«Θα πιάσανε τα ύστερα του κόσμου» που έλεγε και η γιαγιά μου, με όσα λέγονται και γράφονται τελευταία.
Οξύνεται και παροξύνεται το πολιτικό παιχνίδι.
Τα ύστερα, τα προηγούμενα, τα μελλούμενα, όσα βρίσκονται στο φως και όσα στο σκοτάδι, μια αχνή γραμμή που συνδέει το παρελθόν και το μέλλον της χώρας. Θα σας το πω απλά.
Διακρίνω μια εκατέρωθεν πρεμούρα, από τους μεν ότι κυβερνούν από τους δε ότι κάνουν αντιπολίτευση.
Σαν ένα θέατρο σκιών, που ο υποβολέας ακούγεται βραχνά και από πολύ μακριά.
Βλήματα -μέσα στη λασπομαχία- πετούν πάνω από το κεφάλι μας. Καλυφθείτε!
Σας τα λεγα ότι θα γίνουμε… “πεδίο μάχης”.
Ενας να φωνάξει τον “τραυματιοφορέα”, παρακαλώ.
Κι άλλος ένας το “μπαλέτο” για να ψυχαγωγηθούν τα κομματικά στρατά.
Να ξαποστάσουν μετά από τόσα μερόνυχτα ένδοξης μάχης.
Κι ένας να μαζέψει τους κάλυκες απ’ τα άσφαιρα πυρά…
Ασφαιροι…
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Και όμως, σε κάθε καυγά ο ένας έχει δίκιο και ο άλλος άδικο. Άδικο έχει και ο τρίτος που λέει πως έχουν και οι δύο άδικο και βοηθάει έτσι, άθελα του, αυτόν από τους δύο που έχει άδικο- στην Δημοκρατία έτσι κάνει κακό στην χώρα του, ιδιαίτερα όταν είναι δημοσιογράφος.