Κύριε διευθυντά,
ανεξάρτητα από το “από πού;” προέρχεται ο όρος “αριστερά” ή “αριστερός”, το ζητούμενο στους ανθρώπους που οραματίζονται μια κοινωνία Δικαίου, μια κοινωνία, η οποία να χαρακτηρίζεται από πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες, είναι το πώς θα εφαρμοστούν οι αξίες αυτές! Απογοητευμένος από τα ανθρώπινα ελαττώματα, το πρώην μέλος της σοσιαλιστικής Εταιρίας Φάμπιαν (Fabian Society) Χέρμπερτ Γεώργιος Γουέλλς έγραψε την νουβέλλα “Ο Νέος Μακιαβέλλι” 1911, (The New Machiavelli) όπου σκιαγραφεί με πικρία τα πορτραίτα των Φαμπιανών. Στο τελευταίο του βιβλίο, “Ο Νους στο Τέλος των Ορίων του”, 1945, εξέφρασε την άποψη, ότι η ανθρωπότητα έχει χάσει κάθε μέλλον και ότι είναι καταδικασμένη να χαθεί. Είναι καταδικασμένη να χαθεί διότι η κρίσιμη μάζα αυτών, που επικαλούνται μια δικαιότερη, προοδευτικότερη, ανθρώπινη κοινωνία, άλλα λέει και άλλα πράττει! Επειδή το δικαίωμα ή η άδεια του να ενεργεί κανείς κατά τη θέλησή του, δηλαδή να εξουσιάζει, διαφθείρει και τις άριστες συνειδήσεις, πολύ δε περισσότερο τους μη αγαθούς, η εξουσία πρέπει να δίδεται σε κάποιους άριστους για λίγο διάστημα, και όχι συνεχώς στους ιδιοτελείς. Διότι οι ιδιοτελείς παρουσιάζονται ως άριστοι (δηλαδή αριστεροί) κάποιοι τους πιστεύουν και κυριαρχεί το σκεπτικό «άλλα λέμε και άλλα κάνομε» προς χάριν “του δούναι και λαβείν”.
Αυτός ο ψεύτικος “αριστερός”, άριστος κόσμος εξανεμίζει κάθε όραμα για μια δικαιότερη κοινωνία!
Κωνσταντίνος Κ. Κνιθάκης
Και ποιος ξέρει ποιοι είναι άριστοι και ποιοι ιδιοτελείς;
Μια χαρά είναι το σύστημα που ζούμε, αυτοί που λένε ψέματα και άλλα λέγαν και άλλα κάνουν, στις επόμενες εκλογές θα τα μαζέψουν. Τόσο απλά. Στις δυτικές δημοκρατίες κάποια στιγμή θα βγαίνουν “σκουπίδια” από αριστερά και “σκουπίδια” από δεξιά στην επιφάνεια, αλλά θα έρχεται το “απορριμματοφόρο” του συστήματος και θα τα πηγαίνει στην χωματερή, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα έχουν πρώτα βρομίσει το τοπίο.
Δεν είναι ποτέ αυτοί που λένε πως θα αλλάξουν τα πάντα στον κόσμο που πραγματικά τον αλλάζουν, τουλάχιστον όχι προς το καλύτερο. Αλλά οι πραγματιστές που κάνουν βήματα μπροστά, έτσι αποκτήσαμε και μια Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο στην οποία η ζωή των πολλών άνθισε όσο ποτέ πριν στην ιστορία, ενώ εκεί που υποσχόταν ένα κόσμο απόλυτα δίκαιο και την ισότητα στα πάντα, σκλαβώθηκαν οι άνθρωποι, ώσπου τα συστήματα αυτά καταρρεύσαν. Μιλάς για άριστους που πρέπει να κυβερνήσουν για κάποιο διάστημα, αυτούς ποιος όμως θα τους διαλέξει; και ποιος θα αποφασίσει για πόσο καιρό θα κυβερνούν; Είναι επικίνδυνα και ανόητα αυτά τα πράγματα, πρόκειται για φασιστικές απόψεις.