ΠΡΟΣΦΙΛΗΣ λέξη-και πρακτική- η αποστασία: συνόδευσε ως “ρετσινιά”, μέχρι το τέλος της ζωής του τον Κ. Μητσοτάκη.
ΣΤΑ μέσα της δεκαετίας του 1960 και τέτοια εποχή που οι κυβερνήσεις έπεφταν η μία μετά την άλλη με την ιταμή προσπάθεια των ανακτόρων για «σαλαμοποίηση» της απόλυτα δημοκρατικά εκλεγμένης «Ένωσης Κέντρου» του Γ. Παπανδρέου, οι μεταπηδήσεις, εξαγορές και προσχωρήσεις στα φιλοβασιλικά ευκαιριακά κομματίδια διαδέχονταν η μία την άλλη.
ΕΤΣΙ μας προέκυψε στο τέλος η χούντα και μπήκαμε στο «γύψο» της δικτατορίας των συνταγματαρχών, για εφτά ολόκληρα χρόνια.
ΣΗΜΕΡΑ η συγκυβέρνηση, όπως και κάθε άλλη στριμωγμένη κυβέρνηση, «βλέπει» συμπαιγνία επιχειρηματικών συμφερόντων και Ν.Δ. πίσω από τα τελευταία γεγονότα. Γιατί άραγε δεν κατονομάζει τα «επιχειρηματικά συμφέροντα» που επικαλείται (υπόθεση Λαζαρίδη), ώστε να ξέρουμε κι εμείς ποιοι είναι αυτοί που ελέγχουν τους πολιτικούς μας;
ΚΑΝΕΙ ανερυθρίαστα λόγο για «νέα αποστασία», ενώ την ίδια στιγμή πηγές της αξιωματικές αντιπολίτευσης μιλούν για «κλίμα πανικού» και βεβιασμένο σχέδιο απόδρασης της κυβέρνησης. Οψόμεθα…
