Αυτή η όσια Συντέλεση του Ολοκαυτώματος, είναι που έφερε τ’ όνομα του Μοναστηριού στον Χρόνο και τον θρύλο και στην “Αγία Σιωπή” του Συμβόλου!
Για τη Λεβεντογέννα ετούτο το συγκλονιστικό ολοκαύτωμα του Ρεθέμνου, της Κρήτης, της Πατρίδας!
…1866. Γνωστά, χιλιοειπωμένα τα καθέκαστα στην Τουρκοκρατούμενη μικροπατρίδα.
Η αγάπη της για την ελευθερία, εκφραζόταν με αλλεπάλληλες επαναστάσεις, αιματηρά κατεσταλμένες!…
…Των Ταξιαρχών. Των Αρχαγγέλων… Παραμονή.
Μοσχοβολά η δάφνη, κι ανθίζει αρωματικό το διοσμαρίνι και το Αγιοδημητρούλι.
Μυρωδίζουν το σπαθί των Μιχαήλ, και Γαβριήλ.
Το αγωνιστικό πλήθος των Χριστιανών, οργανώνεται στην Μονή.
Οι Τούρκοι, πολλαπλάσιοι.
Πείσμονας κι επίμονος ο Γαβριήλ, διαφωνεί με τον Κορωναίο, ο οποίος αφικνούμενος από τον Σεπτέμβριο, κρίνει ότι δεν είναι κατάλληλη η περιοχή για άμυνα…
Παίρνει γύρα το νησί, στρατολογεί μαχητές… Γύρω στους χίλιους άνδρες και τριακόσια γυναικόπαιδα. Δέχονται επίθεση που ξεκινά τη γιορτινή μέρα…
Διακρίνονται οι Δημακόπουλος, Αδάμ Παπαδάκης, Ολύμπιος Κούβος, Δενιανάκης, Γαληνάκης, διαβάζω.
«Ομως, την δεύτερη μέρα, διασπάται το μέτωπο, σκοτώνεται ο ηρωικός Ηγούμενος κι οι εχθροί εισβάλουν στον περίβολο του Ιερού Χώρου».
Η αιχμαλωσία σίγουρη, με όλα τα πικρά επακόλουθα, και η απόφαση της Μεγάλης θυσίας, λαμβάνεται με τη “Σύμφωνη Γνώμη” του Κρητικού Θεού.
Κλείνονται στην πυριτιδαποθήκη υπό τον Γιαμπουδάκη Κων/νο.
Η πυροδότηση των βαρελιών, παραχωρεί στον χρόνο, την κορυφαία, ίσως, σημειολογία της Κρητικής Μοίρας!
«…Χίλιες τω Χριστιανώ ψυχές, στα μαύρα νέφη εβγαίνα…».
Σκοτώθηκαν ασφαλώς και πολλοί Τούρκοι, αλλά, και: Είδαν επιτέλους μ’ ενδιαφέρον το ΚΡΗΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ στην Ευρώπη, αφού η ανυπέρβλητη θυσία, το ανήγαγε τόσο ψηλά…
