Απόνερα μιας “καταιγίδας”

Για ανταλλαγή πυρών, ομίλησαν τα ξένα πρακτορεία ειδήσεων, ότι τα πράγματα εμφάνισαν πολεμική ατμόσφαιρα με την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, όπου παίχθηκε… σκληρό “πόκερ”, απ’ όπου το ποιoς έχασε και το ποιoς κέρδισε, θα φανεί πολύ αργότερα. Στις εκρηκτικές θέσεις του Τούρκου προέδρου, ο Ελληνας ομόλογός του Πρ. Παυλόπουλος έδειξε, ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ο μεγάλος απών απ’ αυτή την καταιγίδα των αλληλοσυγκρούσεων ήταν ο υπ. Αμυνας Π. Καμμένος, η δικαιολογία δε που προεβλήθη ήταν ότι έλειπε απ’ την αντιπροσωπεία του Ερντογάν ο υπουργός του της Αμυνας. Πάντως δεν θα μπορούσε ο Π. Καμμένος, να συναγελασθεί με τον Μελβούντ Ισαβούσογλου, που έχει χαρακτηρίσει “Ρατσιστικό κόμμα” τους ΑΝΕΛ.
Ερωτήματα, στα οποία δεν δόθηκαν απαντήσεις, είναι: τι περίμεναν οι πολιτειακοί και πολιτικοί παράγοντες απ’ την επίσκεψη, την οποίαν δέχθηκαν να γίνει σ’ αυτή τη συγκυρία γεγονότων στη Μ. Ανατολή; Πόσο ερεύνησαν ο διπλωματικός κόσμος και οι άλλοι υπεύθυνοι, να μάθουν τί ακριβώς επεδίωκε ο Ερντογάν, για να ελαχιστοποιήσουν τον σκοπό του; Επιδεινώθηκαν οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά το “άδειασμα” του Ερντογάν στο Προεδρικό Μέγαρο και στο Μαξίμου ή βελτιώθηκαν, ύστερα από την αναδίπλωσή του, αναγνωρίζοντας ελληνική τη Μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη και όχι Τουρκική;
Εδώ διίστανται οι απόψεις, διότι ο “νεοσουλτάνος” δεν θεωρεί ότι έχασε, επειδή δεν του στοιχίζει τίποτα, όταν φθάσει στην έδρα του, να ανασκευάσει, τα όσα είπε στη Θράκη, για τους ομόθρησκούς του. Το κέρδος του, που θα προτάξει, είναι ότι στην Ελλάδα μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και στο γραφείο του πρω/ργού στο Μαξίμου ανέδειξε επισήμως το θέμα της Συνθήκης της Λωζάνης. Του δόθηκε η ευκαιρία να αντεπιτεθεί στον κ. Παυλόπουλο, όταν ο τελευταίος αναφέρθηκε, ότι «η Συνθήκη είναι αδιαπραγμάτευτη» λέγοντάς του, πως «κι εμείς στην Τουρκία είχαμε θεσμικά προβλήματα και γι’ αυτό προβήκαμε σε αλλαγή πολιτεύματος».
Ταυτίζει, λοιπόν, τη Σ. της Λωζάνης, που έχει παγκόσμιο χαρακτήρα, με τα θεσμικά προβλήματα της χώρας του. Εξίσωσε τη Διεθνή Συμβαση με το Τουρκικό Σύνταγμα, όπως εξίσωσε τον κάθε Μουφτή με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ζητώντας, όπως εκλέγεται ο τελευταίος, να εκλέγονται και οι Μουφτήδες και να μην διορίζονται.
Η επίσκεψη πήρε μια μορφή απεγνωσμένων προσπαθειών, ποιο από τα δύο μέρη θα ελαχιστοποιήσει τη ζημιά, τη στιγμή που και τα δύο δείχνουν, να παραμένουν σταθερά στις θέσεις τους. Πάντως ο πρ/ργός αν ήταν μια φορά μπερδεμένος ακούγοντας τον Ερντογάν στο Μαξίμου, θα μπερδεύτηκε περισσότερο μετά τα όσα ανέφερε στη Θράκη.
Ο Ερντογάν λειτουργεί μεθοδικά με σχέδιο την επικαιροποίηση της Λωζάννης, για να αμφισβητηθεί ο Κεμαλισμός και ο Ινονού και να προειδοποιήσει για τις Τουρκικές αξιώσεις στο Βόρειο Ιράκ και Συρία λόγω της αναζωπύρωσης του Κουρδικού.
Πίστευε, ότι πιθανή αναθεώρηση της Λωζάννης, θα ήταν επ’ ωφελεία της Τουρκίας, αλλά έπρεπε να βρεθούν όλες οι χώρες, που την υπέγραψαν και κυρίως η Ιαπωνία, όπως είπε ο κ. Τσίπρας.
Επειδή, όμως, ο Ερντογάν είπε ότι δεν έχει επεκτατικές απαιτήσεις(;) σε άλλες χώρες, έθεσε το θέμα, “ντόρος να γίνεται”, καθ’ όσον πρόκειται για αποδόμηση του Κεμάλ και για θέματα άλλων γεωγραφικών περιοχών. Διάλεξε την Αθήνα, επειδή από πουθενά αλλού δεν θα είχε μεγαλύτερη επικοινωνιακή διάσταση.
Πάντως ο κ. Παυλόπουλος στον κυκέωνα της καταιγίδας, που έμπλεξε υπερασπίστηκε τα εθνικά συμφέροντα, αν και θεσμικά αναρμόδιος, ο δε κ. Τσίπρας άδραξε την ευκαιρία, να ισχυροποιηθεί στο εξωτερικό, μια και στα οικονομικά τα πράγματα έχουν αγριέψει, όταν δίδεται η αίσθηση, ότι πάμε καλά, ενώ πρόκειται για μια εικονική πραγματικότητα.