Απρεπής και Ασύστολη Ακρίβεια…

Υπάρχει σοβαρή αναστάτωση σε µεγάλη µερίδα δηµοτών, δεδοµένης της απόφασης και φυσικά ψήφισης περί αύξησης των ∆ηµοτικών Τελών.
Αντιληπτό πως θα υπάρξουν υπερβολές και παραφιλολογίες, όµως η αύξηση παραµένει αύξηση κι η αναστάτωση παραµένει αναστάτωση. Κατανοητές οι αιτίες που οδήγησαν στην απόφαση για τις αυξήσεις.
Ο λόγος δεν είναι άλλος πέρα από το ότι, υπάρχει δεινότητα στα οικονοµικά των νοικοκυριών, εξ΄ αιτίας των συνεχών αυξήσεων σε είδη διατροφής, πάγια σε ένα σπίτι, µε ταυτόχρονη δυσπραγία που σχετίζεται µε τα των µετακινήσεων και καυσίµων.
Λίγα µέτρα αποµένουν στο να µας πλησιάσει κι η αύξηση στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια η οποία θα µας παίξει το χαστούκι, λες κι εµείς προσβάλουµε την ύπαρξη των Ναυτιλιακών Εταιρειών και όχι εκείνες που “ποδοπατούν” την ανάγκη των πολιτών, στο να έχουν την ευχέρεια να βρίσκονται ανά διαστήµατα στην πρωτεύουσα, για τους µύριους λόγους που αφορούν τον καθένα ξεχωριστά.
Μπορεί ο ηθοποιός Γιάννης Μπέζος να λέει πως «…η Ελληνική τηλεόραση εδώ και κάποια χρόνια είναι ένα τάβλι, ένα τσίπουρο κι ένα χωριό», τονίζοντας παράλληλα ότι «…αν αυτή είναι η Ελλάδα το 2024 κάτι δεν πάει καλά», όµως τους περισσότερους εξ ηµών τους απασχολεί πως, η ζωή τους κι η καθηµερινότητα τους, έχει γίνει ένα τάβλι τα ζάρια του οποίου παίζονται στην πλάτη µας, από “µεθυσµένους” λόγω κεκτηµένης ταχύτητας, που ίσως δεν αντιλαµβάνονται πως, ούτε το χωριό µάς χωράει πια.
Τούτο όντως δεν είναι η Ελλάδα µας, ο τόπος µας, εν έτει 2024, οπότε συµφωνούµε όλοι ότι, κάτι δεν πάει καλά. 
Αναρωτιόµαστε αν ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης µετά από 24 χρόνια βουλευτής και 11 εκλογικές αγωνίες… διαπίστωσε πως, κάτι έχει αλλάξει στην χώρα της “Αποπροσανατολισµένης Αυγής” και είπε να σηκώσει το ξυλοκρέβατο του και να περιπατήσει περί άλλων. Είπε, ανάµεσα στα λόγια του φευγιού, ότι «…η πατρίδα έχει ανάγκη να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του µέλλοντος». Συµφωνούµε µάλλον άπαντες. Η ερώτηση όµως είναι συγκεκριµένη… «Μα πως κ. Βαρβιτσιώτη θα ανταποκριθούν οι µαχητές που θα σταθούν µπροστά στις προκλήσεις, όταν µειονεκτούν σε χαµόγελο και ακµαίο ηθικό;».
Σίγουρα το σήµερα δεν έχει καµία σχέση µε τα προηγούµενα χρόνια και πιο σίγουρα, υπάρχει κοινή οµολογία πως οδεύουµε εποχές µε µία αίσθηση ενισχυµένης σιγουριάς.
Είναι ανάγκη όµως, στην πορεία αυτή να υπάρχει τόση βαριά ατµόσφαιρα µέσα στα σπίτια; Τόσος προβληµατισµός σε γονείς, νέους και έφηβους; Είναι ανάγκη για τόσο γκρίζο στις µεταξύ µας συζητήσεις, σχετικά µε το τι θα συµβεί αύριο ή µεθαύριο;
Είναι στο χέρι του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, έχοντας ο ίδιος δείξει αντανακλαστικά και επάρκεια στην αντίληψή του, να κόψει µε το πιο κοφτερό σπαθί που διαθέτει, το Γόρδιο ∆εσµό που σφίγγει τις ζωές των πολιτών και φέρει τον τίτλο: “Απρεπής και Ασύστολη Ακρίβεια”.