Φανταστείτε έναν ολάνθιστο κήπο γεµάτο ξεχωριστά λουλούδια. Αυτό τον κήπο τον φτιάξατε εσείς. Είναι το δικό σας σπίτι. Κι είναι στο χέρι σας το αν θα παραµένει ανθισµένος η θα µαραζώνει.
Σε αυτό τον κήπο φιλοξενείτε πολύχρωµες πεταλούδες. Είναι τα παιδιά σας. Κι αυτές τις πεταλούδες τις προσελκύουν τα λουλούδια του κήπου που έχετε δηµιουργήσει. Τις φροντίζετε, τις χαίρεστε, τις ελκύετε, τις προτρέπετε να πετούν. Αν δεν τις αφήσετε να πετάξουν, αν τις κρατήσετε κάτω χαµηλά, τότε κινδυνεύουν να τραυµατιστούν και να πληγωθούν.
Συχνά µπορεί να θέλουν να αλλάξουν κατεύθυνση, να µην ακολουθήσουν την δική σας. Μπορεί ακόµα να µπερδέψουν τον προορισµό. Όµως δεν πειράζει. Οι πεταλούδες ανάλαφρες καθώς είναι κάνουν ότι µπορούν για να πετάξουν, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους, για να δοκιµάσουν τα όριά τους. Είναι αυτά τα παιδιά που µέρα µε τη µέρα θέλουν να κερδίσουν την αυτονοµία τους. Είναι αυτά τα παιδιά που χρειάζονται το δικό σας κουράγιο για να συνεχίσουν να πετούν.
Αυτός ο κήπος, το σπίτι σας, το καταφύγιό σας, η οικογένειά σας δεν είναι µόνο για τα διδάγµατα ,τα “πρέπει” και τα “µη’. Είναι εδώ κυρίως για να παραχωρήσει πρωτοβουλίες, να ενθαρρύνει, να δώσει ευκαιρίες στην προσωπική επιλογή. Η µαµά καµαρώνει χαµογελαστή για το τι καταφέρνει το παιδί της. Ο µπαµπάς καµαρώνει και ψηλώνει ακόµα περισσότερο για όσα καταφέρνει το παιδί του. Κι οι δυο γονείς συχνά καθρεφτίζουν το εγώ τους .Κι οι δυο αντλούν από την “επιτυχία’ του παιδιού τους. Όµως πόσα πράγµατα µπορούν να κάνουν µόνα τους τα παιδιά ; Πόσο χώρο τους δίνετε για να τα κάνουν ; Πόσοι από εσάς ενθαρρύνετε το παιδί σας στο να µπορεί να ανακαλύψει τις δεξιότητές του; Το σίγουρο είναι πως η υπερπροστατευτικότητα και οι περιορισµοί γίνονται φραγµοί στην αυτάρκεια και στην αυτονοµία. Το ίδιο συµβαίνει και µε την εξουσία. Ο εξουσιαστικός γονιός προτιµάει µόνο να καθοδηγεί και να χειραγωγεί αφού µόνο εκείνος τα κάνιε όλα σωστά!
∆εν µπορείτε να ελέγξετε τα πάντα.
∆εν µπορείτε να προλαβαίνετε συνεχώς τις κινήσεις του.
∆εν µπορείτε να κάνετε εσείς αυτό που µπορεί το παιδί σας να κάνει µόνο του.
Όταν µπορεί να βάλει τις κάλτσες του ,τότε αφήστε το να τις βάλει, κι ας τις βάλει στραβά.
Κι όταν θέλει να δέσει τα κορδόνια του, τότε αφήστε το να τα δέσει, κι ας τα κάνει κόµπο.
Όταν θέλει να πλύνει τα χέρια του, τότε αφήστε το, κι ας γεµίσει τον κόσµο µε νερό.
Κι όταν θέλει να παίξει έξω, αφήστε το να παίξει, κι ας λερωθεί !
Όταν σας ζητάει να διπλώσει µόνο του τα ρούχα του, αφήστε το να τα διπλώσει, κι ας είναι τσαλακωµένα.
Κι όταν θέλει να διαφωνήσει µαζί σας , επιτρέψτε του να διαφωνήσει, κι ας µην συµφωνείτε µε την αιτία .
Να ξέρετε πως στο παιδί σας αρέσει να παίρνει αποφάσεις όπως άλλωστε αρέσει και σε σας ! ∆ιαµορφώστε ένα περιβάλλον που σέβεται τις προσωπικές και ψυχικές ανάγκες του. Με αυτό τον τρόπο θα είναι πιο εύκολο να υποστηρίξετε την αυτενέργεια. Θα είναι πιο εύκολο για το ίδιο να αυτοεξυπηρετηθεί και να κινηθεί σε ελεύθερα πλαίσια όπως άλλωστε προστάζει η πραγµατική ζωή. Το σπίτι ,η οικογένεια είναι η πρώτη κοινότητα, όπου εκεί µαθαίνει να αναγνωρίζει τις ανάγκες του αλλά και τα όρια του. Μαθαίνει να κατανοεί, να σέβεται αλλά και να πειραµατίζεται. Σε αυτή την οµάδα εµείς πρώτοι θα του διδάξουµε πως να συνυπάρχει, πώς να αποδέχεται τα σωστά και τα λάθη του, πως να αυτονοµείται. Ο γονιός προτείνει, ενθαρρύνει και συµπορεύεται σε όλα.
Οι ισχυροί δεσµοί της ελληνικής οικογένειας συχνά παραπέµπουν σε στερεότυπα και συµπεριφορές που δεν ενθαρρύνουν την αυτονοµία. Μια χαρακτηριστική φράση είναι το “ Άσε, θα το κάνω εγώ καλύτερα” η οποία αµέσως προβάλει την συν -εξάρτηση. Όταν δεν επιτρέπουµε στο παιδί µας να στρώσει το κρεβάτι του γιατί εµείς θα το κάνουµε καλύτερα ! τότε αµέσως το αποκλείουµε από µια απλή δράση. Κι έτσι έχουµε δώσει αµέσως την λύση στο πρόβληµα. Στην πραγµατικότητα όµως δεν του δίνουµε την πρωτοβουλία να δοκιµάσει και να προσπαθήσει. Έτσι µε την πρώτη αναποδιά θα εγκαταλείπει την προσπάθεια και τον στόχο.
Να ξέρετε πως τα όρια µπορούν να συνυπάρχουν µε την ελευθερία. Η ανεξαρτησία µπορεί να συνυπάρξει µε τον σεβασµό .Με λίγα λόγια ενισχύστε την ευθύνη. Ενισχύστε τη αυτοεκτίµηση. Ενισχύστε τον έπαινο. ∆ώστε χώρο.
Γιατί τούτο το παιδί…
Είναι η πεταλούδα που από λουλούδι σε λουλούδι αποφασίζει να γνωρίσει τον κόσµο.
Που αναζητά την αυτονοµία της.
Που αναζητά ένα βολικό κλαδί ή ένα ανθάκι για να πάρει δύναµη.
Κι όχι έναν κάκτο γεµάτο αγκάθια και περιορισµούς .
Γιατί τούτο το παιδί …
Είναι το παιδί σου!
