Ασφαλιστικό και συναίνεση

Η κυβέρνηση περνάει δύσκολες στιγμές μέσα κι έξω. Εξω είναι το Νταβός, μέσα το ασφαλιστικό και το φορολογικό. Αυτό που ταρακουνάει το κυβερνητικό επιτελείο είναι τα τρακτέρ στους δρόμους. Μπλόκα σε κόμβους των εθνικών οδών και οι επιστημονικοί κλάδοι με κράνη και γραβάτες κρεμασμένες στα δέντρα. Τραγική ειρωνεία! Υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις και σημείο επαφής δεν φαίνεται πουθενά, όσον αφορά κυρίως το ύψος των φόρων, των εισφορών και των συνταξιοδοτικών μέτρων. Το πλήγμα θα είναι μεγάλο, γιατί δυσκολεύονται να βρουν αλλού ισοδύναμα. Για να πιάσει τον στόχο του 1,8 δισ. €, το 1% του ΑΕΠ, θα προσφύγει σε μέτρα μειώσεως ξανά μισθών και συντάξεων. Θα το αντέξει;
Σε γενικές γραμμές το πλάνο του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ψηφίσει τα νομοθετικά μέτρα με ό,τι όρους ζητηθούν να περάσει σε μια χαλάρωση μέχρι την άνοιξη για ν’ αρχίσει η συζήτηση για το χρέος. Το χρέος είναι ένας μηχανισμός πίεσης και οι δανειστές δεν θα κάνουν καμία έναρξη διευθέτησής του, αν δεν κλείσει το ασφαλιστικό και το φορολογικό. Εχουμε και το ξεκαθάρισμα του υπερταμείου, ποιες οι αρμοδιότητες, από ποιους και πώς θα διοικείται. Μπορεί τα μέτρα να νομοθετηθούν, αλλά δεν φαίνεται να περπατήσουν.
Οταν κάποιος βρίσκεται σε αδυναμία, πρέπει να σχεδιάζει, να ετοιμάζεται, να εισπράξει νέες απαιτήσεις. Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος δημιουργίας μίας νέας εναλλακτικής πολιτικής διακυβέρνησης με την επικράτηση του Κυριάκου στη ΝΔ. Αυτό σηματοδοτεί περισσότερες πιέσεις. Ο Σόιμπλε και το Δ.Ν.Τ. θέλουν να βάλουν στο ίδιο τραπέζι όλα τα κόμματα, που εντάσσονται στους ευρωπαϊκούς σχηματισμούς, να καθορίσουν κοινή γραμμή, να μην είναι μόνος του ο Τσίπρας, ο οποίος απ’ τους συνεχείς εκβιασμούς μπορεί να γίνει και απρόοπτος, ενώ, όταν είναι και οι άλλοι ευκολότερα θα μπορούν να συνεννοούνται. Αυτή είναι η επιδίωξή τους, ακόμα κι αν η κυβέρνηση κατάφερνε να ψηφιστούν οι νόμοι από όλους, χωρίς αντιδράσεις της κοινωνίας. Ζητούν εθνική συνεννόηση.
Η κα Λαγκάρντ επιδιώκει συναίνεση. Το Δ.Ν.Τ. χρηματοδοτεί μόνο πτωχές χώρες, που έχουν κακές διοικήσεις και μεγάλα ελλείμματα, μένει δύο – τρία χρόνια και φεύγει. Στην Ελλάδα, που θεωρείται πλούσια χώρα, ήρθε κατ’ εξαίρεση με σκοπό την πτωχοποίησή της. Επιμένει σ’ αυτό την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση με αφορμή το ασφαλιστικό. Δεκάρα δεν θα ’διναν, αν ο εργαζόμενος έχανε από 50 έως 100 € ακόμα κάθε μήνα. Θέλουν πρώτα κλίμα σταθερότητος και ύστερα να τακτοποιήσουν τα οικονομικά και το χρέος. Η κα Λαγκάρντ, όταν δηλώνει ότι το Δ.Ν.Τ. θα παραμείνει στην Ελλάδα μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες, ώστε το χρέος να γίνει βιώσιμο, ανοίγει παράθυρο και για άλλες αποκτήσεις.
Ομως το να καθίσουν Τσίπρας, Μητσοτάκης και οι άλλοι στο ίδιο τραπέζι, είναι δύσκολο, πολλώ δε μάλλον, όταν ο Κυριάκος αρχίζει και παίρνει αέρα. Του Ν/Σ, που πάει προς ψήφιση στη Βουλή, όπως διαρρέεται, οι διατάξεις του στερούνται τεχνοκρατικής συνοχής. Δημιουργεί ανασφάλεια στους μικροαστούς, τη ραχοκοκκαλιά της κοινωνίας, προκαλεί υφεσιακές επιπτώσεις, απορρυθμίζει τον κοινωνικό χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος και δεν προβλέπεται η αυστηρή εφαρμογή του.
Οι οικονομολόγοι έχουν σηκώσει ψηλά τα χέρια προβλέποντας ότι θα ισχύσουν βραχυπρόθεσμες λύσεις. Η εμπειρία λέει ότι θα αυξηθεί η ανασφάλιστη εργασία και θα υπονομευθεί κάθε προοπτική οικονομικής ανάπτυξης.
Η επιζητούμενη συναίνεση απ’ την κυβέρνηση, αυτή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσέφερε άλλοτε σε κρίσιμους καιρούς, δεν νοείται να γίνει εκβιαστικά. Οι πιστωτές θέλουν να επιτευχθεί η συναίνεση με διαδικασίες ευρύτερου κοινωνικού διαλόγου, ανεξάρτητα αν περιπαικτικά θεωρούν “γατάκι” αυτό που τους δίνουμε έναντι “αγελάδας” που μας ζητούσαν!