Ολα τείνουν σ’ ένα βέβαιο συμπέρασμα ότι οι εκλογές των δύο κατευθύνσεων θα γίνουν σε έντονη ατμόσφαιρα, οι τόνοι δε που θα κυριαρχίσουν στις πόλεις και στις ευπαθείς περιοχές της υπαίθρου, θα αποδυναμώσουν κάθε σκέψη για εποικοδομητικό διάλογο και ανταλλαγή επιχειρημάτων ουσίας.
Θα επιδιωχθεί αντιπαράθεση σε θέματα καθημερινότητας, ενώ τα μεγάλα προβλήματα θα αποκρυβούν τεχνηέντως, για να παραπληροφορηθεί ο Ελληνας ψηφοφόρος, ο οποίος ενημερώνεται αποσπασματικά απ’ την κυβέρνηση με όχημα τα Μ.Μ.Ε. Στην προεκλογική εκστρατεία προβάλλεται το έργο της κυβέρνησης κατά τρόπον, που προκαλείται ιλαρότητα και απογοήτευση, διότι παραμονές εκλογών γίνεται τόση πρεμούρα να μάθουμε τα κατορθώματά της, που είχαν τραγικές συνέπειες.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές και της Ευρωβουλής, όπως τις έχουν ρυθμίσει οι πολιτικοί, δεν παραλλάσσουν από τις εθνικές, πολλοί δε τις θεωρούν ως δημοψήφισμα. Την τελευταία στιγμή αποφάσισε ο κ. Σαμαράς να γίνει η εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό, ίσως γιατί έτσι τον βόλευαν τα σχέδιά του.
Θεμιτό είναι η επιδίωξη συμμετοχής υποψηφίων που θα έδιναν την εικόνα μιας γενικής υποστήριξης απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα, που δεν θα αποσταθεροποιούν την ευρύτερη εικόνα της χώρας. Βλέπουμε σε πολλά από τα ψηφοδέλτια ότι οι υποψήφιοι δεν επελέγησαν με κριτήριο την ικανότητά τους να εκπροσωπήσουν τη χώρα, αλλά για ψηφοθηρία. Οι κομματικοί αρχηγοί εκμεταλλευόμενοι την αλλαγή του νόμου τακτοποιούν ρουσφέτια.
Μπαίνουν οι “αρεστοί” και σπανίως οι “άριστοι” γιατί αριστεύουν μονάχα οι “αρεστοί” και προσλαμβάνονται να κάνουν τη δουλειά εκείνων που τους έκριναν “άριστους”. Για κάθε έναν θα υπάρχει και διαφορετικός λόγος να πάει στην Ευρωβουλή. Οσοι δεν βγουν από τους περισσότερους που θα ψηφισθούν, τους οποίους ένας πανεπιστημιακός χαρακτήριζε “ευρωλιγούρηδες”, που βάζει και αυτός υποψηφιότητα για “ευρωλιγούρης”, αν ερωτηθούν “ποιοι είσαστε”, “τι θέλετε”, “τι θα κάνετε”, ίσως να μην ξέρουν να απαντήσουν, γιατί οι όποιες απαντήσεις τούς καίνε τούς “άριστους” τέτοιες ερωτήσεις.
Παρατηρούμε, λοιπόν, κατηγορίες πολιτών, που στη δουλειά τους μπορεί να είναι εξαιρετικοί, αλλά για το Ευρωκοινοβούλιο να μην κάνουν. Το σίγουρο είναι ότι περισσότεροι απ’ αυτούς τους αναγνωρίσιμους που είναι φίρμες, θα πάνε στην Ευρωβουλή!
Αλλά ας μας πουν τουλάχιστον με ποιον τρόπο θα βοηθήσει την Ελλάδα ένας αθλητής, ένας ηθοποιός, ένας μουσικοσυνθέτης, ένας δημοσιογράφος; Εκτός αν λόγω φήμης πάνε να φέρουν ψήφους με αντάλλαγμα την προσοδοφόρο Ευρωβουλή.
Το ερώτημα είναι αμείλικτο. Εάν ευθύνονται μόνον οι αρχηγοί των κομμάτων για την επιλογή των υποψηφίων ή και οι ίδιοι, που δέχθηκαν να γίνουν υπεξούσιοί των. Αλλά και πόσοι από τους ψηφοφόρους θα πουν, «δεν ψηφίζω τον τάδε, που μου λες, γιατί πιστεύω, ότι δεν θα με εκπροσωπήσει επαξίως; Θα βάλουμε σταυρό σ’ αυτούς που κλωτσάνε καλά την μπάλα, σ’ αυτούς που τραγουδάνε ωραία και σε όσους άλλους με τις επιδεξιότητές τους έγιναν πασίγνωστοι;».
Λίγοι είναι οι διαπρεπείς, οι ικανοί, που κρύβονται πίσω από τις φυλλωσιές, γιατί δεν θέλουν να μπουν στο κομματικό ψηφοδέλτιο να σταχυολογήσουν ψήφους στη μοναδική εκλογική περιφέρεια από το Σουφλί ως το Καστελόριζο και τη Γαύδο για μια θέση στους 21!
