…και τότε κυρίευσε την ψυχή µας
η πρωτόγνωρη για µας θλίψη,
του λαού χωρίς γη…
Primo Levi “ΕΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ”
Θυµάστε τον Απρίλη που επιτέθηκε το Ισραήλ στο ιρανικό προξενείο στη ∆αµασκό σκοτώνοντας 8 ανθρώπους; Πέραν του προξενείου, οι ισραηλινές δυνάµεις εξαπολύουν επιθέσεις κατά καιρούς και στα αεροδρόµια της Συρίας.
Αυτή τη φορά επιτέθηκε µέσα στην Τεχεράνη σκοτώνοντας τον Χανίγιε, πολιτικό αρχηγό της Χαµάς, καθώς και στα νότια προάστια της Βηρυτού, σκοτώνοντας τον Σουκρ, στρατιωτικό διοικητή της Χεζµπολάχ. Έτσι βρισκόµαστε πάλι στο ίδιο σηµείο: να περιµένει ο πλανήτης την απάντηση της Τεχεράνης και των συµµάχων της, που µας προϊδεάζουν ότι θα είναι πιο βίαιη. Αυτή τη φορά δεν θα µας πει η Τεχεράνη, απ’ ότι φαίνεται, την ακριβή ηµεροµηνία και ώρα της επίθεσης στο Ισραήλ. Τώρα που έγινε το κακό, βγαίνουν οι τεθλιµµένοι Αµερικανοί και οι ανύπαρκτοι στην πολιτική σκηνή Ευρωπαίοι και βγάζουν λογύδρια περί αυτοσυγκράτησης… το γνωστό πλέον story νουθεσίας… γιατί, αν αντιδράσουν τα κράτη που δέχτηκαν την επίθεση, θα γενικευτεί ο πόλεµος και άλλα παρόµοια. Ένας πόλεµος, που όπως µας διαβεβαιώνουν, δεν θέλει κανείς, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται τον προωθούν όλοι. Κάτι παρόµοιο και στην Ουκρανία µήπως;
Μετά την επίθεση για πολλοστή φορά του… κράτους κατσαπλιά… οι “δίκαιοι” και συνετοί ∆υτικοί νουθετούν για ειρήνη, χωρίς όµως να καταδικάσουν τον κατσαπλιά. Τουλάχιστον ο ΟΗΕ καταδικάζει και τις παλαιστινιακές αλλά και τις ισραηλινές ένοπλες δυνάµεις για εγκλήµατα πολέµου, γιατί « …το µόνο απτό αποτέλεσµα ήταν η επιδείνωση του πόνου, τόσο των Παλαιστινίων όσο των Ισραηλινών, µε τους αµάχους να σηκώνουν το κύριο βάρος…».
Ακόµα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, µετά την τηλεφωνική του συνοµιλία µε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, ήταν µαινόµενος εναντίoν του, γιατί µετά τη δολοφονία του Χανίγιε… που διεξήγαγε τις διαπραγµατεύσεις για µακροχρόνια ειρήνη… βλέπει να αποµακρύνεται η πιθανότητα ειρήνης στην περιοχή. Ο Νετανιάχου δρα ανεξέλεγκτα, γιατί ξέρει ότι άµα τελειώσει ο πόλεµος, πλησιάζει και το δικό του τέλος. Τώρα λοιπόν, που ο αντικαταστάτης του δολοφονηµένου αρχηγού, πιθανώς να είναι ο Γιαχία Σινουάρ, το τέλος του πολέµου δεν είναι ορατό. Ο νέος αρχηγός, γνωστός στους Ισραηλινούς, που τον έχουν συλλάβει αρκετές φορές, συνολικά 24 χρόνια στις φυλακές, δεν δέχεται τα σύνορα του 67, αλλά απαιτεί τα ιστορικά παλαιστινιακά εδάφη.
Όµως παρ’ όλη την άρνηση του Νετανιάχου να συνεργαστεί και να υπακούσει στις εκκλήσεις της ∆ύσης, οι ∆υτικοί ετοιµάζονται πυρετωδώς για την απόκρουση των αντίποινων από τους Ιρανούς. Γιατί κακά τα ψέµατα, δεν αµύνεται το Ισραήλ, αλλά µαζί του οι Ευρωπαίοι και οι Αµερικανοί. Ο κατατρεγµένος λαός από τους Ναζί φασίστες, είχε όλη τη συµπάθεια αλλά και την έµπρακτη υποστήριξη του πολιτισµένου κόσµου. Μόνο που αυτή τη φορά δεν αµύνεται, αλλά επιτίθεται χωρίς κανένα ενδοιασµό για τα παιδιά και τους αµάχους που σκοτώνει. Ας διαβάσουν τον συµπατριώτη τους P. Levi, µπας και καταλάβουν… τη θλίψη ενός λαού χωρίς γη… για να νιώσουν τη «βάναυση παρουσία του συρµατοπλέγµατος, που µας χωρίζει από τον έξω κόσµο…». Στη µικρή Λωρίδα της Γάζας δεν είναι συρµατόπλεγµα, είναι τσιµεντένιο τείχος.
