Κι ανέ περάσανε μήνες από τοτεσάς απού έλαβα την ποιητική σου συλλογή “Αρμονία και Φως” που ‘ναι περίσσια φωτισμένη με το άπλετο φως των καθαρώ σου σκέψεω, και την αρμονική συνεργασία των ευαίστητων αιστημάτων σου, δε ξέχασα την υποχρέωσή μου κύριε Δημήτρη Τυραϊδή να σ’ ευχαριστήσω εγκάρδια γι’ αυτό το πολύ ωραίο δώρο σου. Ομως οι πολλαπλές ασχολίες μου, κι η γεροντική μου δυσκινησία εγινήκανε η γι αιτία κι άφησα κα παραπέρασε ο καιρός. Γι’ αυτό και σου ζητώ συγγνώμη. Μόλις όμως τα πορπάτηξα τα ποιητικά σου μονοπάθια, έμπλεος από ευχαρίστηση και με μεγάλο ενθουσιασμό έρχομαι να σε συγχαρώ και να σε παινέσω όπως σ’ αξίζει για την πολύ ωραία και πετυχεμένη ενασχόλησή σου και με την ποίηση.
Γι’ αυτό και συνεχίζω με τα συμπεράσματα και τις απόψεις μου και σε διαβεβαιώ κ. Τυραϊδή πως κάθε σου ποίημα προσφέρει και τις δικές του συγκινήσεις. Γιατί είναι η αλήθεια πως με την ίδια ευκολία και άνεση συνθέτεις και γλυκοκελαηδείς ούλα τα θέματα απού ο ολοκάθαρος γεροντικός σου νους φέρνει στη σκέψη σου, γή τηνε τροφοδοτεί η γι επικαιρότητα. Κι είναι πολλά και διαφορετικά τα θέματα απού ερεθίζουνε κάθε φορά τσ’ επιστρατευμένες ευαιστησίες σου, για να τα κάμουνε ποιήματα. Για κείνο και με μεγάλη συγκίνηση κατευοδώνεις τη τρυφερή ψυχούλα τσ’ ανιψούλας σου, και για όσους η θλίψη χτύπησε αλύπητα, ζητάς να τους δοθεί η δύναμη να σέρνουν τον Σταυρό. Επίσης το καλωσόρισμα του εγγονού σου, απούρθε σαν ανοιξιάτικη πανέμορφη ανεμώνα, και την ψυχή σου δρόσισε η πρώτη του αναπνιά. Είναι θέματα που συγκινούνε ιδιαίτερα. Σε κάθε σελίδα του ωραίου σου βιβλίου κ. Τυραϊδή είναι κι ένα ποίημά σου απού ξαφνιάζει και συγκινεί ανάλογα με το περιεχόμενό του τους αναγνώστες του κάθε φορά.
Γιατί και πολλά και διάφορα τα θέματα απού καταπιάνεται η μούσα σου και με την ποιητική σου δεξιοτεχνία τα συνθέτεις σε ποιήματα. Γιατί όπως είπα και παραπάνω τα θέματά σου ποικίλλουνε και ποτέ αναστόρασαι ιστορικά γεγονότα και πότε αναφέρεσαι στσι δυσκολίες και τσι κακοστραθιές τση ζωής. Γι’ αυτό και με συγκίνηση νουθετείς και συμβουλεύεις τσι νέους και με πόνο ψυχής θωρείς πως ο σεβασμός εχάθηκε τη τωρινή εποχή απού η γι αδικία κυριαρχεί:
Ξεράθηκαν και δεν ανθούν της ανθρωπιάς οι κρίνοι
κι οι βρύσες της στερέψανε και πια νερό δεν τρέχουν,
ματώνει του φτωχού η καρδιά, ποτάμια αίμα χύνει
κι άγριες βδέλλες το ρουφούν, που χόρταση δεν έχουν.
Και στη συνέχεια θυμίζεις:
Μα ο πλάστης όλα τα ’πλασε με περισσή σοφία
κι απ’ την ουράνια βίγλα του, καθάρια μας θωρεί
κι αν αποκτήσεις θησαυρούς με δόλο κι αδικία
πηγαίνοντας προς το άγνωστο θα ’χεις βαριά ψυχή.
Με πολλή συγκίνηση ακόμη κ. Τυραϊδή αναστοράσαι τσι δικές σου νοσταλγικές επιθυμίες για το αγαπημένο σου χωριό
που με δάκρυα πικρά, χωριό μου, τις ποτίζω
η ελπίδα πως θα ξαναρθώ μου δίνει υπομονή.
Και κορυφώνεται στη συνέχεια η συγκίνησή σου με την αναφορά σου που ρήμαξε ο τόπος σου, και με πολλές στροφές εκφράζεις τη μεγάλη σου θλίψη που:
Μόνο γριούλες στα χωριά
θα βρεις μαυροντυμένες
να περπατούν θλιμμένες
με τη ματιά θολή.
τις ομορφιές διαβαίνοντας
διαβάτη που θωρούσες
κι από χαρά μεθούσες
δεν θα τις εύρεις πλεια.
Μ’ αυτά τα ποιήματά σου και άλλα πολλά και διάφορα που αφορούνε εικόνες από την ερήμωση του τόπου απού πρώτο είδε το φως του Ηλιου και από άλλες νοσταλγικές επιθυμίες σου απού ανεφέρονται στη αγνή παρθένα φύση και τσι χαρούμενες χρονιάρες μέρες, μου ξαναθυμίζεις το Κρυστάλλη.
Θυμάμαι τους παλαιούς καιρούς που σμαριά χελιδόνια
συνάζονταν κι ομαδικά έφευγαν μακριά
Οταν πρωτολαμπύριζαν στα Ορη ψηλά τα χιόνια
κι όλα τα δέντρα την ωχρή φορούσαν φορεσιά.
Είναι πάρα πολλές οι πανεμορφες εικόνες απού ζωντανεύεις με την ποιητική σου δεξιοτεχνία, που συγκινούνε ιδιαίτερα όσους εζήσανε και τηνε γνωρίσανε από κοντά την αγνή Παρθένα φύση. Κι νοιώσανε τσι συγκινήσεις απού προσφέρει ο τόπος του σε καθένα που ζει μακριά ντου όταν τονε φέρνει στη θύμησή του.
Κύριε Τυραϊδή είναι αλήθεια πως δεν θεωρώ άξιο τον εαυτόν μου για να σε κρίνω σαν ποιητή. Αλλωστε μετά από τόσες τιμητικές διακρίσεις από διάφορους αρμόδιους φορείς και εταιρείες Λογοτεχνών η δικιά μου αδύναμη φωνή πού ν’ ακουστεί. Ομως σε παρακαλώ επέτρεψέ μου να σ’ ευχαριστήσω για την τιμή που με αξίωσες και μου έστειλες την πολύ ωραία ποιητική σου συλλογή. Και παράλληλα να σε διαβεβαιώσω ότι στ’ αλήθεια με συγκίνησες με τα πολλά και διάφορα ποιήματα απού περιέχονται σε αυτή. Ακόμη να σου ευκηθώ από καρδιάς υγεία και μακροημέρευση.
Κι όσο στα γήινα θα είσαι μονοπάθια γράψε
ό,τι θωρούν τα ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής
και μη δειλιάς μήτε στιγμή με το υνί σου σκάψε
όποιο κι αν κρύβω μυστικό, στο νου μου, να το βρεις.
Πάντα άξιος.
*Χωραφάκια
