ΓΡΑΦΕΙ Η ΛΕΝΑ ΑΛΥΓΙΖΑΚΗ
» [Απ’ το Αγιοπατερικό Εγκόλπιο Ορθοδοξίας του 2018] (Έβδομο μέρος)
Ο Χριστός είπε για τα έσχατα: «Ελεύσονται ημέραι ότε επιθυμήσετε μίαν των ημερών του υιού του ανθρώπου ιδείν, και ουκ όψεσθαι». Θα επιθυμήσετε να δείτε μία ημέρα του υιού του ανθρώπου, δηλαδή δόξα δική μου, και δεν θα δείτε. Δηλαδή θα είναι μία περίοδος που δεν θα υπάρχει κάτι που να μας παρηγορεί· και θα αναφωνούμε: «Θεέ μου, πού είσαι;…»
Ακούσατε τι είπε ο Χριστός; «Θα επιθυμήσετε να δείτε μια δοξασμένη δική μου μέρα, και δεν θα δείτε»! Και τότε εκεί θα βρει ο Διάβολος την ευκαιρία. Όπως όταν ο Χριστός πείνασε στην έρημο, τότε πήγε να Τον πειράξει ο Διάβολος. Και τότε που οι άνθρωποι δεν θα βλέπουν την παρουσία του Χριστού, οι πειρασμοί θα είναι εντονότεροι. Μάλιστα οι Πεντηκοστιανοί λένε ότι η Εκκλησία μας έχει ξοφλήσει. Ότι η Εκκλησία μας… Κι ακούστε τι λέγει μετά ο Χριστός: «Και ερούσιν υμίν…» «Πότε ερούσιν υμίν» «Όταν δε θα βλέπετε κάτι ζωντανό μέσα στην πνευματική σας ζωή. Τότε θα σας πουν κάποιοι: «Ιδού ώδε, ιδού εκεί· μη απέλθετε μηδέ διώξητε» (Λουκ. 17, 22-23). «Να ο Χριστός! Εδώ είναι ο Χριστός! Να το Πνεύμα το Άγιον! Εκεί είναι το Πνεύμα το Άγιον!» Μην πάτε, μην επιδιώξετε να βρεθείτε εκεί. Μας ειδοποιεί ο Χριστός παρακαλώ. Το ακούσατε; Σας ασφαλίζω και προσέξτε παρακαλώ πάρα πολύ! Συμπέρασμα: ό,τι επικαλούνται οι Πεντηκοστιανοί είναι οικτρά, πλάνη!..
Θα ‘λεγε κανείς: «Τι σημασία θα είχε η παρουσία των πλάνων ανθρώπων; Τι σημασία θα είχε εάν τα πράγματα ήσαν όλα πολύ καλά;»
Έχει πάρα πολλή σημασία να είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός. Τ’ ακούτε παρακαλώ;.. Μην πείτε ούτε μια στιγμή ότι όλοι καλά λόγια λένε. Μην το πείτε ποτέ αυτό! Εάν ήταν έτσι τα πράγματα, δε θα μιλούσε περί πλάνης και περί πλάνων ανθρώπων ο λόγος του Θεού. Πλάνοι λοιπόν πολλοί εισήλθον εις τον κόσμον. «Βλέπετε εαυτούς», προσέχετε τους εαυτούς σας, σημειώνει και προτρέπει συνεχίζοντας ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «ίνα μη απωλέσωμεν α ειργασάμεθα, αλλά μισθόν πλήρη απολάβωμεν», για να μην χάσωμε -ώστε μπορούμε να χάσωμε στην αίρεσιν!- για να μην χάσωμε εκείνα που δουλέψαμε, αλλά να πάρουμε ολόκληρο τον μισθό μας.
«Πας ο παραβαίνων και μη μένων εν τη διδαχή του Χριστού», δηλαδή εις την Ορθόδοξον Πίστη, «Θεόν ουκ έχει». Ξέρετε ότι το θέμα της αθεΐας κατά την Αγία Γραφή δεν είναι όπως το νομίζουμε. Για μας ένας άνθρωπος ο οποίος απλώς δεν δέχεται τίποτα – τίποτα, αυτός λέγεται άθεος· δια την Αγίαν Γραφήν όμως άθεος είναι εκείνος ο οποίος δεν δέχεται πλήρως εκείνα που λέγει ο Χριστός. Το λέγει εδώ σαφώς ο Ευαγγελιστής: «Ο μη μένων εν τη διδαχή του Χριστού, στο Ευαγγέλιον δηλαδή, αυτός Θεόν ουκ έχει». «Ο Μένων εν τη διδαχή του Χριστού, αυτός και τον Πατέρα και τον Υιόν έχει». «Ει τις έρχεται προς υμάς», όποιος έρχεται σ’ εσάς, «και ταύτην την διδαχήν ου φέρει», δεν φέρει την διδαχή του Ευαγγελίου την Ορθόδοξον, «μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν», στο σπίτι σας να μην τον βάλετε, «και χαίρειν αυτώ μη λέγετε», και καλημέρα να μην του λέτε. Αν κάποιος πει: «Μα, μια καλημέρα;… Η καλημέρα είναι του Θεού». Και τι είσαι εσύ; αγιότερος από τον άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή, του μαθητή της αγάπης;… Δεν το νομίζω. Συνεπώς αυτό που κάνεις είναι παρακοή! Και την παρακοή σου αυτή θα την πληρώσεις πολύ ακριβά, με το να παρασυρθείς. Λοιπόν, στο σπίτι σας τον αιρετικό δεν θα τον βάλετε και καλημέρα δεν θα του πείτε.
«Ο γαρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς» (Β’Ιωάν. 7-11), γιατί εκείνος ο οποίος του λέγει καλημέρα του αιρετικού, αυτός γίνεται κοινωνός των πονηρών αυτού έργων. Έτσι, αγαπητοί μου, ας μένουμε πάντοτε τέκνα φωτός και ως τέκνα φωτός πάντοτε να περιπατούμε (Βλ. Εφεσ. 5, 8). Το λέγει ο απόστολος Παύλος: «τις κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Β’ Κορ. 6, 14), τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι; Μακριά λοιπόν από την ψευδώνυμον γνώση (Βλ. Α’ Τιμ. 6, 20).
Κι όταν μείνουμε μακριά από την ψευδώνυμον γνώση, μακριά από κάθε τι πλανεμένο και νόθο, τότε πραγματικά είμεθα μέσα εις τον χώρον εκείνον που έχομε την ελπίδα να σωθούμε. (Κυριακή, 3-6-1979). Η αμαρτία, αγαπητοί μου, είναι ένας καπνός, ο οποίος μας καλύπτει τον ορίζοντα, εκεί όπου θα βλέπαμε τα πρόσωπα του Θεού. Έτσι όταν ο άνθρωπος χάσει τον Θεό, τότε αρχίζει να λατρεύει τα κτίσματα. Αν δεν ζήσεις σωστά, αν δεν έχεις ορθή πνευματικότητα, πώς θα σωθείς; Αλλά η ορθή πνευματικότητα, απορρέει από την ορθή πίστη· είναι επόμενο. Και έπειτα πώς μπορείς να σταθείς όντως ομολογητής του Χριστού, αν δεν είσαι βέβαιος ότι τα πράγματα έχουν έτσι;… «Κράτει ο έχεις», κράτα αυτό που έχεις. «Τι έχεις»; Τι «έχουμε»; Αυτό που έχουμε, αγαπητοί μου είναι τρία πράγματα: η ορθή πίστη, η ορθή πνευματικότητα και η ορθή ομολογία. Η Ορθή πίστη είναι εκείνη η οποία γεννά την ορθή πνευματικότητα…
Ο πειρασμός, αγαπητοί, που θα καλύπτει ολόκληρη την οικουμένη, δεν θα είναι παρά η μεγάλη νοθεία της πίστεως στο Θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού! Και αυτό θα το πετύχει μόνο ο Οικουμενισμός, με την ένωση όλων των θρησκειών. Ακούσατε; Με την ένωση όλων των θρησκειών!… (Η ώρα του πειρασμού): «Ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου, καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού της μελλούσης έρχεσθαι επί της οικουμένης όλης, πειράσαι τους κατοικούντας επί της γης». (Αποκ. 3, 10). Επειδή φύλαξες με την υπομονή τον λόγον της εντολής μου, που είναι η ιεραποστολή και εγώ θα σε φυλάξω τώρα από την ώρα εκείνη τη φοβερή, που θα έρθει σε όλους τους ανθρώπους της γης, την ώρα του φοβερού πειρασμού, που θα δοκιμάσει και θα πειράξει όλους τους ανθρώπους. Ποια είναι αυτή η «ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έρθει σε ολόκληρη την οικουμένη», και δεν θα αφορά μόνο στους πιστούς, αλλά θα αφορά προς όλους τους ανθρώπους; (Αποσπάσματα από την 22α ομιλία εις την Αποκάλυψη).
Κατ’ αρχάς ως «ώρα πειρασμού» νοείται όλη η περίοδος των θλίψεων, η οποία ξεκίνησε από την πρώτη παρουσία του Χριστού και θα κορυφωθεί στις παραμονές της δεύτερης παρουσίας Του. Θα είναι πειρασμός που θα καλύπτει τους πάντες, ιδιαιτέρως τους Χριστιανούς… Ακόμα θα υπάρχουν και οι επιπτώσεις αυτής της παρουσίας του Αντιχρίστου, ως θεία τιμωρία από την παρανομία του Αντιχρίστου και όλων αυτών που ακολουθούν τον Αντίχριστο. Τότε θα είναι, όπως λέει ο Κύριος, η θλίψη η μεγάλη, «οία ου γέγονεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν ουδ μη γένηται» (Ματθ. 24, 21), τόσο μεγάλη, που ούτε ξανάγινε ποτέ ούτε πρόκειται να ξαναγίνει. Φοβερή πρέπει να είναι… Θα είναι πειρασμός πίστεως και πειρασμός ηθικού βίου. Προσέξτε, για να μην πείτε ότι είναι μακριά αυτά τα πράγματα. Το κακό θα ωριμάζει ως αδικία, ως έγκλημα, ως πόλεμοι – αυτό που είπε ο Κύριος «θα ακούσετε πολέμους…» (Ματθ. 24, 6) – ως πείνα, ως ασθένειες – «και έσονται λιμοί και λοιμοί» (Ματ. 24,7) – και ως ποικίλες «ακαταστασίαι» (Λουκ. 21, 9) – η λέξη χρησιμοποιείται από τον ίδιο τον Κύριο – και το σπουδαίο: Ο Κύριος δεν θα φαίνεται πουθενά!.. «Τότε πολλοί θα σκανδαλισθούν σε μένα» (Ματ. 24, 5) είπε ο Κύριος!.. Ο Χριστός το είπε ως εξής: «Ψυγήσεται η αγάπη των πολλών» (Ματ. 24, 12). «Ποιών πολλών»; Όχι των εθνικών, δηλαδή των ειδωλολατρών, αλλά των Χριστιανών! Και τότε θα σκανδαλίζονται οι άνθρωποι, και θα τα βάζουν με τον Χριστό. Το ένα λοιπόν είναι αυτό. Θα λένε οι άνθρωποι: «Ο Χριστός απέτυχε. Το αποδοκιμάζουμε τον Χριστόν, Τον βάζουμε στην άκρη!..»
Ξεφτίσαμε οι Χριστιανοί, περνάμε κρίση οι Χριστιανοί, και συνεπώς λέμε: «Δεν δεχόμαστε τον Χριστό. Τον αποδοκιμάζουμε. Δεν είναι Θεός ο Χριστός». Αθεία λοιπόν. Ποιος θα μείνει όμως όρθιος στην πίστη του Χριστού;.. Ο Χριστός είπε: «Όταν θα ξανάρθω στη γη, θα βρω την πίστη;» Το θέτει ερωτηματικά: «πλην ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. 18,8), δηλαδή θα βρει Χριστιανούς όρθιους στην πίστη!..
Πρέπει να δημιουργήσουμε και τις προϋποθέσεις· πρέπει να βαθύνουμε πολύ στον λόγο του Θεού· πρέπει να αποκτήσουμε πολύ βαθιά γνωριμία του προσώπου του Χριστού, ώστε όταν θα έρθει ο πειρασμός, το οικοδόμημα της πίστεως μας να μην πέσει. Αυτό θα πει μένουμε όρθιοι!.. Για να μην πέσει λοιπόν το οικοδόμημά μας, πρέπει να είναι στηριγμένο πάνω στην πέτρα που λέγεται Χριστός (Ματθ. 16,18). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε προσωπική γνωριμία με τον Χριστό, να τον γνωρίζουμε, τον Χριστό, να τον ζούμε τον Χριστό, να ξέρουμε ποιος είναι ο Χριστός…
Αλλά για να μείνουμε όρθιοι, θεμελιωμένοι στην “πέτρα”, στη γνωριμία μας με το πρόσωπο του Χριστού, προϋποθέτει δουλειά! δουλειά! δουλειά!.. Δεν είναι μια υπόθεση τυχαία, δεν είναι μια υπόθεση ακαδημαϊκή…
Αλλά ακόμη ως αποτέλεσμα αυτής της απιστίας θα είναι και ο απύθμενος διεφθαρμένος βίος, που η πρόκλησή του θα είναι καταλυτική, όπως συμβαίνει βέβαια και σήμερα. Είναι το δεύτερο σκέλος του πειρασμού. Το πρώτο είναι το θέμα της πίστεως, ενώ το δεύτερο είναι πειρασμός του ηθικού και πνευματικού βίου. Επάνω σε αυτό, ποιος θα μείνει όρθιος; όταν σήμερα υπάρχουν τόσες σειρήνες;..
Και ακούτε τους ανθρώπους να λένε: «Μα όλοι αυτό κάνουν. Εγώ θα κάνω κάτι το διαφορετικό;..» Όταν όλοι πέφτουν, αγαπητέ μου, εσύ δεν θα ήθελες να είσαι όρθιος; Όταν σε μια επιδημία όλοι παθαίνουν γρίπη, εσύ δεν θα ήθελες να μην κολλήσεις γρίπη; Όταν όλοι οι φίλοι σου παθαίνουν πτώχευση εμπορική, εσύ δεν θα ήθελες να έχεις τα χρήματά σου εξασφαλισμένα; Όταν γίνει σεισμός και πέσουν όλα τα σπίτια, εσύ δε θα ήθελες το δικό σου σπίτι να είναι όρθιο και ακέραιο; Σ’ όλα αυτά γιατί δεν θα ζήλευες την πτώση των άλλων, και την ζηλεύεις στο θέμα των διασκεδάσεων και των ηδονών;
Αδελφοί μου, πρέπει να μείνουμε όρθιοι! Και θα μείνει όρθιος αυτός που έχει «υπομονή του Χριστού» (Βλ. Β’ Θεσ. 3,5). Και ποια είναι η «υπομονή του Χριστού»; Είναι αυτή η υπομονή που μας δίνει ο Χριστός, την οποία είχε και ο ίδιος· δηλαδή η υπομονή στις ειρωνείες, η υπομονή στους πικρούς χαρακτηρισμούς που μας αποδίδουν οι άνθρωποι του παρόντος κόσμου, αλλά προπαντός η υπομονή στις ποικίλες επιθέσεις του κακού, που είναι οι ηδονές, τα συμφέροντα και λοιπά… Μόνον ο πνευματικός άνθρωπος ξέρει να ζει τη ζωή του!..
