«Υπάρχουν κάποιοι χειρότεροι από τους ανίκανους: είναι αυτοί που είναι ικανοί για όλα»
Robert Sabatier Γάλλος ποιητής
Ένας µήνας τώρα µε την κυβέρνηση του νέου πλανητάρχη και µένουµε εµβρόντητοι µε τον τρόπο της διακυβέρνησης του. Το τι κάνει στη χώρα του δεν µας αφορά. Μας αφορά όµως, η αλαζονική του συµπεριφορά και η απαξίωση προς τον υπόλοιπο κόσµο και ιδιαίτερα προς την Ευρώπη.
Μας αφορά και θα πρέπει να µας προβληµατίζει, ότι γίνεται επίσηµο δόγµα πλέον: Η ισχύς θα είναι το µέσο των συναλλαγών και όχι το διεθνές δίκαιο. Μας αφορά ότι η ηγετική οµάδα της Ευρώπης ζούσε σε µια άλλη κοινωνία προφανώς, που δεν είχε καµία σχέση µε την πραγµατική. Προσπαθούν τώρα να ξυπνήσουν από τον λήθαργο τους και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν,ότι οι ΗΠΑ αλλάζουν τους κανόνες της φιλελεύθερης νοµικής τάξης.
Είναι ξεκάθαρο ότι επιδιώκουν µια επαναπροσέγγιση µε την Ρωσία… εκτός τούτου ο πρόεδρος τους έχει µια προτίµηση προς δεξιόστροφους αυταρχικούς ηγέτες… για να την απεγκλωβίσουν από την αγκαλιά της Κίνας, που είναι πλέον ο πιο επικίνδυνος τους αντίπαλος, να τους αφαιρέσει την πρωτοκαθεδρία. ∆ειλοί και ανίκανοι σύρθηκαν στο άρµα της πολιτικής Μπάιντεν, χωρίς να είναι ικανοί να δουν ότι αυτή η πολιτική, θα παρέσυρε στην καταστροφή, όχι µόνο την Ουκρανία, αλλά και την Ευρώπη.
Ο καινούργιος ένοικος του Λευκού οίκου, ήταν ήδη γνωστός για τις θέσεις του, από την προηγούµενη του θητεία, όπου άφηνε να εννοηθεί, η αποσύνδεση του Ευρωατλαντικού χώρου… µας χωρίζει ένας µεγάλος όµορφος ωκεανός.
Οι Ευρωπαίοι δυστυχώς δεν αξιολόγησαν… λόγω ανικανότητας ή έτσι τους βόλευε… τους στρατηγικούς και οικονοµικούς µετασχηµατισµούς, που συνέβαιναν στην Αµερική; Γιατί προφανώς η ατµοµηχανή της ευρωπαϊκής οικονοµίας Γερµανία, βολευόταν να έχει την προστασία των ΗΠΑ… η µεγαλύτερη αµερικανική βάση στην Ευρώπη είναι στο έδαφός της, χωρίς να δαπανά η ίδια χρήµατα για την άµυνα της και τη χρήση φθηνής ενέργειας από την Ρωσία, για να γίνει µια πολύ ισχυρή οικονοµική δύναµη, µε το µεγαλύτερο εµπορικό πλεόνασµα στον κόσµο. Τώρα αυτόν τον νιρβάνα, τους τον χαλάει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Ας µην εκπλήσσονται όµως, µε την αλαζονική του συµπεριφορά, προς τους αδύναµους. Επέδειξαν την ίδια και χειρότερη συµπεριφορά, στις δύσκολες εποχές των µνηµονίων, προς τον οικονοµικά αδύναµο Ευρωπαϊκό Νότο και ιδιαίτερα στην χώρα µας. Μας καταλήστεψαν τότε, παίρνοντάς µας τις πλουτοπαραγωγικές δηµόσιες υποδοµές, όταν ο πρώην ισχυρός καγκελάριος της Γερµανίας Χέλµουτ Σµιτ, τους εξηγούσε ότι ήταν θέµα δύο ωρών διαπραγµάτευσης των ισχυρών κρατών της Ευρώπης να λύσουν το θέµα χρέους του Νότου. Τότε δεν υπήρξε αλληλεγγύη, από µια χώρα µε εµπορικό πλεόνασµα 240 δισ. ευρώ, τώρα µε ποια λογική την περιµένουν, από τον νέο ισχυρό άνδρα; Και µάλιστα από έναν πρόεδρο που σκέφτεται σαν επιχειρηµατίας και όχι σαν πολιτικός. Έτσι πολύ απλά απαιτεί από τον Ζελένσκι να υπογράψει την συµφωνία παράδοσης του ορυκτού πλούτου της χώρας του σε αµερικανικές εταιρείες, αξίας 500 δισ. για τη βοήθεια των 350 δισ. δολαρίων, που του είχε προσφέρει ο προηγούµενος πρόεδρος. Βέβαια η µετατροπή της οικονοµικής βοήθειας σε δανεισµό τους επιτρέπει να κάνουν την χώρα δουλοπαροικία.
Η γνωστή αντιπάθεια του προέδρου προς τον Ζελένσκι… ∆εν είµαι εγώ που έδωσα το επιχείρηµα στον Πούτιν να εισβάλει, φτάνοντας και σε ακραίες επιθέσεις εναντίον του: αποκαλώντας τον δικτάτορα και έναν µέτριο κωµικό, που ζήτησε από τις ΗΠΑ να ξοδέψουν 350 δισ. δολάρια, για να πάει σ’ έναν πόλεµο, που δεν µπορούσε να κερδηθεί… Θα µετατραπεί σε συµπάθεια, µόλις υπογράψει την υπαγορευµένη εµπορική συµφωνία. Ο Ζελένσκι µε το πιστόλι στον κρόταφο και µε κατηγορίες που προκύπτουν από τα Pandora Papers, είναι πιθανό να προχωρήσει στο ντηλ µε τους Αµερικανούς, παρακάµπτοντας την ΕΕ που επιµένει να τον χρηµατοδοτεί.
Βλέποντας τους Ευρωπαίους πως αντιδρούν, µε τις περίεργες συναθροίσεις που συγκαλεί ο Γάλλος πρόεδρος, ξέροντας ότι οι 27 Ευρωπαίοι διαχειριστές, δεν µπορούν να οµονοήσουν σε µια ενιαία γραµµή, µπορούµε να προβλέψουµε ότι και οι Ευρωπαίοι θα είναι από την µεριά των ηττηµένων µαζί µε τον Ζελένσκι.
Θα πρέπει όµως να γνωρίζουν, ότι αν δεν γίνουν Ηνωµένες Πολιτείες Ευρώπης, µε κοινούς στόχους, δεν θα µπορούν να ανταγωνιστούν, όχι µόνο τους αντιπάλους, αλλά και τους πρώην συµµάχους. Ας µην ξεχνούν όµως, τον αρχηγό των Γαλατών, απευθυνόµενος στους ηττηµένους Ρωµαίους: «ουαί τοις ηττηµένοις».
