«Σου είπα: – Λύγισα.
Και είπες: – Μη θλίβεσαι.
Απογοητεύσου ήσυχα…»
(Κική Δημουλά)
Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ που μας πλήττει τελευταία διαφέρει από τη μελαγχολία της δεξιάς! Αν και μια μελαγχολία, ως παθητική κατάσταση, δεν μπορεί παρά να έχει ένα και μόνο χρώμα: το μαύρο!
ΕΤΣΙ, από την εθνική μελαγχολία του Γ.Α.Παπανδρέου περάσαμε σε εκείνη του Σαμαρά, τη δεξιά. Τώρα όμως, βιώνουμε τη χειρότερη από όλες τις μελαγχολίες, αφού και οι εναλλακτικές που ελπίζαμε μας σώθηκαν…
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του ΣΥΡΙΖΑ μάς έμαθε πως μια μελαγχολία αριστερο-δεξιόστροφη, δεν γίνεται να μην έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Όπως: πλήρης απογοήτευση και παντού, μη εμπιστοσυνη σε κανένα και πουθενά, διαρκής φόβος για την επομένη μέρα, άγχος για τη δυνατότητα αποπληρωμής των αυξανόμενων φόρων/λογαριασμών, αύξηση των κόκκινων δανείων, καθεστωτικές αντιλήψεις, οικογενειοκρατία… Κι ούτε μια ελπίδα από κάπου, κι ούτε ένα σημάδι βελτίωσης της παρατεταμένης μιζέριας. Αντίθετα, διαπιστώνουμε συνεχή επικυριαρχία «αριστερών» ιδεοληψιών.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ, αν εξετάσει κανείς την «αριστερή» μελαγχολία που έχει απλωθεί στην κοινωνία, αυτή δικαιολογείται από το γεγονός ότι, όντας συνδεδεμένη με ελπιδοφόρους αγώνες, διαψεύδεται συνεχώς. Οπότε είναι φυσικό να είναι και βαθύτερη! Ανέκαθεν οι «επαναστάσεις», όσο καλές κι αν είναι στη θεωρία, παραμένουν αδύναμες στην εφαρμογή τους! Το αποτέλεσμά τους αποδεικνύει ότι έχουν ένα και μοναδικό σκοπό: απλά την αλλαγή «χεριών» εξουσίας. Μέχρι εκεί. Η κατάρρευση του κομμουνισμού (1989) έθαψε αφενός το απλουστευτικό όραμα μιας αέναης «σοσιαλιστικής» ανάπτυξης και προόδου, αφετέρου κατέρριψε τις «ηρωικές» αφηγήσεις περί ενός νέου υγιούς, «ηθικού» και ρωμαλέου κόσμου! Που δεν ήλθε ποτέ, κι ας πέρασε ένας ολόκληρος αιώνας!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι ανθρώπινες αδυναμίες κατά την ενάσκηση της εξουσίας είναι σαν τις κεφαλές της λερναίας Ύδρας. Δεν τελειώνουν ποτέ, όσες κι αν κόψουμε. Το χειρότερο είναι ότι οι άνθρωποι που ασκούν σήμερα «αριστερή» εξουσία, πέφτουν στα ίδια παγιδευτικά σφάλματα που κατηγορούσαν τους άλλους, τους αστούς: νεποτισμός, καθεστωτική νοοτροπία, γάντζωμα με κάθε τίμημα στην καρέκλα, δημιουργία κομματικής γραφειοκρατίας, άλωση δημόσιου και υπηρεσιών, αλλαγή ή διάβρωση θεσμών. Όλα σύμφωνα με τις «αριστερές» αρχές και χωρίς καμιά διαβούλευση! Ακόμη και υποταγή ή καθυπόταξη των άλλων εξουσιών επιχειρείται. Τα βιώνουμε αυτά εμφανώς και εντόνως στην Ελλάδα των «αριστερών» μνημονίων!
Στ.Γ.Κ. www.stcloris.gr
