OTAN ακόμη και σήμερα δεν λέμε να καταλάβουμε τι μας έχει συμβεί, όταν ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν δεν έχει καν μεσολαβήσει μια ειλικρινής και λογική εξήγηση, μια α λ ή θ ε ι α δηλαδή για το τί ακριβώς έφταιξε ώστε να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε, όταν στις κουβέντες τους οι πολιτικοί μας επιμένουν μόνο σε καταστροφολογίες που έφεραν οι προηγούμενοι ή φέρνουν οι τωρινοί, όταν ο λαός -εμείς όλοι- αντιμετωπίζουμε αυτή τη στάση των πολιτικών μας ως κάτι το φ υ σ ι ο λ ο γ ι κ ό και την αποδεχόμαστε, τότε για ποια απαλλαγή από τα μνημόνια μιλάμε;
ΚΙ ακόμη, όταν η προσπάθεια χαλιναγώγησης ή φίμωσης ορισμένης μερίδας Τύπου ή ΜΜΕ που «δεν μας αρέσει» γίνεται πραγματικότητα, όταν καταστρατηγούνται στοιχειώδεις συνταγματικοί νόμοι για την ελευθερία της έκφρασης και της πολυφωνίας, τότε τί νόημα είχε εκείνη η περίφημη φράση-σλόγκαν «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα»; Έχει αποχρώσεις η νομιμότητα;
ΚΑΙ το χειρότερο: όταν αυξάνονται συνεχώς οι φόροι, όταν 8 στους 10 Έλληνες αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, όταν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στο «θέλουμε επενδύσεις» και στο «δεν υποκύπτουμε στο ξένο κεφάλαιο», όταν πιο απλά πολλοί κυβερνώντες αντιμετωπίζουν «το επιχειρείν» και τα «επενδυτικά κεφάλαια» ως αναγκαίο κακό (!), για ποιο λόγο να μην είμαστε σε πλήρη στασιμότητα και βαθιά ύφεση;
ΑΛΛΑ κι όταν εμείς οι πολίτες άλλα ακούμε από τα χείλη των πολιτικών και άλλα βλέπουμε να γίνονται, όταν αγωνιούμε με το πού θα βρούμε χρήματα να ξεχρεώσουμε και όχι με το πώς θα απαλλαγούμε –όλοι μαζί- από τα μνημόνια, όταν αποδεχόμαστε με απάθεια και τα πιο τερατώδη ψέματα ως «αλήθειες», η δε ασυνέπεια λόγων και πράξεων των ίδιων ανθρώπων μάς φαίνεται «εναρμονισμένη» με τον τρόπο ζωής μας, έ, τότε το νόημα της ζωής μας ως ελευθερόφρονων πολιτών έχει χαθεί τελείως, ενώ κι ο λόγος, ως συστατικό στοιχείο αλληλοκατανόησης, δεν υφίσταται.
