Αρχαία ελληνική γραμματεία και σύγχρονη επιστήμη

Δύο ομάδες ερευνητών υποστήριξαν το 1984 ότι το “αδελφικό” άστρο του Ηλιου μας με το όνομα “Νέμεσις”, που έχει μάζα το 1/10 της μάζας του Ηλιου, κινείται επί μιας τροχιάς, που ολοκληρώνει κάθε 26 εκατομμύρια έτη!
Ο ήλιος κινείται επί τροχιάς γύρω από ένα κέντρο. Η “Νέμεσις” επίσης το ίδιο. Οι δύο τροχιές τέμνονται. Ετσι το μέγιστο της απόστασης του Ηλιου από τη “Νέμεσι” είναι 3 έτη φωτός, ενώ το ελάχιστο 1 έτος φωτός (1 έτος φωτός= η απόσταση που διανύει το φως σε ένα έτος).
Οι κοντινότεροί μας αστέρες βρίσκονται στο αστρικό σύστημα του Αλφα του Κενταύρου σε απόσταση 4,25 ετών φωτός!
Οι παλαιοντολόγοι διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων 250 εκατομμυρίων ετών λαμβάνει χώρα κάθε 26 εκατομμύρια χρόνια με εκπληκτική συχνότητα μαζικός θάνατος ζώντων οργανισμών. Οταν η “Νέμεσις” πλησιάζει τον Ηλιο, δημιουργούνται διαταραχές στο βαρυτικό πεδίο των πλανητών. Μεταξύ των πλανητών Αρη και Δία υπάρχει η ζώνη των αστεροειδών, μετά τον Πλούτωνα ακολουθεί η ζώνη Κουίπερ, γεμάτη επίσης με αστεροειδείς και η ζώνη Οορτ γεμάτη με κομήτες!
Κατά την πορεία του Ηλιου Νεμέσεως πλησίον των ζωνών αυτών δημιουργούνται ανωμαλίες βαρύτητος, με αποτέλεσμα την εκτόπιση ενός “νέφους” περίπου ενός δισεκατομμυρίου αστεροειδών και κομητών στο Σύμπαν.
Στατιστικώς πιθανολογείται ότι 10 έως 200 από τα σώματα αυτά συγκρούονται με τη Γη με καταστροφικές συνέπειες στις επικρατούσες κλιματολογικές συνθήκες. Σύμφωνα με τα ανωτέρω η ύπαρξη νοήμονος ζωής επί του πλανήτου μας εξαρτάται σε διάρκεια από την απόσταση της Νεμέσεως προς τον Ηλιο.
Η Νέμεσις (=απονομή του οφειλομένου, εκ του νέμω) στην αρχαία (=πρώτη, αρχική) ελληνική αξιολογία αποτελεί την τιμωρό της ανθρώπινης οίησης, της αλαζονείας και των μεγάλων εγκλημάτων (Πινδάρου “Πυθιόνικοι”, 10.69, Αισχύλου Απόσπασμα 244, Σοφοκλέους “Ηλέκτρα”, 792 κ.ά.). Στον Ησίοδο αναφέρεται ως κόρη της Νυκτός (“Θεογονία”, 223) και είναι ασυμβίβαστη με την Αιδώ (“Εργα και Ημέραι”, 200). Η Αιδώς (=εντροπή, συστολή), θεότητα συσχετίζεται με τις τρεις Ωρες, θυγατέρες της Θέμιδος και του Διός, Ευνομία, Δίκη και Ειρήνη (“Θεογονία”, 902).
Η ελληνική Μυθολογία περιέχει κεκρυμμένη ιστορία και επιστήμη. Οι σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις επιβεβαιώνουν τη συμβολική γνώση της ελληνικής κοσμοθέασης των αρχαίων μύθων. [ΕΛΛΑΣ = HELLAS προέρχεται από: η λας (γενική: της λάνδης) που σημαίνει χώρα, έδαφος, πέτρα και το hell= φωτεινός.
Λέγομε: λατομείο= εκεί που τέμνεται η πέτρα, στα γερμανικά hell σημαίνει φωτεινός. Ηλιος = HELIOS είναι η πηγή του φωτός και της ζωής. Ζωοδότης ΗΛΙΟΣ].