Ασε και θα δούμε

Μας έχει φάει η ανυπομονησία τον τελευταίο καιρό και βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα.
Ακούμε μία φράση από κάποιον από τους διοικούντες και να τα συμπεράσματα, τα πορίσματα, οι διαφωνίες. Και την επόμενη ημέρα μπορεί να διαψεύδονται όλα και νάσου πάλι από την αρχή, με νέα συμπεράσματα, νέες διαφωνίες.
Μια ιστορία αναφέρεται σε κάποιον αγρότη που κάποια μέρα του έφυγε το μοναδικό άλογο που είχε κι ο γείτονας του τού λέει: τι δυστυχία γείτονα που έχασες το μοναδικό σου άλογο. Κι η απάντηση του γείτονα: άσε και θα δούμε.
Μετά λίγες ημέρες επιστρέφει το άλογο και φέρνει μαζί του άλλα 6 άγρια άλογα. Κι ο βιαστικός γείτονας λέει: τι χαρά γείτονα, απέκτησες τώρα 7 άλογα. Κι ο γείτονας απαντά: άσε και θα δούμε.
Ο γιος ξεκινά να εκπαιδεύει τα άγρια άλογα, αλλά πέφτει και σπάει το πόδι του. Κι ο βιαστικός γείτονας πάλι: τι δυστυχία γείτονα που ο γιος σου έσπασε το πόδι του και ποιος θα σε βοηθά. Άσε και θα δούμε, ήρθε η απάντηση του γείτονα.
Ξεκινά πόλεμος και δεν πηγαίνει στο στρατό ο γιος, λόγω σπασμένου ποδιού. Τι χαρά γείτονα που ο γιος σου δεν πάει στον στρατό. Ασε και θα δούμε, πάλι η απάντησή του.
Το συμπέρασμα της ιστορίας είναι ότι πριν δούμε μια ιστορία ολοκληρωμένη ας μην βγάζουμε συμπεράσματα.
Σήμερα εμείς βγάζουμε πορίσματα σε κάθε κίνηση, σε κάθε κουβέντα του οποιουδήποτε διοικούντος. Ζωντανό παράδειγμα το «φαλιρίζουμε 30 του Μάρτη, 10 του Απρίλη κ.λπ.» του διαφημιστικού σποτ.
Όποια κι αν είναι η κριτική μας, καλό είναι να διαθέτει σε σύγκριση αρκετές παραμέτρους κι όχι μόνο με ένα στοιχείο να βγάζουμε συμπεράσματα, είτε θετικά είτε αρνητικά. Θα αποτύχουμε, διότι υπάρχουν και πράγματα που λέγονται και γίνονται «κάτω από το τραπέζι» που δεν μπορούμε να τα ξέρουμε.
Ασε και θα δούμε λοιπόν.
Ας περιμένουμε, να συγκεντρώσουμε περισσότερα στοιχεία, να δούμε και κανένα πιο χειροπιαστό γεγονός και τότε με μεγαλύτερη ασφάλεια βγάζουμε συμπεράσματα. Αλλωστε δεν μας είναι εύκολο να αλλάζουμε τη ροή των γεγονότων ενός Δήμου, μιας Περιφέρειας ή ενός Κράτους επειδή θα βγάλουμε ένα συμπέρασμα.
Συμπέρασμα εκ του μη ασφαλούς μάλιστα που αύριο μπορούμε να το αλλάξουμε χωρίς κόστος κατά 1800 προσθέτοντας απλά, «ναι μεν αλλά αυτό δεν το ήξερα». Η πραγματικότητα όμως δεν λειτουργεί έτσι.
Ας περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε αποτελέσματα στο οτιδήποτε και μετά κρίνουμε θετικά ή αρνητικά, ως χαρά ή ως δυστυχία κατά το παράδειγμα. Γιατί μας έχει πιάσει τόση βιασύνη να κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα, σαν να είμαστε μάλιστα ειδικοί των ειδικών και γνώστες όλων των θεμάτων, όλων των τομέων διακυβέρνησης.
Αν θεωρούμε τους εαυτούς μας τόσο έξυπνους, δηλαδή με IQ πάνω από το 150 και τους άλλους τόσο χαζούς, τότε ας βιαζόμαστε να κριτικάρουμε. Αλλά και οι διοικούντες που συνήθως έχουν και συμβούλους, λέτε να είναι τόσο χαμηλής νοητικής στάθμης; Τότε γιατί τους ψηφίσαμε; Γιατί δεν ρίχνουμε έστω και μέρος της ευθύνης στους εαυτούς μας; Δεν βγήκαν στις θέσεις τους μόνοι τους. Κάποιοι τους ψηφίσαμε.
Λέτε να είναι όλοι προδότες της πατρίδας; Μα τότε εμείς τι είμαστε που τους ψηφίσαμε;
Ασε και θα δούμε.