Πολύς θόρυβος γινότανε πριν από πολύ καιρό όσον αφορούσε την εκλογή του νέου προέδρου της ∆ηµοκρατίας στην χώρα µας και πάρα πολλά σχόλια θα ακουστούν στο εγγύς µέλλον. Βέβαια, όχι µόνο από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης αλλά και από τους βουλευτές των άλλων κοµµάτων από τα έδρανα της βουλής, αλλά και από πολλές Ελληνίδες και Έλληνες, είτε αυτοί θα είναι άνθρωποι των γραµµάτων είτε από δηµοσιογράφους και γενικότερα από όλους του Έλληνες.
Ο κ. πρωθυπουργός κρατούσε κλειστό το στόµα του ώσπου στο διάγγελµα του την 15η Ιανουαρίου αποκάλυψε ποιον προτείνει για το αξίωµα του ανώτατου άρχοντα της χώρας. Πολλοί πίστευαν ότι ο κ. πρωθυπουργός θα πρότεινε κάποιον έξω από την δική του παράταξη για διάφορους λόγους. Ήθελα και να ήξερα, αυτοί που έτρεφαν µέσα τους αυτήν την ελπίδα το πίστευαν αυτό ή έτσι το έλεγαν για να γίνεται κουβέντα, και για να είµαι πιο δίκαιος καλά έκαναν. Αυτό κατά την δική τους γνώµη θα ήταν το πιο σωστό, αλλά, άλλο το να θέλουµε κι άλλο είναι αν µπορούµε να το αποκτήσουµε αυτό που ονειρευόµαστε ώστε να πάρει σάρκα και οστά. Κι ερωτώ, ποιος πρωθυπουργός θα πρότεινε για πρόεδρο της χώρας κάποιον που θα ήταν αντίθετος από τα δικά του πιστεύω; Τέλος πάντων.
Εγώ προσωπικά δεν πίστευα ότι ο εκλεκτός του κ. πρωθυπουργού µας θα ήταν εξωκοινοβουλευτικό πρόσωπο ή κάποιος άλλης παράταξης γιατί απλούστατα δεν είµαι αφελής. Και το λέω αυτό γιατί στο πολύχρονο διάβα της ζωής µου ειδικότερα τα τελευταία χρόνια έχω πειστεί ότι ο πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας γίνεται το στήριγµα για την κάθε κυβέρνηση για να ψηφίζει ανενόχλητη τα όποια νοµοσχέδια της. Όχι γιατί δεν θέλει το καλό του λαού του ο κάθε πρόεδρος της χώρας µου αλλά γιατί οι νόµοι του συντάγµατος δεν του παρέχουν το δικαίωµα να παρέµβει σε κάτι που εκείνος θεωρεί ότι δεν γίνεται όπως πρέπει να γίνεται.
Ελπίζω κι εύχοµαι από τα τρίσβαθα της ψυχής µου ο νεοεκλεγής ανώτατος άρχοντας της χώρας µου να βρει τρόπους που θα µπορέσουν να µονιάσουν επιτέλους τους Έλληνες, αρχίζοντας από τους αντιπροσώπους του λαού του, τους 300 τον αριθµό βουλευτές. Να τους συνάξει, δεν ξέρω πως, όλους µαζί, να τους βάλει να στύψουν το µυαλό τους ώστε να βρουν το αντίδοτο της διχόνοιας που αιώνες µας ταλανίζει και δεν µας αφήνει µήτε να µονιάσουµε µήτε να ευηµερήσουµε. Ψηφίστε καινούργιους νόµους που θα παρέχουν περισσότερα δικαιώµατα στον πρόεδρο. ∆εν είναι απαραίτητο – αυτό πιστεύω εγώ – να προσπαθούµε µε ύβρης να επιβάλουµε τις δικές µας απόψεις. Ποιος όµως θα µας υποδείξει τι είναι σωστό εκτός από τον πρόεδρο µας ώστε να λύνουµε τις όποιες διαφορές µας πολιτισµένα κι όχι µε τραµπουκισµούς;
∆εν έχουν µετρηµό τα δεινά που έχουν υποστεί οι πρόγονοί µας από αρχαιοτάτων χρόνων κι η αιτία ήταν το σύνδροµο της διχόνοιας που µάλλον το κουβαλάµε στο αίµα µας. Καιρός είναι να στραγγίξουµε τις φλέβες µας αδειάζοντάς τις στα έγκατα της γης γεµίζοντας τις µε καινούργιο αίµα. Οι καιροί που διανύουµε καθηµερινά, το θωρούµε ότι όλο και κάποιο γκρίζο χρώµα παίρνουν και τα ερχόµενα χρόνια προµηνύονται σκοτεινά µαύρα κι άραχνα. Κι αν δεν βρουν τις ερχόµενες γενιές µονιασµένες οι εχθροί µας, δεν θέλω µήτε να το σκεφτώ το τι θα ακολουθήσει.
Πρέπει να αφήσουµε πίσω µας την Ελλάδα µας και να την παραλάβουν τα παιδιά µας και τα εγγόνια µας δυνατοί και µονιασµένοι, θωρακισµένη. Εδώ θέλω να εκφράσω τα θερµά µου συγχαρητήρια στον υπουργό Αµύνης κ. ∆ένδια γιατί µε τον τρόπο που µίλησε, δεν θυµάµαι πότε, στη Βουλή για θέµατα που αφορούν την άµυνα της χώρας µας, ήταν τόσο πολύ σοβαρός και τόσο πολύ πειστικός που ειλικρινά ένοιωσα πάρα πολύ περήφανος ως Έλληνας που ο εν λόγω υπουργός διαχειρίζεται την ασφάλεια της χώρας µου. Ευπρεπέστατα ζήτησε την συµπαράσταση όλων µας κι αυτό πρέπει να πράξουµε µε όποιον τρόπο µπορούµε και ο καθένας από το δικό του µετερίζι. ∆εχτείτε κ. υπουργέ τα θερµά µου συγχαρητήρια.
Κι ερωτώ τώρα, για ποιο λόγο ο πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας πρέπει να εκλέγεται και µάλιστα µε ονοµαστική ψήφο, κύριοι, από τους βουλευτές της βουλής; Ποιος βουλευτής της σηµερινής κυβέρνησης θα τολµήσει να φωνάξει ΟΧΙ; Είναι σίγουρο ότι την επόµενη στιγµή θα τον διώξουν από την παράταξη.
Τώρα, µήτε συνταγµατολόγος είµαι µήτε νοµικός είµαι και µήτε πολλά πράγµατα γνωρίζω όσον αφορά την πολιτική. Ένας απλός άνθρωπος είµαι, δεν είµαι όµως αφελής. Εγώ προτείνω – λέω εγώ τώρα – ο πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας θα ήθελα να εκλέγεται απ’ όλους τους πολιτικούς αρχηγούς των κοµµάτων µε κρυφή ψηφοφορία. Πόσοι θα είναι οι υποψήφιοι; 2,3,5. Ο ένας απ’ αυτούς, όποιος πάρει τους περισσότερους ψήφους, αυτός να αναλάβει τα ηνία της χώρας. Λέω εγώ τώρα...
*Ο ∆ηµήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας – ποιητής µέλος της Παγκοσµίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,, µέλος των Πνευµατικών ∆ηµιουργών νοµού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
