Αποψη: Λίγη ακόµα αδιαφορία

Μόλις έχω διαβάσει για το τροµακτικό τροχαίο δυστύχηµα στον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ) µε αποτέλεσµα τον βίαιο θάνατο τριών παιδιών και τον αγώνα ενός κοριτσιού να κρατηθεί στη ζωή. Και µόνο µια λέξη µού έχει καρφωθεί εµµονικά στο µυαλό: αδιαφορία.

Λίγο αργότερα οδηγώ πάνω στον κυκλικό κόµβο που συνδέει τον δρόµο που έρχεται από τον Βλητέ και αυτόν που έρχεται από τα Χανιά µε εκείνον που πηγαίνει προς το αεροδρόµιο. Τα οχήµατα από τον Βλητέ έχουν στοπ στον κόµβο. Ένα θηριώδες όχηµα αποφράξεων παραβιάζει µε ταχύτητα το στοπ και µε αναγκάζει να σταµατήσω στο µέσο του κόµβου. Γνωρίζω καλά τι θα συµβεί αν δεν δώσω προτεραιότητα στον παραβάτη, ο οποίος µε κοιτάζει µε υπεροπτικό βλέµµα. Γνωρίζω ακόµα ότι τα στοπ στην Ελλάδα είναι σηµεία επιτάχυνσης για πολλούς οδηγούς για να προλάβουν το όχηµα που έχει προτεραιότητα.

Προ ηµερών οδηγούσα στον ΒΟΑΚ όταν διαπίστωσα ότι ένα αυτοκίνητο είχε κολλήσει πίσω µου. Με έκπληξη είδα ότι ήταν αστυνοµικό, χωρίς να έχει ενεργοποιήσει τους φάρους ή τη σειρήνα. Σε λίγο το όχηµα παραβιάζει τη διπλή γραµµή, το όριο της ταχύτητας και τους στοιχειώδεις κανόνες ασφάλειας και συνεχίζει την πορεία του µε τον ίδιο τρόπο. Ούτως ή άλλως γνωρίζω ότι οι πινακίδες µε τα όρια της ταχύτητας σπανίως τηρούνται και χρησιµεύουν συχνά για σκοποβολή ή βανδαλισµούς.

Ακούω ότι η οδήγηση στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από έλλειψη παιδείας. Και µετά σκέφτοµαι όλους εκείνους τους Έλληνες µετανάστες και παραβατικούς οδηγούς της χώρας µας που σε δευτερόλεπτα προσαρµόζονται στους κανόνες οδήγησης µόλις κατέβουν από το αεροπλάνο στο Λος Άντζελες και οδηγήσουν για το σπίτι τους. Η έλλειψη παιδείας είναι πολύ αφηρηµένη για να την κατανοήσω. Άλλωστε έχω παρατηρήσει Ευρωπαίους να οδηγούν στην Ελλάδα σαν τους Έλληνες.

Φαντασιώνοµαι µε έναν πρωθυπουργό που δίνει στον υπουργό προστασίας του πολίτη επείγουσα εντολή για να διορθώσει την κατάσταση µε επαρκή αριθµό αστυνοµικών στους δρόµους, κάµερες και ηλεκτρονικά συστήµατα ώστε τα στοπ και οι πινακίδες και οι νόµοι να µην είναι µόνο για τους ευσυνείδητους. Που δίνει στους αρµοδίους επείγουσα εντολή για να τοποθετήσουν διαχωριστικά στον ΒΟΑΚ και όπου αλλού και να κάνουν τους δρόµους ασφαλείς. Και για όλα αυτά δεν χρειάζονται νέοι νόµοι µε υπερβολικές ποινές που γρήγορα ατονούν.

Θυµάµαι όταν κάποτε ζήτησα να µπουν φανάρια στην είσοδο του Πολυτεχνείου. Μετά από αιτήσεις και διαβήµατα µε παρέπεµψαν σε έναν υφυπουργό ο οποίος µου υποσχέθηκε ότι θα έδινε τη σχετική έγκριση πάραυτα. Όταν διαπίστωσα ότι δεν γίνεται τίποτα, ζήτησα από την τεχνική υπηρεσία να προχωρήσουµε µόνοι µας. Οι νοµικοί όµως µε προειδοποίησαν ότι θα κινδύνευα µε αυτόφωρο για αυτοδικία. Τα φανάρια µπήκαν χρόνια αργότερα όταν είχαν σκοτωθεί πάλι παιδιά.

Ξέρω ότι δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν αυτό που συνέβη στις οικογένειες των παιδιών. Οι άνθρωποι αυτοί δεν χρειάζονται µελοδραµατισµούς εκ µέρους µας. Μόνο αγάπη. Και το αντίθετο της αγάπης, είχε πει κάποιος, είναι η αδιαφορία.