Αρχές ευγενούς άμιλλας: Ενότητα με συμβιβασμούς

«Ιδεολογικές, πολιτικές, κομματικές, εντάξεις, δεξιά, αριστερά, κέντρο, προοδευτικός, συντηρητικός, συμβιβασμοί επ’ αυτών».
Διαβάζοντας τακτικούς αρθρογράφους, που φωτογραφίζουν τις επιδιώξεις των, βασισμένοι στις άνω αξίες, αναζητώ την τέχνη των ικανών πολιτικών καθοδηγητών. Ξεκινούν από την πείρα και το επίπεδο της συνείδησης των μαζών και προσπαθούν να τους οδηγήσουν στους διαβλεπόμενους στόχους των.
Πρέπει, αφού είναι εφικτό, να γίνονται κάποιου είδους συμβιβασμοί και συμφωνίες, αρκεί να έχουν σαφή αντίληψη του σκοπού για τον οποίο γίνονται. Η αναγνώριση του λάθους υποδηλώνει τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα, αρκεί να βρίσκονται και να αναλύονται οι αιτίες και προσεκτικά να διορθώνονται, διαπαιδαγωγούμενοι από τις επιπτώσεις αυτών. Η νηφάλια παρακολούθηση και αξιοποίηση όλων αυτών προσδιορίζει στον μέγιστο δυνατό βαθμό συνειδητότητας και ωριμότητας. Στο Κοινοβούλιο υπάρχουν δύο αντιπαλόμενα μέτωπα, που έχουν αναδειχθεί μέσα από εκλογικές διαδικασίες. Αυτό των υπηρετούντων τους οικονομικά ισχυρούς και αυτό των οικονομικά αδυνάτων. Η ανάδειξη της μιας ή της άλλης πλευράς είναι αποτέλεσμα της τεχνικής  επικοινωνίας των πολιτικών με τα διευρυμένα κοινωνικά στρώματα. Η πολιτική είναι επιστήμη επηρεασμού των πολιτών και οι εμπλεκόμενοι επαγγελματίες πολιτικοί έχουν σπουδάσει επ’ αυτού. Για να τυγχάνουν υποστήριξης προεκλογικά και ανοχής μετεκλογικά έχουν την ικανότητα να παραπλανούν την κοινωνική πλειοψηφία. Η τέχνη της πολιτικής καθοδήγησης βασίζεται στον σωστό υπολογισμό της πείρας των ανθρώπων που απευθύνονται. Κάποιες σκέψεις για τον θεσμό του συνδικαλισμού. Τα πρέπει και τα θέλουμε απαιτούν τεκμηρίωση και μεθόδευση για την πραγμάτωσή των. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι ενότητες ανθρώπων εθελοντών με κοινές διαβλέψεις, επιδιώξεις, στοχεύσεις, κινούμενοι με ανθρώπινα συναισθήματα και κοινωνικο-πολιτικές αξιακές υποδομές, πολλές φορές καλούμαστε να απαντήσουμε στο ερώτημα. Τι συνδικαλισμό θέλουμε; Συντεχνιακό; Διαστρωματικό; Κοινωνικό; Πολιτιστικό; Πολιτικό; Κομματικό; Άποψή μου είναι σε όλα ναι εκτός του κομματικού. Τούτο γιατί, ο κομματισμός, υποκειμενικοποιεί τον συνδικαλισμό και τον αποδυναμώνει μέσα από την προσπάθεια να υπηρετεί και να υπηρετείται κάποιο κόμμα. Οι διάφορες κινήσεις των κομμάτων για άνοιγμα στην κοινωνία μέσω των συνδικαλιστικών οργανώσεων έχουν τη λογική τους, αρκεί να υπηρετούν τον θεσμό του συνδικαλισμού με διευρυμένα αντικειμενικά κριτήρια κοινωνικής εμβέλειας και όχι με στενά κομματικά κριτήρια περιορισμένης πολιτικής κομματικής κατεύθυνσης. Τα υγιή εγώ του κάθε εθελοντή στον συνδικαλισμό θα πρέπει να συνοδοιπορούν με τον καλό τους εαυτό για να ισχυροποιούν το δυναμικό εμείς, που είναι κυρίαρχο ζητούμενο όλων των συνδικαλιστών. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα πρέπει να λειτουργούν ενωτικά, οικοδομώντας συντεχνιακές, διαστρωματικές κοινωνικές ενότητες, που μέσα από πρακτικές διαδικασίες θα ισχυροποιούνται. Οι εθελοντές συνδικαλιστές είναι κοινωνικά πρόσωπα με ιδεολογικές πολιτικές και κομματικές εντάξεις, που μέσα από την ενεργό δράση των πλουτίζονται ιδεολογικά, αναδεικνύονται κοινωνικά, προάγονται συνδικαλιστικά, αναγνωρίζονται πολιτικο-κομματικά. Ολα αυτά βοηθούν να γίνονται διαμορφωτές, διακινητές και δέκτες απόψεων κοινής αποδοχής, μέσα από τις οποίες προάγεται ο συνδικαλισμός ποιοτικά και παράγεται πολιτική αξιακών αρχών που ανοίγουν δρόμους κοινωνικής προόδου. Μέσα από τον θεσμό του συνδικαλισμού μπορεί να παράγεται πολιτική που να επηρεάζει τους πολιτικούς κομμάτων στην επικοινωνιακή τους καθημερινότητα. Μέσα από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις μπορεί να καλλιεργείται η συναδελφικότητα, που είναι προθάλαμος της συνανθρωπιάς, που τόσο ανάγκη την έχουμε όλοι μας.