Ξεκίνησε η σκέψη να αναβαθµιστεί η Επαγγελµατική Εκπαίδευση. Η σκέψη προχώρησε και κατατέθηκε πρόταση να µετακινηθούν σχολικές µονάδες εντός του δήµου και συγκεκριµένα, το Γενικό Λύκειο Ακρωτηρίου να κατηφορίσει, ώστε να εγκατασταθεί στο συγκρότηµα του Μουσικού Σχολείου, το οποίο και αυτό προτείνεται να κατηφορίσει για να στεγαστεί στα κτήρια του 1ου ΕΠΑΛ, το οποίο µε τη σειρά του σκέπτονται να ανηφορίσει προς Ακρωτήρι, ώστε να λειτουργήσει στη σχολική µονάδα του Γενικού Λυκείου Ακρωτηρίου.
Όλες αυτές οι µετακοµίσεις στοχεύουν να διευκολύνουν να δηµιουργηθεί και στεγασθεί Κέντρο Επαγγελµατικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Ένα Campus δηλαδή που θα ενθαρρύνει την είσοδο νέων, στα επαγγέλµατα που έχουν φως στο τούνελ της επαγγελµατικής αποκατάστασης. Ως στόχευση για τη δηµιουργία του Campus, είµαστε σύµφωνοι και ενισχύουµε…
Όµως ανηφόρες και κατηφόρες ζάλισαν γονείς, καθηγητές κυρίως όµως τα ίδια τα παιδιά… για ακόµη µία φορά, µετά την περίοδο που µας απασχόλησε το ζήτηµα στέγασης του Πειραµατικού Σχολείου. Ο λόγος είναι πως οι αριθµοί σε µαθητικές θέσεις, κάπου δε συµπίπτουν µε την πρόταση για µετεγκατάσταση των σχολικών µονάδων. Παράλληλα όµως, το Ακρωτήρι όπως αναδεικνύεται από την πρόταση, το σχεδιασµό, θα αποχαιρετήσει το µοναδικό Λύκειο που διαθέτει µε ότι αυτό συνεπάγεται για τις οικογένειες που ζουν στην µεγάλη αυτή ∆ηµοτική Ενότητα.
∆ιαπιστώνουµε πως ξεκάθαρες κουβέντες δεν υπάρχουν, συζήτηση µε τους συλλόγους γονέων και κηδεµόνων, καθηγητών και 15µελή δεν υπάρχουν, όπως επίσης δεν υπάρχει και η αναγνώριση ευθύνης για το ποιος θα πάρει την τελική απόφαση. Από τον Άννα στον Καϊάφα και ψάχνουν όλοι να βρουν ποιος ο Άννας, ποιος ο Καϊάφας.
Απαγορεύεται όµως η καθηµερινότητα των παιδιών, ο προγραµµατισµός των οικογενειών να σταυρωθούν σε έναν Γολγοθά ασυνεννοησίας µεταξύ αρµοδίων και αναρµόδιων, αλλά και σε µία οδική αρτηρία που λέγεται Ακρωτηρίου ή επισήµως Μανούσου Κούνδουρου και συνεχίζει Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Όπου ο κακός χαµός κάθε πρωί, διαµορφώνει ψυχολογίες για το σύνολο της µέρας. Ο νοών νοείτω.
Συµφωνούµε και διεκδικούµε σε ό,τι αφορά τα προβλήµατα της σχολικής στέγης, αλλά κάθε προχειρότητα σε προγραµµατισµό, µέχρι να δούµε να ορθώνονται νέες σχολικές µονάδες, θα είναι η ταφόπλακα σε µία κατάσταση που καθόλου δεν ενισχύει τους πολίτες όλων των ηλικιών, να έχουν ηθικό ακµαίο.
Κι ας µην ξεχνάµε πως, η παιδεία µας δεν αφορά τα 6 χρόνια πρωτοβάθµιας και τα 6 χρόνια δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης, κάθε φουρνιάς των παιδιών µας, αλλά είναι µία δηµοκρατική απαίτηση σε ένα δηµοκρατικό πολίτευµα όπου όλοι έχουν δικαιώµατα, ρόλο, λόγο και ευθύνες φυσικά.
Ξεκινούν οι διακοπές του θέρους, υποψιάζοµαι ότι προτάσεις, επιχειρήµατα, αντιδράσεις και σχεδιασµοί θα πέσουν σε ραστώνη, λήθαργο, µε αποτέλεσµα Σεπτέβριο πρώτα ο Θεός, θα ξεκινήσουν οι κόντρες, οι αποχές, τα κοσµιτικά και όλα όσα κάνουν την εκπαίδευση Μπερντέ και τα προαύλια παιδικές χαρές.
Εδώ είµαστε και θυµηθείτε.
