ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΜΑΘΩΝ ΑΡΧΕΙΝ ΕΠΙΣΤΗΣΕΙ
Επιγραφή του εμβλήματος της σχολής Ευελπίδων.
Και μετά τα αρχαία ελληνικά, μια σύντομη ελαφρά περιγραφή- αφήγηση!
Μαλλί κομμωτηρίου. Τσάντα και ανσάμπλ ασφαλώς επώνυμα. Ύφος και τουπέ τα αναλογούντα. Όπως της αρμόζει καταφθάνει στο απογευματινό σεμινάριο, με μικρή, αξιοπρεπή καθυστέρηση και κάθεται με κάθε επισημότητα στην πρώτη σειρά- επίσημη γαρ. Διακεκριμένη εκπαιδευτικός άλλωστε η κυρία, αλλά και αξιότιμο μέλος της τοπικής υψηλής κοινωνίας.
Το σεμινάριο κυλάει αργά και βασανιστικά – καθότι ο εκπαιδευτής- ομιλητής αποδεικνύεται ολίγον τι μικρός σε ηλικία, πείρα, πρωτοτυπία, ίσως και χάρισμα μεταδοτικότητας. Απολύτως λοιπόν δικαιολογημένη, η πρωταγωνίστρια της μικρής μας ιστορίας, αρχίζει να ανιά και έτσι, όταν δεν μιλάει- σε χαμηλούς ομολογουμένως τόνους- με τις από πίσω της, επίσης συναδέλφους εκπαιδευτικούς, χαζεύει στο κινητό της! Σε πλήρη θέα όλης της αίθουσας φυσικά και όχι όπως το κάνουν ύπουλα κάποιοι μαθητές, κρύβοντάς το κάτω από το θρανίο τους ή μέσα στην τσέπη ή την κασετίνα τους. Όταν το κινητό της κάποια στιγμή χτυπάει- είχε ξεχάσει, βλέπεις, να το βάλλει στο αθόρυβο- το απαντάει και συνομιλεί χαμηλόφωνα μεν, κανονικότατα δε… Το ενδεχόμενο να βγει από την αίθουσα αποκλείεται βέβαια, εφόσον αναμφίβολα θα διατάρασσε την ροή της διάλεξης! Τσεκάρει την ώρα συχνά-πυκνά, ενώ για να κρατήσει σημειώσεις επί των λεγομένων ούτε λόγος. Μετά το πέρας ενός περίπου σαρανταπενταλέπτου, αλλά όχι και της ομιλίας, σηκώνεται και κάνει την μεγαλειώδη έξοδό της. Ακολουθούν οι αναγκαίες χαιρετούρες και μετά από λίγο δεν έχει μείνει παρά μόνο η εσάνς του πανάκριβού της αρώματος. Η ίδια αισθάνεται εξαιρετικά ευχαριστημένη. Το καθήκον της το έκανε, την παρουσία της την έδωσε ως όφειλε. Θα καθόταν και παραπάνω, αλλά ας μην ξεχνάμε όμως, ότι έτερες πιο επείγουσες υποθέσεις την καλούν μακριά…
Μπορεί να σας φαίνεται- και ίσως να έχετε απόλυτο δίκιο- ότι το πορτρέτο της εν λόγω, κατά τ’ άλλα συμπαθεστάτης, κυρίας δόθηκε κάπως σκληρά. Γιατί η αλήθεια είναι ότι τα προσόντα που διαθέτει είναι πολλά και η φήμη της απολύτως δικαιολογημένη. Στην δουλειά της είναι άριστη. Διοικεί την τάξη της με απολυτή πειθαρχία και συνέπεια. Καρφίτσα δεν ακούγεται να πέφτει την ώρα του μαθήματος. Και αλλοίμονο στον μαθητή εκείνο που θα χάσει την συγκέντρωσή του και θα τολμήσει να ρωτήσει κάτι τον διπλανό του ή να ακουμπήσει το κινητό, έστω και μόνο για να δει την ώρα! Ο σεβασμός προς τον δάσκαλο, τους συμμαθητές και φυσικά την ιερή τελετουργία του μαθήματος είναι από τα πρώτα που διδάσκει!
Τα συμπεράσματα δικά σας…
