Ας ανακαλύψουμε πώς θα ζούμε όμορφα

Ας ανακαλύψουμε τρόπους για να ζούμε όμορφα. Εχουμε ανάγκη από όνειρα, αγάπη και ελπίδα.
Ας δώσουμε κίνητρα στον εαυτό μας να δημιουργήσει. Αυτό θα μειώσει το διαρκές άγχος. Ας ξαναβρούμε το χιούμορ μας, το χαμόγελό μας και θα βρεθεί διέξοδος και στα προβλήματά μας. Όλοι είμαστε μπερδεμένοι. Με ψυχραιμία θα δώσουμε τη μάχη της επιτυχίας και της ισορροπίας για μας, την οικογένειά μας, για το σύνολο.
Ας επικεντρωθούμε στα ταλέντα μας. Να ασχοληθούμε με τις μισοτελειωμένες δουλειές μας. Ας βάλουμε νέους στόχους ή ας επαναπροσδιορίσουμε αυτούς ήδη που υπάρχουν.
Η ζωή και οι άνθρωποι αλλάζουν. Θα πρέπει να οργανώσουμε ξανά τα σχέδιά μας για τη ζωή μας και τις κοινωνικές υποχρεώσεις μας. Ας προσπαθήσουμε να μην ταλαιπωρούμε άλλο τον εαυτό μας με τον πανικό. Να νοιώθουμε περήφανοι που είμαστε αυτό που είμαστε. Ας δούμε τις δυσκολίες σαν προκλήσεις. Μέσα από τις δυσκολίες χτίσαμε τα πιο γερά θεμέλια της ζωής μας. Να πιστέψουμε σ’ αυτό που κάνουμε και η επιτυχία θα έρθει.
Η γκρίνια είναι λανθασμένη συνταγή. Μόνο με το χαμόγελο, την αυτοπεποίθηση, τις καλές λέξεις ενεργοποιούνται οι άνθρωποι. Ας φτιάξουμε τη διάθεσή μας και όλα θα διορθωθούν. Η ευγένεια είναι το μεγαλείο της ψυχής. Δεν κοστίζει τίποτα και όμως προσφέρει τόσα πολλά.
Τα παραπάνω είναι λόγια φίλης, που ανταποκρίνονται όμως και στις σκέψεις και στις απόψεις πολλών.
Οποιος αναζητά τον δρόμο, αργά ή γρήγορα θα τον βρει. Αλλωστε δεν αλλάζουν όλα σε μια μέρα. Χρειάζεται οργάνωση και προσπάθεια.
Πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε, να γνωρίζουμε τι επιδιώκουμε στη ζωή κι όχι απλά να γκρινιάζουμε για να γκρινιάζουμε. Όχι αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Πρακτικότητα χρειάζεται, επιθυμία για τη διεκδίκηση και πραγματοποίηση συγκεκριμένου στόχου κι όχι λόγια και ξανά μόνο λόγια.
Ας αναλογιστούμε για λίγο, πού βρισκόμασταν 1 χρόνο πριν γεννηθούμε και που θα βρισκόμαστε έναν χρόνο μετά τον φυσικό μας θάνατο; Κι αυτό όχι για να μελαγχολήσουμε, αλλά για να αντιληφθούμε την ανάγκη να αφήσουμε καλούς καρπούς σ’ αυτό το πέρασμά μας. Και καρποί δεν είναι μόνο τα παιδιά, αλλά όλα τα έργα μας, τα λόγια μας ακόμη και οι σκέψεις μας.
Κι επειδή το δέντρο αναγνωρίζεται από τους καρπούς του, ας προσπαθήσουμε να γίνουμε δέντρο με καλούς, γερούς, νόστιμους καρπούς. Τους χαλασμένους καρπούς δεν τους θέλει κανένας και κόβει το δέντρο που τους παράγει.
Ας ανακαλύψουμε, λοιπόν, την ανάγκη του δρόμου μας, την ανάγκη δημιουργίας σωστών καρπών, ούτως ώστε να μην περάσουμε από αυτή τη ζωή άδικα, άσκοπα, αδιάφορα.
Ας ανακαλύψουμε τον ρόλο μας, που ήρθαμε να εκπληρώσουμε στα χρόνια της ζωής μας εδώ. Σίγουρα δεν είναι η απόκτηση υλικών αγαθών που είναι μόνο για την επιβίωσή μας κι όχι για τη βελτίωση της ποιότητάς μας.
Ανθρωποι είμαστε και τα έργα μας ας προσπαθήσουμε να είναι Ανθρώπινα κι όχι απάνθρωπα. Ο χαμός του Κρητικού φοιτητή κι όλα όσα έγιναν ας γίνουν η Αρχή μας για το τι κάνουμε και το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε και δεν το κάναμε.
Ας προσδιορίσουμε, με τη  συνείδησή μας παρούσα, αν οι καρποί μας είναι καλοί ή για πέταμα. Κι αν χρειάζεται ας αλλάξουμε όπου νομίζουμε.
*ilariond@gmail.com