Την ώρα των διερευνητικών για τα ελληνοτουρκικά βρήκε τη στιγμή ο πρώην πρ/ργός κ. Κ. Σημίτης με άρθρο του, προσφάτως, στον ημερήσιο Τύπο, να ασκήσει επιθετική πολιτική και κριτική στον έτερο πρώην πρ/ργό κ. Κ. Καραμανλή για τη στάση του στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. (Δεκ. 2004). Λέγει, ότι «ο Έλληνας πρ/ργός κατά τη συζήτηση… απεδέχθη την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, με ανεπίλυτες τις ελληνοτουρκικές διαφορές, ως προς τα όρια των υφαλοκρηπίδων και των αιγειαλίτιδων ζωνών τους». Για όλα φταίει ο κ. Καραμανλής, που εγκατέλειψε τη στρατηγική του Ελσκίνκι έλεγε ο κ. Σημίτης και επανέρχεται με άρθρο του στον ημερήσιο Τύπο (Απρ. 2021) επιμένοντας, ότι ο κ. Καραμανλής «αν και είχε τη δυνατότητα να προβάλλει ένσταση δεν το έκανε». Επισημαίνει ότι, μετά τη νίκη της ΝΔ το 2004 τον κάλεσε στο Μαξίμου, να τον ενημερώσει. Πήγε με τον κ. Π. Μολυβιάτη. Οταν έφθασε στο θέμα των Ελληντουρκικών, «ο κ. Καραμανλής με διέκοψε αναφέροντας ότι στα θέματα αυτά έχει άλλες απόψεις και δεν χρειάζεται πληροφόρηση».
Ο κ. Καραμανλής στο επικριτικό άρθρο σε βάρος του, απαντά ότι «έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις με τον κ. Σημίτη και με όσους συμμερίζονται τις απόψεις του. Δεν διαπραγματευόμαστε εθνική κυριαρχία… μοναδικό θέμα προς επίλυσιν είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ». Αναφορικά με το Ελσίνκι λέει, ότι ο κ. Σημίτης «οδήγησε… την ελληνική κυριαρχία νησιών και βραχονησίδων στη δικαιοδοσία του Δ. Δικαστηρίου της Χάγης. Από τα Ίμια μέχρι το Ελσίνκι ζητούσε από ΗΠΑ, να πείσουν την Τουρκία, να προσφύγει στη Χάγη για τα Ίμια και τις γκρίζες ζώνες».
Μετά τα Ίμια είχαμε τη Συμφωνία της Μαδρίτης (Ιουλ. 1997). Σημίτης – Ντεμιρέλ υπέγραψαν κείμενο με τα κάτωθι: Την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας, τον αλληλοσεβασμό των δύο χωρών, την εφαρμογή των αρχών του Δ. Δικαίου και των συνθηκών, τον σεβασμό στα νόμιμα ζωτικά συμφέροντα κάθε χώρας στο Αιγαίο, την αποφυγή μονομερών ενεργειών και τη διευθέτηση των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα χωρίς απειλή βίας. Μετά ακολούθησε το Ελσίνκι (1999) και η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. (Δεκ. 2004). Εκτοτε “τα ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο” παραμένουν το σημείο τριβής των δύο χωρών. Το τίμημα των επιλογών αυτών των κυβερνήσεων είναι ακριβό και το πληρώνουμε ακόμα.
Ο κ. Καραμανλής θέλει διάλογο μόνο για υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και δευτερευόντως για οικονομικά και τουριστικά θέματα. Δεν ταυτίζεται με τον έτερο πρώην κ. Σαμαρά, που η σκληρή του γραμμή συνοψίζεται στη φράση «με πειρατές δεν κάνεις διάλογο»” δηλαδή τους Τούρκους. Ωστόσο η κυβερνητική εκπρόσωπος κληθείσα να σχολιάσει τα λεγόμενα των πρώην απάντησε: «Δεν έχω κανένα σχόλιο» αναφέροντας, ότι «η μόνη διαφορά που υπάρχει με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και θαλασσίων ζωνών». Οι Καραμανλικοί αντέδρασαν στο περί “θαλασσίων ζωνών” διότι τούτο επιδέχεται παρερμηνείες, όσον αφορά κυρίως τα χωρικά ύδατα.
Η συγκυρία των καιρών δεν επιτρέπει, να αψιμαχούν δύο πρωθυπουργοί που βρέθηκαν στο μεταίχμιο της πορείας των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ήταν λάθος του κ. Σημίτη να ανακινήσει τέτοιο θέμα και του κ. Καραμανλή που έριξε λάδι στη φωτιά για το τι συνέβη στο Ελσίνκι, τι προηγήθηκε και τι επακολούθησε, διαψεύδοντας τα διατρέξαντα στο Μαξίμου με τον κ. Μολυβιάτη. Αντί να καταθέσουν υλοποιήσιμες προτάσεις, φωνάσκουν για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους ύπαρξη. Η σιωπή υπερέχει της φλυαρίας και η αυτοκριτική είναι προτέρημα των ανθρώπων, που ασχολούνται με τα κοινά. “Το σιγάν κρείττον εστί του λαλείν”.
