Από τα πολύ παλιά χρόνια, το σταυροδρόμι, ο χώρος της Ελλάδος και ιδιαίτερα της Κρήτης ήταν ο στόχος των κάθε φυλής κατακτητών, Άραβες, Ενετοί, Τούρκοι. Όλοι έχουν αφήσει τα ίχνη τους, αρχής γενομένης από τα Χανιά με τον Φάρο, τα Νεώρια, τα Τείχη και διάφορα άλλα.
Οπωσδήποτε και το χωριό μου, το Νεροκούρου, ως προάστιο των Χανίων δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσει εξαίρεση. Τα ίχνη των Αράβων αποτελούν οι θόλοι, κτήμα των Λιοδάκηδων σήμερα, δίπλα στο μετόχι της Παναγίας του Φεσά και εν συνεχεία Καλλιτεράκη και άλλα σημεία σωζόμενα μέχρι σήμερα.
Το κατάλοιπο της κατοχής των Ενετών αποτελεί ο Πύργος του Ενετού φεουδάρχη στην περιοχή Κουκουλίτσα στα πεύκα του Ησυχάκη με την πηγή και κτίσμα Ραφιόλι. Από το όνομα και το ύψος του κτηρίου αποδεικνύεται η Εθνότητα.
Η Κρήτη την εποχή των Ενετών, Φραγκοκρατία, παραχωρήθηκε στον Βονιφάτιο Μομφερατικό, ο οποίος την πώλησε στον Δάνδολο, Δόγη της Βενετίας και έτσι άρχισε η Βενετοκρατία στην Κρήτη. Όλοι αυτοί οι Ευρωπαίοι και “χριστιανοί” ήταν οι πιο σκληροί και απάνθρωποι κατακτητές ενώ πήγαιναν, όπως διέδιδαν, να ελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους και είχαν ως πρωτεργάτη τον πάπα Ιννοκέντιο.
Η κατάσταση αυτή κράτησε μέχρι το 1667 όπου κατέφθασαν οι Τούρκοι και η “παντέρμη” Κρήτη άλλαξε κατακτητές. Μα αυτή είναι άλλη ιστορία, για την άλλη εβδομάδα.
