» Σημαντικά, επίκαιρα και καίρια τα ερωτήματα στα οποία ο απλός πολίτης αναζητεί απαντήσεις. Αναρωτιέται:
– «…Πώς ήταν δυνατόν οι Ευρωπαίοι να χορέψουν πεντοζάλι στούς ήχους των νταουλιών μας, όταν η βασική στρατηγική μας απαιτεί, με συντριπτική πλειοψηφία του λαού, να μη βγούμε από την Ευρωζώνη; Μια στρατηγική που ακολουθεί και η πλειονότητα των χωρών της Ευρωζώνης, πλην Γερμανών; Ποιος, λοιπόν, θα εξεβίαζε ποιον και πώς;
– «…Στη διπλωματία των συγκρούσεων ανέκαθεν ο κάθε αντιμαχόμενος, ανάλογα με την ισχύ του, δεν αποσκοπεί στο να κερδίσει όσο περισσότερα μπορεί; “Απειλείς” μεν, αλλά πρέπει να ξέρεις πού και πότε να υποχωρείς, όταν μάλιστα κερδίζεις κάτι που οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις δεν διαπραγματεύθηκαν καν (αναδιάρθρωση του χρέους). Εξάλλου, ίδιον της αριστεράς δεν είναι και η “υποχώρηση”, όταν οι συγκυρίες γύρω της είναι δυσμενέστατες κι ο λαός είναι απροετοίμαστος να δεχθεί ή να υποστηρίξει τη σύγκρουση; Μια σύγκρουση μάλιστα, χωρίς μια στοιχειώδη βιώσιμη εναλλακτική πρόταση, δεν θα ήταν αυτοκτονική; Ποιον εξυπηρετούσαν τα chiken games και η «δημιουργική ασάφεια;» (Γ. Βαρουφάκης);
Επειτα, συνεχίζει ο συνομιλητής μας:
«…Έχοντας μια “αριστερή” (τύποις) κυβέρνηση, εκ πεποιθήσεως συγκρουσιακή με τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, δεν είναι φυσικό να περιμένουμε πολιτικές ακρότητες από τους άλλους στις οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις μας; Ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του άλλα ήλπιζαν, άλλα φαντάστηκαν ότι θα βρουν, άλλα ονειρεύτηκαν στη νεότητά τους και άλλα βρήκαν μπροστά τους. “Παντρεμένοι” με τις ιδεοληψίες τους, επί 5 μήνες, δεν έδειχναν να ζουν ένα “πανηγύρι” σε μια δυστοπική ήπειρο (την Ευρώπη) παίζοντας με τα νεύρα των άλλων και με την τύχη της χώρας; Αλλά, κάθε απρογραμμάτιστη “αλλαγή” -καταστροφική στο τέλος- είναι δυνατόν να επιτευχθεί όταν εσύ είσαι τελείως μόνος, και μάλιστα απομονώνεσαι κι άλλο από τους εταίρους σου, με τις αιρετικές (γι αυτούς) απόψεις σου; Ας πούμε, από πού ως πού θα υποχωρούσε η Γερμανία του Σόιμπλε, όταν εδώ και 5 χρόνια με τα ασφυκτικά μνημόνια αυτή σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος των δανείων μας; Δεν το γνώριζαν αυτό οι Συριζαίοι; Νομίζω πως έπαιξαν και «κέρδισαν» σκληρότερα μνημόνια, με επανάκαμψη μάλιστα της τρόικα (των… θεσμών)! Τουλάχιστον, από δω και πέρα ας γίνουμε πιο προσεκτικοί, πιο ρεαλιστές, πιο διπλωμάτες. Κυρίως πιο αποτελεσματικοί…».
…Κι όμως! Στα παραπάνω αναπάντητα ερωτήματα του συνομιλητή μας ήδη διαφαίνεται ο άγονος αγώνας που έκανε η «πρώτη αριστερή» κυβέρνηση με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Και μπορεί μεν να προέβη σε μια τακτική προσωρινής υποχώρησης, δεν έχει όμως τελειώσει τον αγώνα της!
