Ο Απρίλης της Σταυρανάστασης… «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας», μα και «Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας». Ο Απρίλης του Αθανασίου Διάκου τού «για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει,/ τώρα π’ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γη χορτάρι», μα και ο Απρίλης του ομορφοκαβαλάρη Άη- Γιώργη, που αφού δίνει «πρώτη κονταρέ και κόβει τον λαιμό» του δράκου, αρπάζει τη βασιλοπούλα, την καθίζει στα καπούλια του αλόγου του και την πηγαίνει στη μάνα του που την υποδέχεται στην ξώπορτα.
Ο δροσερός Απρίλης που διαδέχεται τον πεντάγνωμο Μάρτη και παραδίδει τα κλειδιά του Χρόνου στον μυρωδάτο Μάη. «Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός», που για να θυμηθώ τον Παντελή Θαλασσινό, «από τους κήπους κόβει βάγια/ κι απ’ αυλή του πασχαλιές/ για να στολίσει τα ναυάγια/ που μείναν δίχως αγκαλιές». Ένας “φημισμένος κηπουρός”, όπως τον φαντάζεται η Κική Δημουλά που, όπως λέει στο ποίημα της “1η Απριλίου”, πήδηξε στον χέρσο κήπο της «κι ένα εξαίσιο έμπηξε τριαντάφυλλο». Κι ενώ λίγο πιο πέρα για να θυμηθούμε τον Αργύρη Χιόνη, «στο βάθος του γκρεμού, ένα κορίτσι ωραίο σαν Απρίλης, διαμελίζεται σε χίλιες δυο ανεμώνες»…
Κι αν τον έχουν τραγουδήσει οι ποιητές μας τον τέταρτο μήνα του χρόνου, με πρώτο διδάξαντα τον Διονύσιο Σολωμό στους “Ελεύθερους πολιορκημένους”, όπου τον αποκαλεί “ξανθό” και τα βάζει να έχει στήσει χορό με τον έρωτα…
Απρίλης μήνας! Και όπως γράφει ο Νίκος Ψιλάκης στο βιβλίο του “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη” (εκδ. “Καρμάνωρ”) «όπου και να πας, σ’ όποια γωνιά της ανατολικής Μεσογείου κι αν φτάσεις, σ’ όποιο λιμάνι κι αν αράξεις, ένας Άδωνις σε περιμένει. Μορφές νεανικές, ωραίοι νέοι, θεοί αληθινοί που καρτερούν πίσω από την αχλύ του χρόνου για να φανερωθούν μέσα από τα άνθη της άνοιξης»…
Και… στα πεταχτά
Για τη Διεθνή Ημέρα, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Απριλίου με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που ελήφθη το 2019, οι δυο πρώτες σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. «Με καθαρή συνείδηση αν θέλεις να κοιμάσαι,/ δίκαιος και ευγενικός με τους ανθρώπους να ’σαι», μας λέει στην πρώτη. «Με ήσυχη συνείδηση πώς θέτεις κάθε βράδυ/ που μ’ άφηκες αμοναχό στης θλίψης το σκοτάδι;», μας λέει στη δεύτερη. Η τρίτη που ακολουθεί μου ξώμεινε από την προηγούμενη “φουρνιά” και είναι “χιουμοριστική” κατά δήλωση της μαντιναδολόγου μας. «Να ‘μοιαζαν του Πινόκιο οι βουλευτές μακάρι,/ θα ήτανε η μύτη τους μακριά σαν το δοξάρι», μας λέει. Ισοπεδωτική; Ίσως, καλή ωστόσο.
Διαμερίζονται τα ιμάτια του εν εαυτοίς και επί τον ιματιασμόν του βάζουν κλήρον… Για τα “ιμάτια” του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ μιλούσε ο φίλος μου, παραλλάζοντας την ευαγγελική ρήση σε ενεστώτα χρόνο. Γνωστοί και μη εξαιρετέοι οι της Δοτικής Πληθυντικού που λειτουργούν έτσι όπως λειτουργούν. Κι αυτό ο φίλος μου, που παραμένει πάντα κατά δήλωση του Πασοκατζής, μου το είπε τις προάλλες μεταξύ τυρού και αχλαδιού…
Τον 44ο χρόνο της διανύει η υπέροχη έγχρωμη, μεγάλου σχήματος, 8σέλιδη εφημερίδα “Η φωνή των Φρεδιανών” που επιμένει να κυκλοφορεί σε έντυπη μορφή (τελευταία κυκλοφορεί και ηλεκτρονικά) ο Σύλλογος Φρεδιανών Αττικής “Η Ευαγγελίστρια”. Σαν χθες μου έστειλε το πρώτο φύλλο ο αξέχαστος σπουδαίος συγγραφέας Πάρις Κελαϊδής. Όλα τα εύσημα στον και καλό μου φίλο- συγγραφέα των δύο μοναδικών στο είδος τους τόμων για τον Φρε, διαχρονικό πρόεδρο της “Ευαγγελίστριας” Μανόλη Μακριδάκη και τους συνεργάτες του. Καλή συνέχεια, Φρεδιανοί της Αθήνας! Βοήθεια σας-μας η Φρεδιανή Βαγγελίστρα!
