«Απολαθοποίηση»!

Απ’ την περιστασιακή πλειοψηφία στη Βουλή, στην οποία σπανίως παρακολουθούμε ήρεμες και τεκμηριωμένες σκέψεις, όπου επικυρώθηκε η Συμφωνία των… λιμνών, παράγονται πολιτικά αποτελέσματα. Θα υπάρξει κοινή συνισταμένη τον υπόλοιπο χρόνο ως τις εκλογές στον πολιτικό χώρο, που ορίζεται απ’ το «προοδευτικό μέτωπο»; Θα το δείξει σύντομα η «επόμενη μέρα» που λένε. Παρακολουθούμε την ανασύνθεση μιας νέας κατάστασης στο πολιτικό σκηνικό. Ενισχύεται ο δικομματισμός μετά την πόλωση, δείχνει τα δόντια του ο διχασμός και διαγράφεται νέο κεφάλαιο στη νεότερη ιστορία της χώρας.
Τι κερδίσαμε; Εμείς σχεδόν τίποτα! Αναγνωρίσαμε ένα έθνος, που επινόησε ένα μυθικό παρελθόν, πάνω στο οποίο στήριξε την ύπαρξή του. Δώσαμε σ’ ένα συνονθύλευμα γλωσσών γλώσσα τη Μακεδονική και σε ένα ετερόκλητο πλήθος κατοίκων με διαφορετικά χαρακτηριστικά αναγνωρίσαμε υπηκοότητα τη Μακεδονική. Στο δρόμο εφαρμογής της συμφωνίας θα διαπιστώσουμε τεράστια προβλήματα. Αρχισε να τρέχει ο χρόνος κατοχύρωση της εμπορικής ονομασίας, χιλιάδων Μακεδονικών υπηρεσιών και προϊόντων διεθνώς και σε παγκόσμια κλίμακα.
Εκτός των ανωτέρω φαίνονται στον ορίζοντα τα πρώτα παρατράγουδα όταν μετά τα 153 «ναι» στην ελληνική Βουλή, ο μεν Ζάεφ ανεφώνησε «Μακεδόνες και Ελληνες νικήσαμε», ο δε Τσίπρας στις δηλώσεις του διετύπωσε το συνήθως επαναλαμβανόμενο σε αναμετρήσεις, ότι «δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι». Αυτή την άποψη συμμερίστηκε και ο Γάλλος υπ. Εξωτερικών. Με ποιον θα ταχθούμε αλληλέγγυοι; Πάντως απ’ όλους τους Ευρωπαίους και την υπόλοιπη Δύση τα συγχαρητήρια προς την ελληνική Κυβέρνηση δίνουν και παίρνουν.
Οταν δεδηλωμένοι εχθροί, που σε κατηγορούσαν προηγουμένως και σε μια σου ενέργεια, κατά μιαν έννοιαν θετική, αλλάζουν και σου στέλνουν και τα εύσημα, προτείνοντάς σε ακόμα και για “Νόμπελ Ειρήνης” κάτι δεν πάει καλά και πρέπει ν’ ανησυχείς, διότι πίσω απ’ αυτά κάτι κρύβεται. Εχοντας ο κ. Τσίπρας απαλλαγεί από τον κ. Καμμένο της αδιευκρίνιστης δεξιάς, βαδίζει ακάθεκτος, να προσεγγίσει τους κεντροαριστερούς, που άλλοτε, όταν άκουγαν περί ΣΥΡΙΖΑ τους έπιανε παραλήρημα. Εβλεπε ότι ο κ. Καμμένος από καιρό φαινόταν, ότι θα’ χανε το τραίνο για την επόμενη βουλή. Αποδεσμεύτηκε απ’ αυτόν τον συνέταιρο και θα προσπαθήσει ν’ αλλάξει ακόμα περισσότερο το πολιτικό του προφίλ. Θ’ αναθεωρήσει και άλλες επιλογές του παρελθόντος, απ’ τις οποίες έλεγε ότι «είχαμε αυταπάτες» στη διαφοροποίησή του στο δημοψήφισμα, τις οποίες ξεπέρασε με υπαναχωρήσεις. Εχει σχεδιάσει πολύ καλά την «απολαθοποίησή» του με την επιλογή αντισυριζαίων, να τους κάνει «προοδευτικούς», για να δικαιώσουν τον αγώνα του εναντίον της «αρτηριοσκληρωτικής» δεξιάς. Το’ παιξε καλά να πείσει Συριζαίους και μη, ότι το «Μακεδονικό» ήταν η λύση, ο καταλύτης της πολιτικής του, για την οποίαν βοά η ελληνική κοινωνία, που διακατέχεται απ’ την αίσθηση, ότι εξαπατήθηκε στις προσδοκίες της απ’ όσο είχε εξαπατηθεί επί δεξιάς. Είμαστε χώρα, που έχει προβλήματα με τους θεσμούς.
Μήπως ο κ. Τσίπρας δεν ακολουθεί τον ίδιο δρόμο της «πετυχημένης» τακτικής Σημίτη; Αξιοποιεί στελέχη αριστερόστροφων ομάδων Κεντρώων και Φιλελευθέρων συνασπισμών δελεάζοντάς τους με κυβερνητικά πόστα στον κυβερνητικό περίγυρο και στο Ευρωπαϊκό κατεστημένο. Μ’ αυτούς τους βραχίονες της πολιτικής του, σκοπεύει να ρυμουλκήσει στην πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ τους Ελληνες ιθαγενείς. Το αντικείμενο αμφισβήτησης είναι, ότι απαιτεί να κάνουν οι Ελληνες αυτοκριτική και να συνθηκολόγησαν με την «Τσιπροποιημένη», αριστερά, η οποία έχει συνείδηση του τι πράττει για το… καλό τους!