Ασφαλιστικό ΙΙ

Για εκείνες τις παλαιοπολιτικές πρακτικές «ιδιοποίησης δημόσιου χρήματος, αλαζονείας, αδιαφορίας πολλών στελεχών για ουσιαστικές πολιτικές σε καίρια προβλήματα, τον ασφυκτικό κομματικό φαβοριτισμό σε πολλούς τομείς της κοινωνικής και πολιτικής λειτουργίας» (όπως καταγράφονται από τον κ. Γιαννίτση για το ΠΑΣΟΚ, σε σχετικό με το ασφαλιστικό άρθρο του το 2007), θα την πληρώσει κανείς;
Για εκείνη τη συστηματική κακοδιαχείριση και λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων που στέρησαν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ από το ασφαλιστικό σύστημα των εργαζομένων, θα συσταθεί άραγε ποτέ καμια Ειδική Επιτροπή Ελέγχου; Ποια θα ήταν η εικόνα τους, αν δεν είχαν υποστεί διαχρονικά, τις συνέπειες των επιλογών των εκάστοτε κυβερνήσεων; Για ποιο λόγο, ας πούμε, σχεδόν κάθε χρόνο γινόταν στο παρελθόν “χρήση” των αποθεματικών τους από το κράτος, για την ικανοποίηση εισοδηματικών ή κοινωνικών πολιτικών, χωρίς ποτέ να γίνει μια κρατική ενίσχυσή τους; Θα λογοδοτήσει κανείς από τους τότε ιθύνοντες, για την εμπλοκή των αποθεματικών των Ταμείων στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων; Θα υπάρξει καμιά δήμευση περιουσιακών στοιχείων από εκείνους τους “ημέτερους” που αποδεδειγμένα καταλήστευσαν τα Ταμεία “παίζοντας” στο Χρηματιστήριο ή μετατρέποντάς τα σε “δανεικά και αγύριστα”;