Τα επεισόδια στην Αθήνα κατά τη διάρκεια διαδήλωσης, σημαντικής μερίδας φοιτητών που στέκονται απέναντι σε κάθε προσπάθεια ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων, καταδεικνύει ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας περιόδου η οποία χαρακτηρίζεται ως ιδιαιτέρως συγκρουσιακή και για την οποία υπάρχει έντονος προβληματισμός τόσο σε κοινωνικό όσο όμως και σε πολιτικό επίπεδο.
Αρκετοί φορείς, συνδικάτα, επιστήμονες, καθηγητές υπερασπίζονται σε πρώτο χρόνο τη θέση των φοιτητών, τάσσονται ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και συμμετέχουν σε έναν κοινωνικό αλλά και δημοσιογραφικό διάλογο, καταθέτοντας τις θέσεις τους, υπό το κοινό πρίσμα όσων διαφωνούν που λέει πως, η χώρα μας πρέπει να πει το ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Διότι πρέπει να κυριαρχήσει το ΝΑΙ όπως υποστηρίζουν και να μπει σε πρώτο πλάνο, η καθολική στήριξη της δημόσιας εκπαίδευσης, όπως επίσης η θεραπεία των όποιων δυσχερειών υπάρχουν, με σημαντική χρηματοδότηση της, ενίσχυση με διδακτικό προσωπικό, κτηριακές αναβαθμίσεις, κοινωνική προστασία και πρόνοια των φοιτητών που δυσκολεύονται να συνεχίσουν τις σπουδές τους καθώς επίσης να δοθεί μεγάλη σημασία σε ερευνητικά προγράμματα και επιστημονικό εξοπλισμό σε τομεακό και θεματικό επίπεδο.
Οι καταλήψεις σε πανεπιστημιακές σχολές, αποδεικνύονται γερά σφυροκοπήματα προς την κυβέρνηση, η οποία δείχνει αλλά και δηλώνει αποφασισμένη, τη συγκεκριμένη κυβερνητική απόφαση να τη στηρίξει μέχρι τέλους. Υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι ενεργοποιούνται κοινωνικοί αυτοματισμοί που υποσυνείδητα και όχι μόνο, καλούνται να σταθούν δίπλα στην απόφαση της κυβέρνησης, κάτι το οποίο είναι γνωστό ως τακτική διαχρονικά, από πολιτικές δυνάμεις κυρίως όταν έρχονται σε μετωπική σύγκρουση, όπως για παράδειγμα με τον αγροτικό κόσμο.
Η διενέργεια εισαγγελικής έρευνας που διατάχθηκε και αφορά στις καταλήψεις εντός των Πανεπιστημίων, φαίνεται ως κλείσιμο των αυτιών στο κάλεσμα μεγάλης μερίδας φοιτητών που ζητούν να χαμηλώσουν οι κυβερνητικοί τόνοι ώστε να ακουστούν όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά και πολλοί γονείς, μαθητές, ο εκπαιδευτικός κόσμος.
Στην πλευρά των φοιτητών, στις θέσεις που καταθέτουν, τάσσονται επίσης πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, πρυτανικές αρχές, κοσμήτορες, ζητώντας αφενός την απρόσκοπτη λειτουργία της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, αφετέρου να ενισχυθεί η προβολή του πολύτιμου -όπως χαρακτηρίζουν- πανεπιστημιακού έργου, το οποίο έχει σημαντική θέση στο διεθνές ακαδημαϊκό περιβάλλον.
Σε περίπτωση που παγιωθούν οι αντιδράσεις, που ενταθούν ανεξέλεγκτα εντός και εκτός πανεπιστημίων, η κυβέρνηση θα έχει ένα τεράστιο βαρίδι να σηκώσει. Ουσιαστικά δηλαδή, να χρεωθεί μία μακρά τεταμένη περίοδο με κοινωνική αναταραχή και διαίρεση σημαντικού μέρους πολιτών, όταν ο στόχος του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών είναι ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα μιας κυβέρνησης του 42 %.
Αυτό που οφείλει να δεχτεί, να υπερασπιστεί η κοινωνία, είναι ότι δε χωράει καμία αμφισβήτηση στο ότι, δε πρέπει να στοχοποιείται, να ποινικοποιείται η υποχρέωση των νέων ανθρώπων όταν θέλουν να εκφράσουν τα πιστεύω τους, να αγωνιστούν για αυτά, να χαράξουν το δικό τους δρόμο σύμφωνα με τις δικές τους περγαμηνές. Άλλωστε έτσι προχώρησαν σύμφωνα με την ιστορία οι πολιτισμοί και οι κοινωνίες.
Ο διάλογος πάντα, στο τέλος άνθιζε, μέσα από την ελευθερία των νέων ανθρώπων.
Αξιότιμε κύριε, διάβασα με προσοχή τις απόψεις σας, οι οποίες ξύπνησαν τις αναμνήσεις και εμπειρίες μου, από την διαβίωση μου επί πολλές δεκαετίες σε διάφορες χώρες του εξωτερικού, σχετικά με το θέμα των μη κρατικών πανεπιστημίων. Επιτρέψτε μου ,ως εκ τούτου να καταθέσω την γνώμη μου σε ότι αφορά στην ουσία του εν λόγω θέματος. Σε όσους βροντά η τσέπη τους (το λέω έτσι όπως όλοι το καταλαβαίνουμε) ανθυπομειδιούν με το μπάχαλο, τις καταστροφές και το ρημαδιό των ΑΕΙ στην χώρα για τον παρακάτω λόγο. Οι περί ου ο λόγος δεν ασχολούνται με την όποια ίδρυση ξένων ΑΕΙ στην χώρα. Αυτοί θα στείλουν τα παιδιά τους, ως είθισται, στα πασίγνωστα παγκοσμίως ΑΕΙ στο εξωτερικό, όπου εκτός από ένα πτυχίο παγκοσμίου εμβέλειας που θα αποκτήσουν, παράλληλα με τον άριστο χειρισμό 2-3 ξένων γλωσσών, θα κτίσουν σχέσεις με πρόσωπα τα οποία, αύριο-μεθαύριο θα παίρνουν αποφάσεις για τα τεκταινόμενα, σε διάφορους τομείς, στον πλανήτη…………Η μπαχαλοποίηση των εγχώριων Πανεπιστημίων απλά κάνει την ζωή τους ευκολότερη για ευνόητους λόγους…..΄Οπως διδάσκει ο πατέρας της ρεαλιστικής πολιτικής Θουκυδίδης η ισχύς είναι αυτή που καθορίζει τα πάντα στον μάταιο τούτο κόσμο (και η πνευματική)………Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης στην πατρίδα μας κυνηγάμε ακόμη ανεμόμυλους……..Με εκτίμηση