Απολογισμοί

Ι.-ΣΤΙΣ 7 Ιουλίου έκλεισε ένας χρόνος της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ, αλλά και ένας χρόνος του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δυο τελείως αντίθετα μεγέθη, από ότι δείχνουν τα “έργα και ημέραι” του καθενός, όπως και οι επαναλαμβανόμενες δημοσκοπήσεις.
ΓΙΑ τα ελληνικά δεδομένα, συνήθως, με το τέλος του πρώτου χρόνου στην εξουσία ενός κόμματος, αρχίζει η φθίνουσα πορεία, ενώ αντίθετα αρχίζει να ανέρχεται δημοσκοπικά η αντπολίτευση. Αυτό οφείλεται στο ότι ο λαός απογοητεύεται εύκολα από τη μη τήρηση των υποσχέσεων, ενώ αντίθετα επενδύει στα λεγόμενα της (εκάστοτε) αντιπολίτευσης.
ΣΤΗΝ εποχή μας ζούμε μια αντίστροφη κατάσταση: ανέρχεται η κυβέρνηση (ΝΔ) και φθίνει η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ)! Και όσο μεγαλώνει ή μένει σταθερό το άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ της ΝΔ, η αντιπολίτευση στριμώχνεται ολοένα και περισσότερο.
ΙI.-Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ενός έτους διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Μητσοτάκη έχει σταθερά θετικό πρόσημο. Παρά την πανδημία και το από αυτήν τεράστιο οικονομικό κόστος για όλους. Η εξήγηση; Πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση έθεσε το «πρώτα οι άνθρωποι κι έπειτα η οικονομία».
ΑΝΤΙΘΕΤΑ η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) αγωνίζεται ακόμη να βρει το δρόμο της: ποια θα είναι η “νέα” ιδεολογία της, τι όνομα θα έχει το “νέο” κόμμα, πώς θα γίνει η διεύρυνσή του, πώς θα αντιμετωπίσει τα ολοένα και περισσότερα σκάνδαλα (Παππάς κ.λπ.).
– Η πρώτη δουλειά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση πριν 5 χρόνια ήταν να ξαναμοιράσουν τις τηλεοπτικές συχνότητες με το να παραχωρήσουν (ακριβά πληρωμένες) νέες άδειες σε πρόσωπα “φίλα κείμενα” (Παππάς). Δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός. Πράγματι, κάθε κόμμα που έρχεται στην εξουσία (παλιά αμαρτία αυτό), το πρώτο που επιδιώκει είναι ο έλεγχος των ΜΜΕ (αποκλείοντας όποιον δεν συμφωνεί μαζί της!).
– Ακολουθούν η καθυπόταξη της Δικαιοσύνης (Παπαγγελόπουλος), η “μεταρρύθμιση” της Παιδείας, η διαχείρηση σοβαρών προβλημάτων όπως η ασφάλεια των πολιτών, το προσφυγικό κ.ά.
– Σπουδαία επίσης επιδίωξη είναι ο ηλεκτρονικός έλεγχος των πάντων. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ διά του αρμόδιου υπουργού ψηφιακής πολιτικής στα τρία χρόνια που την ξεκίνησε (Παππάς) έκανε κατά πολύ λιγότερα από όσα έκανε ο νυν υπουργός (Πιερρακάκης) σ’ έναν χρόνο!
– Η αποτυχία της αντιπολίτευσης -δεν μπαίνουμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες- να σταθεί στο ύψος του θεσμικού ρόλου της έχει όνομα. Γνωστό σε όλους μας: είναι η ακατάσχετη ιδεοληπτική αντιμετώπιση των πάντων, ακόμη και των αυτονόητων. Δεν φταίνε μόνον οι επιλογές προσώπων. Φταίει το ασυντόνιστο -που συνεχίζεται- όπως και η… απειρία πολλών στελεχών σχετικά με το τι σημαίνει “κυβέρνηση”, με αριστερό πρόσημο.