Η παράδοση στην Ελλάδα θέλει οι κυβερνήσεις της να είναι μονοκομματικές και αυτοδύναμες. Ίσχυε το διπολικό σύστημα Τρικούπης – Δεληγιάννης, Βενιζέλος – υποταγείς Κων/νου, Καραμανλής – Παπανδρέου και τελευταίος Μητσοτάκης – Τσίπρας. Κατ’ εξαίρεσιν είχαμε σε ειδικές περιπτώσεις συμμαχικές κυβερνήσεις, οπότε εφαρμόστηκε το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Το ΠΑΣΟΚ είχε συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ. όπου η κυβέρνηση βασιζόταν στην ψήφο ανοχής, πράγμα που εκφράζει τη λαϊκή ετυμηγορία.
Η αυτοδυναμία θεωρείται κανονικότητα και το σύστημα της συγκυβέρνησης εξαίρεση. Αυτή την περίοδο στη χώρα μας δεν φαίνεται να υπάρχουν οι προϋποθέσεις συγκλήσεων και συναινέσεων. Η επιχείρηση “απλή αναλογική” εγκυμονεί κινδύνους, είναι δε κάτι ξένο προς τα ελληνικά δεδομένα οι πολιτικές συγκλήσεις. Οι συμμαχικές κυβερνήσεις ευδοκιμούν όταν δεν υπάρχουν ανυπέρβλητες διαφορές στα κόμματα.
Αν ένα κόμμα είναι μεταξύ 30 και 35% δεν μπορεί, να ζητά, να κυβερνήσει αυτοδύναμα. Είναι απαραίτητο να συνεργασθεί με κάποιο μικρότερο. Αλλά το μικρότερο δεν μπορεί να μην θέλει πρωθυπουργό τον αρχηγό του κόμματος με το οποίον συνεργάζεται και είναι μεγαλύτερό του. Αν με τις επικείμενες εκλογές δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή συμφωνία συνεργασίας με πρωθυπουργό τον αρχηγό του πρώτου κόμματος, θα πρέπει να βρεθεί κάποιο σχήμα, όπως είχαμε την κυβέρνηση Ζολώτα 1989-1990 στην οποία συμμετείχε το κόμμα του ΠΑΣΟΚ με τους κατηγόρους του αρχηγού του και ίσως να θεωρήθηκε “θύμα” να λύσει τρέχοντα προβλήματα. Στην Ιταλία σε παρόμοια φάση βρέθηκε η προσωπικότητα Ντράγκι που υπέστη τη δοκιμασία του πολιτικού θύματος. Πάντως είναι εύλογο, όταν συμφωνείται κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό ένα μεγαλύτερο κόμμα πρωθυπουργός να είναι ο αρχηγός του μεγαλύτερου κόμματος.
Στην παρούσα κατάσταση έχουμε τον κ. Μητσοτάκη να λέει: «θέλω αυτοδυναμία και δεν θα συμμετάσχω σε καμία κυβέρνηση, αν είμαι πρώτο κόμμα, εφ’ όσον δεν θα είμαι πρωθυπουργός». Ο κ. Τσίπρας λέει: «θέλω μια προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και μ’ εμένα πρωθυπουργό και θα την κάνω, αν είμαι νικητής». Ο κ. Ανδρουλάκης επιμένει «να βρούμε έναν άλλο πρωθυπουργό γιατί εσείς οι δύο δε μπορεί να είσθε». Δηλαδή θα ψάξουν να βρουν πρωθυπουργό “θύμα”; Για να μην ζήσουμε μέρες του ’89, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα, λέει, θα πάει με όποιο κόμμα είναι πρώτο και θα διαπραγματευθεί ανάλογα με την ισχύ του. Και αν είναι η ΝΔ, θα συμπλεύσει μ’ αυτούς που τον παρακολουθούσαν; Αυτό και η πρόταση ανεύρεσης τρίτου προσώπου, ως πρωθυπουργού, αγγίζει τα όρια της γραφικότητας.
