Το µυαλό του µέσου Έλληνα, όσο και αριστούχος της µαθηµατικής εκπαιδευσης και να είναι, του κάνει στοπ και υπολογίζει και ξαναϋπολογίζει και στο τέλος οριστικοποιεί το αποτέλεσµα και λεει, όχι δεν κάνω λάθος ,έτσι βγάινει… Με δεδοµένο ότι, επίσηµα το υπουργείο Εργασίας, θεωρεί ότι ο µέσος µισθός στη χώρα µας, βρίσκεται στα 1.252 ευρώ, η καταγραφή που έχει γίνει από το Πληροφοριακό Σύστηµα (ΠΣ) «Εργάνη» και έχει παρουσιαστεί στην ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ, δείχνει ολοκάθαρα πως κάτω από αυτό το όριο βρίσκεται το 69,63% των εργαζοµένων (1.606.194 άτοµα). Άρα, οι µισθοί «βρίσκουν τοίχο» στα 1.200 ευρώ και δεν µπορούν να υπερβούν αυτό το εµπόδιο.
Από την άλλη η ακρίβεια, σε αγαθά και υπηρεσίες και η Κυβέρνηση να συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα µην µειώνοντας το Φ.Π.Α σε είδη πρώτης ανάγκης, καθηµερινής χρήσης αλλά να χρησιµοποιεί διαφορα τεχνολογικά µέσα και pass, ότι στηρίζει την επιβίωση µας, είναι αδιανόητο να το δεχόµαστε … Οταν γίνεται λόγος ότι βρίσκονται σχεδόν τέσσερις στους δέκα εργαζόµενους της χώρας µας (39,06% ή 896.482 άτοµα)µε µέσο µισθό, δηλαδή από 800 έως 1.200 ευρώ µικτά,και για να ζήσει φυσιολογικα και µε αξιοπρέπεια, χρειάζεται τουλάχιστον τα διπλάσια, κάτι πρέπει να γίνει σήµερα…
Η αλήθεια είναι ότι ο σηµερινός ΄Ελληνας, είτε είναι µισθωτός είτε συνταξιούχος ,βιώνει κρίση, αξιοπρεπούς διαβίωσης, διότι το ζητούµενο είναι όχι µόνο να υπάρχω ως ανθρώπινη οντότητα,ζώντας σε υποβαθµισµένες συνθήκες,τρώγοντας προιοντα αµφιβόλου ασφάλειας και ζώντας µεταπολεµικα, µε µιζέρια και στερήσεις. Στη χώρα µας, η Κυβέρνηση παραβλέπει την πραγµατικότητα, ενώ µπορεί να µην την βιώνει η ίδια και να αρέσκεται σε στατιστικά νούµερα, αποκρύπτοντας από τον ίδιο τον εαυτό της , τις πραγµατικές συνθήκες διαβίωσης των νοικοκυριών.
Οι άνθρωποι όµως των κοινωνικών Συλλογικοτήτων, π.χ. (Εθνικές Ενώσεις Καταναλωτών κ.α.) γνωρίζουν και παραγνωρίζουν, την κρίση που περνάνε σήµερα τα Ελληνικά νοικοκυριά, καθώς η φωνή του κάθε νοικοκυριού καθηµερινά υψώνεται στα αυτιά τους, γινόµενη κραυγή, αγωνία και δάκρυα και οφείλουν να την συλλέξουν και να την µεταφράσουν σε διαµαρτυρία, µε στόχο την επίτευξη αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης και µεγαλύτερης κοινωνικής δικαιοσύνης.
Για το κοινωνικό Κράτος, εάν η Κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να το οικοδοµήσει και να το στηρίξει µε ουσίας κοινωνικά µέτρα αλλά επιθυµεί να συντηρεί,την κοινωνική αποδυνάµωση, αναπρσανατολίζοντας τον λαό, µε πληρωµένες επικοινωνιακές και αφηρηµένες στατιστικές, παραπληροφορώντας µας, ότι όλα βαίνουν καλώς, ωστε ο σηµερινός Έλληνας ,να ζει στην άγρια ζουγλα, της επιβίωσης, εµείς ως Συλλογικές κοινωνικότητες, της το ζητάµε να κατευθυνθεί στο ουσιαστικό ζήτηµα της αξιοπρεπούς διαβίωσης βάσει των πραγµατικών τιµών δεικτών κοινωνικής βιωσιµότητας, υλικής στέρησης και εκτιµήσεων του µισθού και της σύνταξης, αξιοπρεπούς διαβίωσης.
*Η Ιωάννα Μελάκη είναι πρόεδρος της Ένωσης
Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης
και µέλος του Εθνικού Συµβουλίου Καταναλωτών και Αγοράς
