Απρίλιος 1967: Εκτακτη Οικονομική ενίσχυση προς τους ανέργους

Έχουν περάσει 50 χρόνια από τον Απρίλιο που «σημάδεψε» τη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία. Από τις 21.04.1967, την ημέρα που οι στρατιωτικοί ανέτρεψαν την πολιτική κυβέρνηση και εγκαθίδρυσαν δικτατορικό καθεστώς που έμελλε να μείνει στην εξουσία για εφτά χρόνια, ως το καλοκαίρι του 1974.
Λίγες ημέρες, όμως, πριν τη δικτατορία, στο τεύχος Α της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και μάλιστα στο υπ’ αρ. 51 φύλλο της 14.04.1967, δημοσιεύεται η Πράξη υπ’ αρ. 39 της 7 Απριλίου 1967 του Υπουργικού Συμβουλίου.
Αποφασίζει να χορηγηθεί τόσο στους επιδοτούμενους, όσο και στους μη άνεργους της χώρας ως έκτακτη οικονομική ενίσχυση ύψους 40.000.000 δραχμών επ’ ευκαιρία των επικείμενων εορτών του Πάσχα. Το ποσό της ενίσχυσης θα προερχόταν από τα κεφάλαια του Οργανισμού Απασχολήσεως και Ασφαλίσεως Ανεργίας (Ο.Α.Α.Α.) και θα καλυπτόταν από την εγγεγραμμένη σχετική πίστωση στον προϋπολογισμό του Ο.Α.Α.Α. για το έτος εκείνο (1967).
Καλό φαίνεται και κοινωφελές το μέτρο, αλλά υπάρχει πάντα ένα «αλλά»… Διαβάζουμε, λοιπόν, στο κείμενο της 39 Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου (Π.Υ.Σ.), «Ο κύκλος των δικαιούχων, το ύψος και αι προϋποθέσεις της χορηγηθησομένης, δυνάμει της παρούσης, οικονομικής ενισχύσεως εις τους ανέργους, ως και πάσα άλλη λεπτομέρεια αναγκαία διά την εκτέλεσιν της παρούσης καθορισθήσονται δι’ αποφάσεων του Υπουργού Εργασίας». Δηλαδή, με άλλα λόγια, ενώ φαινομενικά απευθύνεται σε όλους τους άνεργους, στην πραγματικότητα ποιοι θα επιδοτηθούν και με πόσα χρήματα θα το αποφασίσει ο ίδιος ο υπουργός…
Εάν σκεφτούμε ότι επρόκειτο να διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές το Μάιο του 1967, οι οποίες, ως γνωστόν, τελικά δεν έγιναν ποτέ εξαιτίας του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών, εύκολα, μολονότι το Υπουργικό Συμβούλιο τονίζει πως ακολουθεί μακροχρόνια συνήθεια προ των εορτών, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση βρήκε τρόπο να μετατρέψει ένα λαοφιλές μέτρο σε προεκλογική παροχή προς άγραν ψήφων. Και ίσως για να «ενισχύσει» την προαναφερθείσα γνώμη μας έρχεται και η ακόλουθη, τελευταία παράγραφος της εν λόγω Π.Υ.Σ., «Εις εξαιρετικάς περιπτώσεις δύναται ο Υπουργός Εργασίας δι’ αποφάσεως αυτού να εγκρίνη την χορήγησιν οικονομικής ενισχύσεως εις ανέργους μη όντας ησφαλισμένους εις το ΙΚΑ, Ο.Α.Α.Α. ή εις ετέρους Οργανισμούς Κυρίας Ασφαλίσεως».
Αφού σημειώσουμε ότι η 39 Π.Υ.Σ. δόθηκε για δημοσίευση στις 8 Απριλίου 1967 και δημοσιεύτηκε, όπως είδαμε, μια βδομάδα σχεδόν αργότερα στο ΦΕΚ και έχει ως τελικό υπογράφοντα τον (από 7.4. 1967 έως 31.12.1968) προσωρινό Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, Βασίλειο Πετρόπουλο, ας καταγράψουμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με την περί ης ο λόγος Πράξη και την Ελλάδα της εποχής εκείνης. Καταρχάς, στην κυβέρνηση, από τις 3 του ίδιου Απριλίου, βρίσκεται η προδικτατορική Δεξιά ως Ε.Ρ.Ε., με πρωθυπουργό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και υπουργό Εργασίας τον Γεώργιο Σταμάτη. Έπειτα, χρήζουν αναφοράς και ιδιαίτερης προσοχής τα ακόλουθα στατιστικά: ο πληθυσμός της χώρας μας – σύμφωνα με τα αρχεία του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος – το 1965, δύο χρόνια πριν την χορήγηση της παρούσας ενίσχυσης, εγγίζει τα 8.551.000 κατοίκους, εξ ων το εργατικό δυναμικό είναι 3.415.000, απ’ αυτούς απασχολούνται οι 3.251.000 και άνεργοι οι 164.000 (ποσοστό 4.8%).