Το Αρκάδι επαναστατεί

Η συγκέντρωση πολλών χιλιάδων Κρητικών στο Αρκάδι την Κυριακή 23 του Μάρτη, χαρακτηρίστηκε “Πολιτιστική εκδήλωση” από κάποια μέσα που ίσως δεν είχαν ιδέα για τη σοβαρότητα του θέματος.
Αυτό ήταν φυσικό κατά κάποιο τρόπο, αφού τόσους μήνες τώρα που το θέμα της υδρόλυσης των χημικών όπλων της Συρίας και η απόρριψή τους μέσα στην κλειστή θάλασσα της Μεσογείου, δεν απασχόλησε σχεδόν καθόλου τα μεγάλα κανάλια και τις μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες ώστε να γίνει πρώτο θέμα. Το έπνιξαν κυριολεκτικά. Εκτός από τα κρητικά Μ.Μ.Ε. και τους τοπικούς μας σταθμούς και κανάλια, όλοι οι άλλοι ακολούθησαν την κυβερνητική πρακτική: έκρυψαν το κεφάλι τους στην άμμο για να μην δούν κατάματα το πρόβλημα.   Κανείς -από όσους πήγαν στο Αρκάδι- δεν πήγε περίπατο… Ολοι είμαστε προβληματισμένοι για τις φοβερές επιπτώσεις που σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες θα έχει για όλους τους λαούς της Μεσογείου η  ενέργεια αυτή. Ποιος από μας θέλει μία μολυσμένη θάλασσα γύρω του; Ποιος από εμάς θέλει να ενταφιαστεί η θαλάσσια ζωή και η ζωή των παιδιών του; Οι μεγαλοδημοσιογράφοι και τα μεγάλα κανάλια φυλάνε τις ψεύτικες κορώνες τους για να τις εκτοξεύσουν όταν βρεθεί μια χελώνα νεκρή και δεν βγάζουν μιλιά για ολόκληρη περιβαλλοντική καταστροφή που αφορά τη χώρα μας και τους γειτονικούς λαούς. Εξαντλούν όλη τους την ενέργεια στην ακατάσχετη πολιτικοπαραθυρολογία για χιλιομασημένα θέματα και στη σκανδαλολαγνεία για αδιάφορα πρόσωπα….                 Οσοι πήραν την πρωτοβουλία να οργανώσουν τη μεγάλη αυτή ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ -και όχι πολιτιστική εκδήλωση- είχαν την πρόνοια να μην την πλαισιώσουν ούτε να την καπελώσουν με πολιτικούς και κομματικούς παράγοντες… ευτυχώς γιατί θα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα… Ετσι η μεγάλη αυτή σύναξη φιλοξενήθηκε ξεσκούφωτη στον μαρτυρικό, συμβολικό χώρο του Αρκαδιού, για να εκφράσει ειρηνικά την αντίθεσή της στα όσα οι δήθεν φίλοι και σύμμαχοί μας κατεργάζονται, για να φωνάξει το ΟΧΙ άλλη μόλυνση. Οι επιστήμονες που ανέλυσαν το θέμα (κ. Γιδαράκος και Πισσίας) και πήραν θέση επ’αυτού, μίλησαν για “Υβρη” που συντελείται απέναντι στους λαούς της Μεσογείου, πού δεν ερωτήθηκαν, που δεν υπολογίστηκαν, πού αγνοήθηκαν… Για το πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι για τον άνθρωπο και την ενάλια ζωή ακόμη και το ελάχιστο ποσοστό από τις τοξικές ύλες που θα ενταφιαστούν νεκρώνοντας το περιβάλλον, θαλάσσιο και μη. Ο αξιόλογος ομιλητής που τους ακολούθησε -δε συγκράτησα δυστυχώς το όνομά του- μίλησε για τα «αξιακά αποθέματα» που ήρθε η ώρα να δείξουμε ότι έχουμε κρατήσει μέσα μας και για την ανάγκη της επαγρύπνησης για όλα τα ζητήματα που μας αφορούν… Εκεί είναι άλλωστε και το κέντρο βάρους για όλα όσα μας συμβαίνουν: Να επαγρυπνούμε και να συμμετέχουμε ανάλογα με τις δυνάμεις μας, να αναλαμβάνουμε δράση για όσα μας αφορούν, να σπάσουμε το κουκούλι της απραξίας μας. Να λέμε τα θέλω μας, γιατί όσο δεν μιλάμε, θεωρείται ότι συγκατανεύουμε… Κι εφόσον παραχωρούμε την σιωπηρή συγκατάθεσή μας, δικαίως θα συσσωρεύονται το ένα μετά το άλλο τα δεινά με την πλήρη ανοχή μας. Με άλλα λόγια από την παθητική -ή μη- στάση μας εξαρτώνται πολλά. Το μήνυμα αυτής της συγκέντρωσης του Αρκαδίου, που δεν θα σταματήσει εδώ, πετώντας πάνω από αθηναϊκές εφημερίδες και Μ.Μ.Ε. και προσπερνώντας τα, έφτασε κι έπιασε μια στήλη, πού λέτε; Στην Ουάσιγκτον πόστ! Ισως να πρέπει ν’αρχίσει από τα έξω προς τα μέσα η αφύπνιση. Ισως θα ’πρεπε να χτυπήσουν οι καμπάνες του Μοναστηριού για να ξεσηκωθούν οι ευρισκόμενοι στον ύπνο τον βαθύ. Η Κρήτη και οι Κρητικοί έκαναν έστω και τώρα, μιαν αρχή πάντα είχαν μιαν έφεση για επανάσταση… και δεν μιλάμε για αναίτια επανάσταση. Μιλάμε για δίκαιη συσπείρωση απέναντι στους κοινούς κινδύνους, μιλάμε για την υπεράσπιση ζωτικών -και όχι στενών και ιδιοτελών- συμφερόντων. Ας πάρουμε τις πρωτοβουλίες που χρειάζονται κι ας μην αφηνόμαστε στην ανύπαρκτη πολιτική βούληση πού μας οδηγεί σε αδιέξοδα. Μόνο οι λαοί μπορούν -κι αυτό βγαίνει από τη μακραίωνη ιστορία τους- όταν φυσικά ομονοούν και όχι όταν διχάζονται, να φέρουν αποτελέσματα. Και αναφέρω αυτήν την παράμετρο, γιατί, παραλίγο, η συμπαγής και ομόθυμη αυτή σύναξη να διασπαστεί από κάποιους που ανέβηκαν με τσαμπουκά στο βήμα, για να προβάλουν δικά τους αιτήματα και να υποβαθμίσουν τις θέσεις των διοργανωτών ότι δήθεν ήταν ελλιπείς ή λάθος ή δεν ξέρω κι εγώ τι… Μοίρασαν δικά τους φυλλάδια και παρεισέφρυσαν για να εκμεταλλευτούν την παρουσία τόσων χιλιάδων ανθρώπων για τους δικούς τους σκοπούς… Ρώτησα κάποιον που κρατούσε φυλλάδια ποιος ήταν ο σκοπός τους, γιατί από το κομφούζιο που επακολούθησε δεν καταλαβαίναμε περι τίνος επρόκειτο «για να τους χαλάσουμε τη νερόβραστη σούπα, επειδή μασούν τα λόγια τους και δεν παίρνουν καθαρά αντι-ιμπεριαλιστική θέση», είπε. Μα ποιος εμπόδιζε αυτούς τους κυρίους να κάνουν μια δική τους συγκέντρωση και να διατρανώσουν τις αντι-ιμπεριαλιστικές τους θέσεις φτιάχνοντας τη σούπα της αρεσκείας τους; Γιατί καπηλεύτηκαν την συγκέντρωση που άλλοι κοπίασαν για να κάνουν και μάλιστα με τόση επιτυχία; Αρα, ήρθαν ντε και καλά για να χαλάσουν αυτό που άλλοι έφτιαξαν. Αυτά τα θεωρώ ταπεινά και μικρονοϊκά κίνητρα, σε όποιον κι αν ανήκουν άτομο ή παράταξη. Οποιος έχει το σθένος ας διακηρύττει τα δικά του πιστεύω ευθαρσώς κι αν θέλει να φερθεί δημοκρατικά ας ακούει και τις θέσεις των άλλων… δεν βλάπτει. Υπήρξαν και άλλοι που φώναξαν ότι πολύ κοντά στην ιστορική Μονή Αρκαδίου υπάρχει ΧΥΤΑ, ότι δηλαδή είναι υποκριτικό να φωνάζουν όλοι ενάντι στη μόλυνση όταν έχουν δεχτεί δίπλα τους μια χωματερή. Ακόμα και να συμφωνήσουμε ότι αυτό έπρεπε να είχε αποτραπεί, γιατί διάλεξαν τη ώρα που όλη η Κρήτη βρισκόταν εκεί για ένα θέμα ζωής και θανάτου -γιατί έτσι τέθηκε η μόλυνση από τα πυρηνικά απόβλητα- και δεν έκαναν τις δικές τους ενέργειες για το τοπικό αυτό θέμα κάποια άλλη στιγμή; Αυτό τελικά είναι που φοβίζει περισσότερο κι από τις επεμβάσεις των ξένων. Οι διασπαστικές επεμβάσεις  εκ των έσω. Αυτό το ταλέντο να χαλάμε τις σούπες των άλλων. Μήπως είναι ώρα να το επεξεργαστούμε και να το στρέψουμε  προς τη θετική και όχι  την αρνητική του φορά; Λέω…