Ένα σενάριο, που έρχεται απ’ το παρελθόν, ν’ ανατρέψει το “status quo” στην Ανατoλική Μεσόγειο, είναι οι φήμες, ότι την 20η Ιουλίου ο Ερντογάν θα ανακοινώσει την προσάρτηση της Βόρειας Κύπρου στο τουρκικό κράτος.
Αν οι πληροφορίες είναι αληθινές, τούτο δείχνει, ότι η κίνηση του Τούρκου προέδρου εντάσσεται στις προσπάθειές του, να βοηθηθεί η πολιτική του επιβίωση, συγκρίνοντας τον εαυτό του ως συνεχιστή τού εισβολέα Ετσεβίτ και διακηρύσσοντας ότι τελειώνει πια το Κυπριακό. Θα επιδιώξει να εξασφαλίσει νέα δεδομένα των θαλάσσιων ζωνών στην Ανατ. Μεσόγειο προσαρμοσμένα με τα κατεχόμενα.
Πρόκειται για ρίσκο επιβίωσης πολιτικά, που για να το πάρει πρέπει να έχει την ανοχή της Μόσχας η οποία αν και μόνιμο μέλος του Σ.Α. ενδέχεται να είναι θετική διότι κατά τον ίδιο τρόπο ενήργησε και αυτή στην Κριμαία και στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία.
Ωστόσο αξιωματούχοι του βαθέως τουρκικού κράτους λένε, ότι, αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα πέραν των 6 ν.μ., η Τουρκία θα εισβάλει στα νησιά. Η απειλή είναι επανάληψη του “casus belli”, για εσωτερικη κατανάλωση, αλλα για το εξωτερικό επικινδυνο, τώρα που προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις της με τη Δύση και το Τελ Αβίβ. Όσον αφορά την Ελλάδα φαίνεται, ότι η τουρκική στρατηγιγκή δεν ευδοκιμεί για άμεση πρόκληση. Το αντίθετο συμβαίνει με την Κυπριακή Δημοκρατία, διότι πιστεύει πως θα μείνει ατιμώρητη για οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια.
Μια άλλη πρόκληση γίνεται για να τεστάρει την ελληνική αποφασιστικότητα. Είναι η επειδή του νέου γεωτρύπανου “Αβδούλ Χαμίτ” συνοδεία τουρκικών πολεμικών στην Ανατολική Μεσόγειο. Πουθενά στο Αιγαίο δεν έχουν γίνει σεισμογραφικές έρευνες, άρα είναι αδόκιμο να στείλει εκεί το γεωτρύπανο. Εκτός και το κάνει για συμβολικούς λόγους. Να είναι παραπλανητικό σχέδιο, δηλαδή να ρίξει το τρυπάνι στο βυθό, αλλά να μην τρυπάει. Έτσι θα αμφισβητήσει στην πράξη κυριαρχικά μας δικαιώματα. Μας υποβάλλει σε δοκιμασία, να δει τις αντιδράσεις μας και να δημιουργήσει σταδιακά επιβολή τετελεσμένων, ώστε να φθάσουμε στο σημείο να λέμε, ότι η “κόκκινη γραμμή” μας είναι τα χωρικά ύδατα.
Όμως πριν φθάσουμε σ’ αυτή την περίπτωση, για να μην είμαστε εμείς που θα στρατιωτικοποιήσουμε την κρίση, πρέπει να ενεργήσουμε νομοτελειακά.
Να ασκήσουμε τα δικαιώματα, που μας δίνουν οι Διεθνείς Συνθήκες και το δίκαιο της θάλασσας, που το ’χουμε κάνει μερικώς στο Ιόνιο. Αν αφεθούμε στη θεώρηση, ότι οι συμβατικοί σύμμαχοι είναι αρκετοί, είμαστε χαμένοι. Ένα κλίμα εφησυχασμού ευνοεί τον αντίπαλο.
Εμείς πρέπει να είμαστε εν εγρηγόρσει και δίχως κυρώσεις να έχουμε επίγνωση των προτερημάτων και των αδυναμιών μας. Αλλιώς θα βρεθούμε σε κάποιο θερμό επεισόδιο υπό δυσμενείς συνθήκες. Ο κατευνασμός θεριεύει τη λαιμαργία του νεοσουλτάνου.
Η στρατηγική αποτροπής κατά τη στρατιωτική ορολογία δυσχεραίνει τον πόλεμο. Εντάσσεται στο κλίμα προνοητικότητας και είναι ένα μήνυμα, ότι ναι μεν δεν θελουμε πόλεμο, αλλά είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Η έννοια της αποτροπής υπηρετεί την προστασία όπως η προνοητικότητα εμποδίζει τις κακές στιγμές.
Δεν οφελούν η υπέρμετρη αισιοδοξία και η δημιουργία υποτονικής χαλαρότητας.
