Κάποτε μια Ευρωπαία περιβαλλοντολόγος επισκευθείσα την Ελλάδα, όταν το αεροπλάνο της πετούσε πάνω από την Αθήνα, να προσγειωθεί στο τότε αεροδρόμιο Ελληνικού, βλέποντας την τσιμεντούπολη διερωτήθηκε:
«Θεέ μου, πώς αναπνέει αυτή η πόλη»! Αν συνέβαινε να ξανακάνει τώρα το ίδιο δρομολόγιο και αντίκριζε την τσιμεντόστρωση γύρω από τον Παρθενώνα στην Ακρόπολη θα ανέκραζε: «Θεέ μου, τι συνέβη και σκαρφάλωσε το τσιμέντο πάνω στον Ιερό Βράχο;»! Σε κάθε χώρα υπάρχει ένα κορυφαίο μνημείο ως έμβλημα αναγνώρισης της. Εμείς έχουμε την Ακρόπολη, γύρω από την οποία περί το 4000-3000 π.Χ. εγκαταστάθηκαν άνθρωποι και το 480 π.Χ. επί Περικλέους κατασκευάστηκε το μεγαλοπρεπέστερο έργο της εποχής, ο Παρθενώνας, σύμβολο της ανθρωπότητας, που έχει καθιερωθεί ως κατ’ εξοχήν έκφραση ενσάρκωνσης της τέχνης.
Πιστεύω πως εκείνοι που χαρακτήρισαν τα “επτά θαύματα του κόσμου” δεν θα είχαν επισκεφθεί τον Παρθενώνα.
Στις μέρες μας με αιτιολογικό την πρόσβαση στην Ακρόπολη των πολιτών με αμαξίδιο, μετά την κατασκευή σύγχρονου αναβατορίου εκ δωρεάς του Ιδρύματος Ωνάση, έγινε επέμβαση τσιμεντόστρωσης στον βράχο τραυματίζοντας τον εγκληματικά, περικυκλώνοντας τον Παρθενώνα.
Η επέμβαση έγινε με υπουργική απόφαση κατόπιν γνωμοδότησης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (Κ.Α.Σ.) “για τη διαμόρφωση διαδρομών στον αρχαιολογικό χώρο για άτομα με δυσκολία στην κίνηση”. Η επιλογή του ιδιωτικού φορέα στον σχεδιασμό τσιμεντόστρωσης του χώρου και η χρησιμοποίηση αμφιλεγόμενων υλικών εγείρει ερωτήματα σκοπιμοτήτων. Όταν σκεπάζεις τον βράχο, καταστρέφεις το μνημείο.
Ειδικοί, που εξέτασαν την επέμβαση, διεπίστωσαν ότι η πρόσβαση δι’ αμαξιδίων είναι επικίνδυνη και απαγορευτική “λόγω έντονων κλίσεων”.
Εαν στόχευαν στην εξυπηρέτηση μόνο των αμαξιδίων, θα μπορούσαν να κάνουν μια ξεχωριστή διαδρομή για αυτά τα άτομα, ενώ η επίστρωση με πρόσμιξη ειδικών υλικών αντί για τσιμέντο θα ήταν μια καλύτερη λύση. Αν η κυριότητα και η διαχείριση οργανωμένων αρχαιολογικών μνημείων ανήκει στο Δημόσιο, πώς σχεδιάστηκε η διαδικασία;
Προηγήθηκε μελέτη, έγινε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός και διαβουλεύσεις ειδικών να υπάρξουν ιδέες για εναλλακτικές λύσεις; Έγινε κάποια σύμβαση και ψηφίστηκε από τη βουλή; Ως τώρα εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο πέρασαν από την Ακρόπολη, να περπατήσουν στις πέτρες της.
Γι’ αυτές ήρθαν κι όχι για το τσιμέντο που το βρίσκουν σε πόλεις και χωριά. Τι χρειαζόταν η ασφαλτόστρωση ενός μεγάλου πλατώματος;
Ευχής έργο θα ήταν να βρεθεί κάποιος άλλος υπουργός να ξηλώσει το ανοσιούργημα, που έγινε.
