Το νερό πέφτει από ψηλά πάνω σε μια μεταλλική τροχαλία και έτσι γυρίζει ο Μύλος.
Στο κύριο μέρος του κτηρίου μια αληθινή μυλόπετρα λιώνει το σιτάρι παράγοντας αλεύρι, ενώ στο χώρο υπάρχει ένα πλούσιο μουσειακό κομμάτι με αντικείμενα που παραπέμπουν στη σπορά, το θέρισμα, την παραγωγή του αλευριού και του ψωμιού. Άροτρα εποχής, ανάμεσα τους και ένα ξύλινο αλέτρι, βολόσυρος, δρεπάνια, αλλά και σκάφες, κνισάρες, πινακωτές που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες της εποχής για να φτιάχνουν το ψωμί.
Κοντά σε όλα αυτά και ο ξυλόφουρνος για την παραγωγή του ψωμιού.
