Αποτιμήσεις της επόμενης μέρας

Η αναφορά σε γενικές γραμμές της κατάστασης μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου δεν είναι δύσκολο πράγμα. Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις έπεσαν έξω, αφού δεν προέβλεψαν την τόσο μεγάλη άνοδο της ΝΔ και την απροσδόκητη πτώση και κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας ανέλαβε εξ ολοκλήρου την ευθύνη της συντριβής, αλλά δήλωσε παρών να συνεχίσει τον αγώνα. Ουδείς από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να αναλογιστεί τι έφταιξε και 600.000 ψηφοφόροι τους έφυγαν από το κόμμα, αν η επιλογή της απλής αναλογικής ήταν σφάλμα και η φυγή τους θεωρείται ως πληρωμή.
Η αντιπολίτευση, αξιωματική και ελάσσονα, αναφερόταν απρογραμμάτιστα σε συνωμοσιολογία και διχαστικό και τοξικό λόγο. Οδήγησε στην προεκλογική περίοδο με απόλυτη σύγχυση. Γινόταν αναφορά για κυβέρνηση “συνεργασίας”, ύστερα “ηττημένων”, κατόπιν “ειδικού σκοπού” και τέλος για κυβέρνηση “ανοχής”. Χάθηκε ο κόσμος μέσα σ’ αυτά τα τεχνάσματα και βρέθηκε σε ανεξέλεγκτο εκνευρισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως όλα τα κόμματα της χώρας μας, είναι κι αυτό αρχηγικό. Λειτουργούν σ’ αυτό κομματικά όργανα, αλλά μετά από μια τέτοια συντριβή, κανένας δεν πιστεύω να αμφισβητήσει τον αρχηγό. Το πρώτο που θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς ήταν να αναλάβει η ηγεσία την ευθύνη και να εξηγήσει γιατί ο κόσμος γύρισε την πλάτη και ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Αντί τούτου, πιστεύεται ότι ο κ. Τσίπρας έκανε ό,τι μπορούσε για να χάσει και επετέθη σε όλους τους άλλους, κυρίως στο ΠΑΣΟΚ.
Αν το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει τα πάνω του, συνεχίσει δε την άνοδο και πάρει άλλο ένα 3%, θα το αποσπάσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε αν πάει στο 14 ή 15%, αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από το 20% θα πέσει στο 17 ή 16% και στις μεθεπόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διεκδικήσει την Αξιωματική αντιπολίτευση. Η ευθύνη της αποτυχίας βαρύνει τις ηγεσίες των κομμάτων και όχι τους αντιπάλους.
Η ΝΔ πρέπει να προσέξει τα φαινόμενα υπεροψίας, την υπερβολική ή περιφρονητική προς τους άλλους έπαρση. Τη βραδιά των εκλογών μερικά κομματικά στελέχη έδειχναν περίεργη συμπεριφορά. Στη δήλωση του ο κ. πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε τέτοια φαινόμενα. Πάντως η αίσθηση της απόλυτης κυριαρχίας μπορεί να δημιουργήσει εχθρούς, ο μεγαλύτερος των οποίων είναι η αλαζονεία. Τα πράγματα στη νέα περίοδο που μπαίνουμε δεν θα είναι ρόδινα σε θέματα οικονομίας και καθημερινότητας. Οι ανταγωνισμοί μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης μόνο καλό δεν προσφέρουν.
Και η αντιπολίτευση σε κάθε δημοκρατία πρέπει να είναι ισχυρή, διότι επιτελεί σοβαρότατο ρόλο, να “διαβάζει” σωστά τις προθέσεις της κυβέρνησης και ν’ αφουγκράζεται την κριτική των πολιτών, ο δε λόγος της να μην είναι καινότροπος, “ξύλινος” και ανεδαφικός.