Αρκετά υποστήκαμε…

» Χαίρομαι που επιστρέφει στον πολιτικό ρεαλισμό η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Διότι το συμβιβαστικό σχέδιο για συμφωνία – γέφυρα έως το τέλος Αυγούστου περιλαμβάνει τα 2/3 των μεταρρυθμίσεων χωρίς τα “τοξικά σημεία”.
Η κυβέρνηση διαβαίνει τον Ρουβίκωνα της χρηματοδότησης, εκτιμά τη διεθνή συγκυρία, κοστολογεί πια τις απόψεις της.
Οι βασικοί παράγοντες πάντως του ελληνικού δράματος εμμένουν στις αρχικές τους απόψεις.
Σε αυτή τη λεπτή φάση δεν θέλουν να δείξουν ούτε ότι ακυρώνουν τον διάλογο ούτε ότι υποχωρούν.
Η Ευρώπη εξάλλου σαν οντότητα πάντα στηρίχτηκε στη σύνθεση των απόψεων.
Αυτό είναι η ευχάριστη όψη της διαπραγμάτευσης που αποτρέπει θεωρητικά ένα “ατύχημα”.
Τίθεται όμως ένα μείζον ηθικό ζήτημα. Εφόσον ο κ. Βαρουφάκης ορθώς αποδέχεται το 70% των μεταρρυθμίσεων γιατί “σταυρώθηκε” ο δημόσιος διάλογος στη χώρα για πέντε χρόνια; Τι έγινε τώρα το Δ’ Ράιχ, οι δωσίλογοι και τα υπόλοιπα νηπενθή που μας ταλαιπώρησαν από το 2010;
Η Δημοκρατία είναι ανεκτική, αλλά η αισθητική της έχει ένα συγκεκριμένο όριο ανοχής.
Φαντάζομαι ότι η “προδοσία” δεν είναι αδίκημα μόνο όταν… είσαι φιλελεύθερος.
Είναι μια προτροπή, άρα τούτες τις κρίσιμες ώρες να μετρούν όλοι τα λόγια τους για να μην κλονιστεί ξανά ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα.
Αρκετά υποστήκαμε.