Η ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ του ασφαλιστικού, μαζί με την ψήφιση και εφαρμογή ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, αποτελεί για τη χώρα μια από τις σημαντικότερες παραμέτρους που θα μπορούσαν να της επιτρέψουν να ξεφύγει από μνημόνια και μελλοντικές οικονομικές κρίσεις.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ όμως, για όλες τις προηγούμενες μεταπολιτευτικές και μνημονιακές κυβερνήσεις, τα τόσο ζωτικής σημασίας αυτά προβλήματα, αντί να λυθούν οριστικά (έκθεση Σπράου το 1998, “ασφαλιστικό Γιαννίτση” το 2001), παραπέμπονταν συνεχώς στο απώτερο μέλλον!
ΒΛΕΠΕΤΕ, η βολεψιμότητα του πολιτικού συστήματος, το πολιτικό κόστος που θα υφίστατο η κυβέρνηση που θα αποφάσιζε να δώσει λύσεις, αλλά και ο υπολογισμός των επικείμενων τυχόν βίαιων αντιδράσεων του συνήθως “ημέτερου” συνδικαλιστικού κινήματος, στέρησαν τη χώρα από τη λύτρωση!
ΕΤΣΙ, φτάσαμε στο σημείο σήμερα να λαμβάνονται από την παρούσα “αριστερή” κυβέρνηση μέτρα που θα έπρεπε να είχαν ληφθεί πριν από δεκαετίες. Μάλιστα είναι τόσο σκληρά που τα προηγούμενα (των Σπράου και Γιαννίτση) να ωχριούν μπροστά τους.
ΣΥΜΦΩΝΑ, λοιπόν, με το πόρισμα της επιτροπής “σοφών”(!) που συστάθηκε για να “λύσει” το ασφαλιστικό, (θα) έχουμε τα εξής: «υιοθετείται η προώθηση του ατομικού κεφαλαιοποιητικού συστήματος, με πλήρη ανταποδοτικότητα μεταξύ εισφορών και παροχών, η θεσμοθέτηση της αρχής των συγκεκριμένων εισφορών (και αβέβαιων παροχών), η ενοποίηση κύριας, επικουρικής σύνταξης και εφάπαξ, η αύξηση των χρόνων εργασίας και η χορήγηση εθνικής σύνταξης βάσει εισοδηματικών κριτηρίων… Το τελικό δε ποσό της σύνταξης θα διαμορφώνεται με βάση το προσδόκιμο ζωής και το συνολικό αριθμό ετών ασφάλισης του εργαζόμενου. Προτείνεται, ακόμα, ο επανυπολογισμός των συντάξεων που δίνονται σήμερα, με βάση τα δεδομένα του νέου συστήματος με αδιευκρίνιστο ποσοστό αναπλήρωσης».
ΠΙΟ ΑΠΛΑ το πόρισμα προβλέπει -κατά την ΑΔΕΔΥ- «την ουσιαστική κατάργηση κάθε έννοιας Κοινωνικής Ασφάλισης, τη μετεξέλιξη του συστήματος από αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό, με συνέπεια την ακραία και βίαιη φτωχοποίηση παλαιών και νέων συνταξιούχων».
ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ σήμερα, με τις απίθανες αφαιμάξεις μισθών και συντάξεων, με την τρομακτική ανεργία στις εργασιακές ηλικίες, την τρομακτική εισφοροδιαφυγή, τη μαύρη εργασία, την προχειρότητα και τον ερασιτεχνισμό των μνημονιακών (αριστερών και μη) κυβερνήσεων, έχει φτάσει σε μια μη αναστρέψιμη πορεία.
ΚΑΙ ενώ παλαιότερα ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ καλούσαν τον κόσμο σε απεργίες για… αυξήσεις μισθών (όχι όμως εισφορών ή εξορθολισμό του ασφαλιστικού!), σήμερα τον καλούν να κατεβεί στους δρόμους για να περισωθεί ό,τι μπορεί -κι αν μπορεί ακόμη- να περισωθεί, από ένα ήδη καταρρεύσαν σύστημα, έχοντας μάλιστα απέναντί τους μια σκληροτράχηλη τρόικα.
