Αποψη του εσωτερικού του καθεδρικού στο Άαχεν, 9ος αι., Γερμανία.

Από την πρώτη στιγμή ο Κάρολος, ο βασιλιάς των Φράγκων θα επιχειρήσει να μιμηθεί το Βυζάντιο. Θεωρείται ο πρώτος μεγάλος ηγέτης της Δ. Ευρώπης, ο οποίος κατάφερε να συντάξει κάτω από την εξουσιαστική αρχή του τα βαρβαρικά φύλα. Ο Κάρολος θα καλέσει έναν αρχιτέκτονα από το Μέτς για να του χτίσει το παλάτι και τον καθεδρικό ναό, έργα που έμελλε να σημάνουν την απαρχή της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής στη Δ. Ευρώπης ως συνέχεια της βυζαντινής. Το πλάνο της εκκλησίας στο Άαχεν είναι πολυγωνικό και συνομιλεί με το αντίστοιχο της εκκλησίας του Αγίου Βιταλίου στη Ραβέννα της Ιταλίας, χτισμένης από τον Ιουστινιανό. Ο Κάρολος θα επιστρέψει στην πόλη αυτή που είχε υπάρξει έδρα του βυζαντινού αυτοκράτορα, αλλά και τόπος συνδεδεμένος με τη Δύση, αναζητώντας τη συνέχεια της βαρβαρικής παράδοσης. Ενας άλλος παράγοντας που εξηγεί την επιλογή του αυτή είναι και το γεγονός ότι ο Αγιος Βιτάλιος αντιγράφει τη διάσημη εκκλησία των Σεργίου και Βάκχου της Κωνσταντινούπολης, η οποία χρονολογείται στα 527 και αποτελεί ένα από τα πειραματικά στάδια στο δρόμο προς την Αγία Σοφία, εκφράζοντας την απόπειρα συνδυασμού τρούλου με περίκεντρο κτήριο. Η εκκλησία αυτή αντέγραφε το χρυσοτρίκλινο του παλατιού των βυζαντινών αυτοκρατόρων, που είχε ιδρύσει ο Ιουστίνος Β’ τον 7ο αι. και αποτελούσε την αίθουσα συνεντεύξεων του βασιλιά. Το κτήριο αυτό του Ιουστίνου είχε το ίδιο οκταγωνικό σχήμα, την αψίδα στα ανατολικά και περιείχε ένα υψωμένο βάθρο με τον θρόνο του βασιλιά και πίσω από αυτόν μια μεγάλη ψηφιδωτή παράσταση του Χριστού. Ενας ευφάνταστος μηχανισμός επέτρεπε στο βάθρο του αυτοκράτορα να μετακινείται πάνω και κάτω ενώ ανάμεσα στους πεσσούς υπήρχαν κουρτίνες που ανοιγόκλειναν. Πίσω τους παρέμεναν οι ξένοι πρέσβεις. Ο αυτοκράτορας καθόταν στο θρόνο του που είχε δύo θέσεις με τη μία πάντοτε κενή, όπου καθόταν υποτίθεται πάντα ο Χριστός.
Ο μύθος αυτός του χρυσοτρίκλινου βυζαντινού παλατιού ήταν σίγουρα γνωστός στον Κάρολο, ο οποίος στο Ααχεν έμελλε να μιμηθεί συνειδητά το κτήριο της Ραβέννας για τους ίδιους ιδεολογικούς σκοπούς. Τα εγκαίνια θα γίνουν στα 803 ή 805. Ο Καρλομάγνος θα τοποθετήσει ωστόσο τον θρόνο του όχι στα ανατολικά αλλά απέναντι από το ιερό ενώ δε θα διστάσει μάλιστα να φέρει και να ενσωματώσει τμήματα αρχιτεκτονικά από τη Ραβέννα για να τονίσει τη συσχέτιση των επιτευγμάτων του με την έδρα του βυζαντινού αυτοκράτορα. Παρά τις προσπάθειες εξομείωσης με το βυζαντινό πρότυπο, οι ουσιαστικές διαφορές ωστόσο παραμένουν εκφράζοντας τη διαφορετική καλλιτεχνική βούληση. Στο ρωμανικό ναό τονίζεται ο κάθετος άξονας. Ο βυζαντινός ναός είναι ένα κυματιστό κτήριο που αιωρείται και δε δίνει την αίσθηση στερεότητας αυτού του Καρόλου ενώ ο χώρος δεν είναι ξεκάθαρος. Ο Καρλομάγνος θα αφαιρέσει τους κίονες που προσέδιδαν την εντύπωση ενός αιωρούμενου χώρου, διατηρώντας μονάχα τους πεσσούς, οι οποίοι προσδίδουν στιβαρότητα (βλ. εικόνα). Ταυτόχρονα οι πεσσοί αυξάνουν το φάρδος, η δομή του κτηρίου τονίζεται ενώ στον Αγιο Βιτάλιο χάνεται. Επιπλέον οι Βυζαντινοί έχτιζαν με τούβλα που 1860.